HWP 1: Net Niet

De eerste doelstelling van het seizoen was gehaald: bij het ingaan van de laatste ronde hadden we de kans op promotie nog in eigen hand. Er moest gewonnen worden van favoriet Charlois Europoort.
Na anderhalf uur spelen kwam er enige tekening in de strijd. Duidelijk was dat Steven en Koen een zware middag gingen krijgen, maar daar stond tegenover dat de stellingen van Thibaut V, Helmut en Adrian veelbelovend oogden.
De score werd echter geopend op een ander bord en wel door mijn tegenstander, die in een niets-aan-de-hand-stelling een enorme blunder produceerde en na mijn antwoord opgaf. Een flinke meevaller dus. Stefan Docx maakte gelijk voor Charlois. Met vaste hand voerde hij zijn gunstige stelling tegen Koen naar winst.
Johan kreeg een stukoffer over zich heen en ik zag zijn witte koning het open veld in gaan. Het zal wel eeuwig schaak geweest zijn, want de partij was plotseling in remise geeindigd: 1,5-1,5.
De verwachting was dat we snel weer op voorsprong zouden komen, want Helmut had inmiddels beslissend voordeel. Dat gebeurde niet. Eerst moest Tom de handdoek gooien. Het was lastig verdedigen tegen Erik van den Doel die zich vanuit een Maroczy een weg in Tom’s damevleugel vocht. Daarna was Helmut wel aan de beurt en stond het weer gelijk: 2,5-2,5.
De ploegen gaven elkaar weinig toe. Direct nadat Paul de teamleider van Charlois, Michel de Wit, had verslagen, moest Steven capituleren tegen Julian van Overdam. De jonge Rotterdammer had met zijn overwinning een cruciale bijdrage aan het resultaat van de wedstrijd.
Thibaut V en Adrian moesten berusten in remise. Hun tegenstanders, Mher Hovhanisian en Roger Meng, wilden van geen wijken weten en de stellingen waren er niet naar om risico’s te nemen. Zo gingen we de finale in met een stand van 4,5-4,5. Aan de ongelukkige overblijver Thibaut M de taak om het winnende punt binnen te halen. In belang van het team had hij een remise-aanbod van Dgebuadze afgeslagen en ging hij in een zeer onduidelijke stelling met een flinke voorsprong op de klok op zoek naar eeuwige roem. En zo waar, de stuurlui aan de wal zagen kansen en op een bepaald moment sprak men zelfs van een gewonnen stelling. Het mocht niet zo zijn. Dgebuadze speelde de laatste fase overtuigend en won: 4,5-5,5. Na afloop toonde hij bovendien op indrukwekkende wijze aan dat zijn stelling steeds in orde was geweest.
Felicitaties aan de Rotterdammers; ze zijn de terechte kampioenen. We wensen hen veel succes in de Meesterklasse.