Walter Cardon (21 december1929 – 8 december 2006) was de oprichter en voorzitter van Het Witte Paard (HWP) Sas van Gent. In het dagelijkse leven werkte hij als chemisch technoloog en manager bij de Nederlandse Stikstof Maatschappij (tegenwoordig: Yara) in Sluiskil. Met zijn vrouw Cécile kreeg hij twee zonen en een dochter, die hij alledrie het schaken bijbracht. De jongste, Helmut, werd internationaal schaakmeester en speelt voor zijn geesteskind.
Zijn eerste stappen in de wereld van de sportvereniging zette Walter bij de lokale voetbalclub Corn Boys (de naam verwijst naar de in Sas van Gent gevestigde Corn Products Company, nu een vestiging van Cargill). Daar ontwikkelde hij zich tot een capabele speler en trainer. Door een verschil van inzicht over de te varen koers, verliet hij Corn Boys en richtte hij in 1955 HWP op. Na een eerste periode van ‘huiskamerschaak’, werd de club in 1958 aangesloten bij de provinciale en nationale schaakbond. Vanaf dat moment werkte Walter met zijn medeoprichters en bestuursleden gestaag aan de uitbouw en versterking van wat uiteindelijk een uniek fenomeen in de Nederlandse schaakwereld en in het regionale sportleven zou worden, met tentakels tot ver in het Vlaamse land en daarbuiten. Daarbij had hij één bepaald doel voor ogen: HWP moest zo aansprekend worden, dat het kon bijdragen aan de aantrekkingskracht van de regio Zeeuws Vlaanderen. Want Walter had – visionair als hij was – maar al te goed in de gaten dat de streek kwetsbaar zou worden voor leegloop, door de beperkte bereikbaarheid voor de rest van Nederland en bijvoorbeeld het ontbreken van kennisinstituten. Die beperkte bereikbaarheid vormde ook een belemmering voor de mogelijkheden om de club uit te bouwen, reden waarom hij al snel over de grens begon te kijken voor versterking.
Tegelijkertijd groeide het besef dat er meer nodig en mogelijk was om het schaken in de regio goed op de kaart te zetten en ontstond het idee om een jaarlijks toernooi te organiseren. En dat werd niet zo maar een tornooi. In samenspraak met de Meetsjeslandse Schaak Vereniging (MSV) en diens voorman Roger van den Berghe, werd een concept voor een internationaal jeugdschaaktournooi uitgewerkt en in boekenclub ECI werd een ideale hoofdsponsor gevonden, een verbintenis die uiteindelijk 25 jaar stand zou houden. De eerste editie vond plaats in 1974 in Sas van Gent, alwaar het toernooi in de even jaren plaats vond. In de oneven jaren nam MSV de organisatie ter hand in Eeklo. Later werd dit overgenomen door de Koninklijke Brugse Schaak Kring. Het ECI-jeugdschaaktoernooi groeide al snel uit tot een vermaard evenement, dat door de schaakbond KNSB en Prof. Dr. Max Euwe (oud wereldkampioen en voorzitter van de Wereldschaakbond FIDE) in één adem werd genoemd met het Hoogovens-toernooi (het ‘Wimbledon’ van het schaken, tegenwoordig bekend als het Tata Steel Chess Tournament) en het toenmalige Interpolis toernooi.
Vele talenten namen er deel, zoals voormalig wereldtopper grootmeester John van der Wiel en GM Paul Motwani, die in Sas van Gent wereldkampioen werd en nadat hij zich in Brussel had gevestigd ook bij HWP is gaan spelen. Bijzondere edities waren het Wereldkampioenschap onder 17 jaar in 1978 en het Europees Jeugdkampioenschap tot 20 jaar in 1982. Dat laatste was een waar huzarenstukje, want HWP nam het evenement op het laatste moment over van Groningen, dat met organisatorische problemen kampte.
Walter Cardon is er met zijn medeorganisatoren in geslaagd om het ECI-toernooi lokaal en regionaal te laten wortelen, mede doordat de jeugdspelers werden ondergebracht in gastgezinnen. Het spreekt voor zich dat er ook de nodige plaatselijke en regionale sponsors betrokken waren en dat de gemeente en de provincie hun steentje hebben bijgedragen. Het toernooi kreeg ook veel media-aandacht, waardoor er in de wijdere omgeving grote belangstelling was. De inspirerende, charmante en soms ook tamelijk dwingende persoon van Walter Cardon wist hiermee zijn ambities met HWP waar te maken. Temeer daar de ECI-toernooien eraan bij hebben gedragen dat er steeds meer sterke spelers uit Vlaanderen hun weg naar Sas van Gent wisten te vinden en HWP er zo in is geslaagd om uiteindelijk zelfs de ‘eredivisie’ van het schaken in Nederland te bereiken, tegenwoordig aangeduid met Meesterklasse. En dat zonder sponsors, te midden van clubs uit studentensteden, vaak met aanzienlijke financiële ondersteuning. HWP is daarmee ook decennia lang één van de succesvolste sportverenigingen van de Provincie Zeeland geworden.
Bestuurlijk heeft Cardon ook een belangrijke stem gehad in de vormgeving van de nationale schaakcompetitie en de aansluiting van Zeeland daarbij. Hij heeft in de bondsraad van de KNSB als afgevaardigde van de Zeeuwse Schaakbond niet-aflatend geijverd voor de invoering van een 3e klasse. Daardoor kregen meer Zeeuwse clubs de kans om zich te meten met de rest van Nederland, hetgeen tot op de dag van vandaag zijn vruchten afwerpt. Hij is daarmee feitelijk ook mede grondlegger geweest van de huidige competitieopzet met 6 klassen.
Walter Cardon is met HWP en de ECI-toernooien van onschatbare betekenis geweest voor de regio, het schaken en de vele spelers die hem op hun pad hebben gevonden. Daarvan getuigen ook de onderscheidingen die hem ten deel zijn gevallen, waaronder Lid van Verdienste van de Koninklijke Nederlandse Schaak Bond. Het is spijtig dat zijn plotselinge overlijden ‘in het harnas’, kort na het heengaan van Cécile, verdere loftuitingen bij leven in de weg heeft gestaan.