HWP 2

Na het debacle in de vorige ronde hadden we voor deze thuiswedstrijd een volledige ploeg, en dan zijn we tot alles in staat, dacht ik. Dat bleek tegen te vallen. Uiteraard was schrijver dezes weer een grote boosdoener. Ik had mezelf op bord 8 geposteerd en nadat mijn tegenstander de opening vreselijk had mishandeld, stond ik na 17 zetten finaal gewonnen. Hierop besloot ik mijn tegenstander niet langer serieus te nemen. Dat kwam mij duur te staan. Na een serie afzichtelijke blunders werd het remise omdat mijn opponent er niet in slaagde een eindspel van dame vs toren te winnen.

In de tussentijd waren er weinig goede dingen voor ons gebeurd. Er was slechts één lichtpunt: de overwinning van Marc Lacrosse met zwart tegen Mark Clijsters. Ik maakte me grote zorgen toen ik zag dat onze Marc in de opening zowat een uur nadacht in een ogenschijnlijk simpele stelling. Ondanks of misschien juist dankzij de extravagante tijdsinvestering hield zwart stand en nam langzaam het initiatief, waarna we Marc op zijn best zagen. Marc Lacrosse was de enige winnaar aan onze kant, hoewel Elias er werkelijk alles aan deed om ook zegevierend aan de finish te komen. Elias melkte een toreneindspel tot de draad uit, maar tegenstander Senders gaf geen krimp en dus werd er rond half zeven, in een compleet lege zaal, tot remise besloten. Onze topspeler William hield knap remise met zwart tegen Lars Vereggen in een partij tjokvol verrassende tactische wendingen. En hetzelfde gold voor de remise van Nils Vantorre tegen Jordy Schouten aan bord 4.

Dan blijven slechts onze nederlagen over. Arne kwam met zwart in de verdrukking tegen Mark Haast. Verwoede pogingen tot ontworstelen bleken tevergeefs. Helaas leed ook Harry een zeldzame nederlaag tegen de Koningsindische aanval van Brammetje van de Berg. En André, ten slotte, kwam tijd te kort in het slot van de partij. Het wordt moeilijk over een maand in het verre Blerick.

Het was een treurige middag in Eindhoven. Door een bizarre samenloop van omstandigheden konden we slechts vijf mensen op de been brengen tegen koploper WLC. Dan ben je natuurlijk kansloos.

Met het vijftal slaagden we erin om gelijk te spelen. Twee keer winst, twee keer verlies en een solide remise van Gert. Aan het eerste bord liet Elias geen spaan heel van Guus Bollen, die echt werd weggespeeld. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat aan bord twee hetzelfde gebeurde, maar dan andersom. Ik had met zwart weinig in te brengen tegen Gerard Welling (van wie ik altijd verlies). Martin Stam kwam er ook niet aan te pas tegen Sebastiaan Smits en tenslotte rolde Marc Lacrosse zonder veel moeite Rudy Simons op. Dat was het.

Vooraf had ik weinig fiducie in een goed resultaat van het tweede tegen een sterk team als ASV, ook omdat we nogal wat invallers achter de borden moesten brengen wegens schaarste in HWP 1. Toch lukte het nog bijna om te scoren.

Jammer genoeg slaagde Manuel er aan bord 7 niet in om een nederlaag te vermijden. Net na de opening rokeerde hij met zwart naar de witte aanval toe, en bond daarmee de kat op een vet stuk spek. De man uit Arnhem aarzelde niet en voerde met zichtbaar genoegen de standaardcombinatie met loperoffer op h7 uit. Dat was een tegenvaller. Heuglijker, veel heuglijker was het feit dat Rudy van de Wynkele zijn rentree in het tweede glans gaf door met zwart de hoogstgerate speler van ASV, Eelco de Vries, op remise te houden. Rudy wist een onneembare vesting op het bord te brengen.

In de tussentijd had Elias het eerste volle punt voor ons binnengebracht. Tegen een Scandinavische verdediging met lange rokade voor zwart voerde hij gestaag de druk op de damevleugel op, tot er geen houden meer aan was voor Wouter van Rijn, die geen leuke middag had. Aan het laatste bord kon Lander het helaas niet bolwerken tegen zijn geroutineerde tegenstander, die handig gebruik maakte van de zwaktes die onze jongeman in de stelling had gelaten na veel voorwaartse dadendrang.

Het tweede volle punt voor onze ploeg kwam van mijzelf, na de nodige controverse. Kennelijk hebben de huidige digitale klokken ook een geluidsfunctie die je aan of uit kan zetten. Ik was hiervan volstrekt niet op de hoogte, maar dat is deze middag veranderd. Ik was met zwart vol in de aanval gegaan tegen Saša Albers en had via een stukoffer de witte koning het veld in gejaagd. De computer vond het achteraf allemaal niet erg correct, maar de verdediging kostte mijn jonge tegenstander zeeën van tijd. Na 34 zetten had ik nog vijftig minuten, terwijl wit praktisch door zijn tijd heen was. In de voorafgaande zetten had hij zijn stelling aardig om zeep gebracht met een aantal dubieuze beslissingen, en de nood waarin zijn koning verkeerde, was danig opgelopen. Zijn hand hing al enige tijd boven het bord om de 35^e zet te doen en de tijd tikte weg. Bij 10 seconden klonk er plots een piepje, dat aanspoorde om een zet uit te voeren. Vanaf 5 seconden verzond de klok per seconde weer zo’n piepje, tot het stil werd. De hand van de in paniek geraakte witspeler hing nog steeds boven het bord, zonder een zet uit te hebben uitgevoerd. Er ontstond wat commotie en de scheidrechter was vrijwel direct ter plaatse om te constateren dat wit de tijdcontrole niet had gehaald en dus werd de partij voor mij gewonnen verklaard. Saša was het hier niet mee eens, bracht te berde dat hij door de piepjes was gehinderd. Voor mij was de zaak afgelopen toen de scheidrechter de jonge Arnhemmer uit de zaal begeleidde om daar uitleg te geven. Er zijn op de gang nog wat dingen gebeurd die we beter onvermeld kunnen laten. Ik snap de teleurstelling en radeloosheid van mijn tegenstander overigens wel degelijk. Het is pijnlijk om een gewonnen stelling weg te geven in tijdnood. Later heb ik begrepen dat de geluidsfunctie van de klok normaal niet geactiveerd is, dus deze moet per ongeluk aangezet zijn. Wat de stelling op het bord betreft: de computer geeft 0.00, maar met een koning midden op het bord, omringd door vijandelijke zware stukken, was de stelling voor een mens met weinig tijd nauwelijks te houden geweest. Overigens gaf ASV na de wedstrijd aan een protest in te zullen dienen. Het is me niet duidelijk tegen wie of wat.

Wat een toestand! Het stond dus 2½-2½ met nog drie partijen aan de gang. Harry had een duivelse truc van zijn tegenstander gemist en was een pion kwijtgeraakt. De stelling was echter nog behoorlijk taai en dan hoop je dat Harry het toch kan houden. Dat was niet zo.

We stonden dus achter. Wonder Dutré was de hele middag prima bezig geweest tegen de sterke Tom Bus en behaalde een zeer verdiende en verdienstelijke remise. Het lot van de wedstrijd lag nu in handen van Marc Lacrosse. Tegen Peter Boel legde Marc met zwart een uitstekende pot op de mat. Hij won een pion en wikkelde af naar een eindspel dat er aanvankelijk zeer kansrijk uitzag. Helaas voor ons verpieterde het zwarte voordeel en moest Marc genoegen nemen met remise.

Weer net niet.

(Kees Nieuwelink)