Het tweede liet zich in Delft van zijn beste kant zien. DSC kon kampioen worden als ze wonnen of geljkspeelden. Wij zouden veilig zijn als we wonnen of gelijkspeelden. Dachten we. Onze heroïsche 4-4 bleek achteraf nog niet genoeg voor behoud, omdat ZSC had gewonnen. We hebben wel alles in eigen hand, aangezien we in de laatste ronde tegen deze ploeg spelen. We moeten gewoon niet van ze verliezen.
De held van de middag was Harry. Na bijna zes uur duwen en trekken kreeg hij Martine Middelveld op de knieën en scoorde daarmee het vierde punt voor de onzen. Helaas was ik er niet in geslaagd er een halfje meer van te maken. Een lange en hardnekkige verdediging van een zeer slechte stelling tegen Matthieu Freeke leek beloond te worden met een half punt, maar een enkel moment van verslapping in het verre, verre eindspel deed alles teniet.
Er had vandaag echt een overwinning ingezeten voor ons. Marnix en Wouter speelden vorstelijk en lieten hun opponenten geen kans.

Ook David moet een gewonnen stand hebben gehad, maar helaas wikkelde hij af naar een eindspel dat gewoon remise bleek. En Renzo had een veelbelovende stand in het middenspel, maar ging onnodig forceren en dat leidde tot een verloren eindspel. Fabian kwam er deze keer niet echt aan te pas, dat kan ook wel eens gebeuren. En aan het eerste bord werd in tijdnood tot zetherhaling besloten, in een voor Adrian verdachte stelling. Daar zat het niet tegen.
Over twee weken is de laatste ronde. Alles moet uit de kast.

DSC 1   HWP 2   4-4
1 Joram Op den Kelder Adrian Roos ½-½
2 Matthieu Freeke Kees Nieuwelink 1-0
3 Jan-Pieter Vos Wouter Ghyselen 0-1
4 Sebastiaan Smits Fabian Hulpia 1-0
5 Lisa Hortensius David Roos ½-½
6 Smaranda Paduriariu Renzo Ducarmon 1-0
7 Martine Middelveld Harry Provoost 0-1
8 Talitha Munnik Marnix v/d Zalm 0-1