HWP 1: Een middagje Leiden – de kunst van het claimen

Zaterdag 5 november stond de uitwedstrijd tegen LSG Intellimagic op het programma. Voor mijn gevoel spelen we tegen LSG altijd uit, maar een straf is het wat mij betreft zeker niet. Een lekker vol denksportencentrum met toch voldoende ruimte voor de spelers. De wedstrijden zijn meestal spannend, al trekken de Leidenaren iets te vaak aan het langste eind. Ook deze keer waren we bepaald niet favoriet. Voorafgaand aan de match werd Tom door Thomas Willemze in het zonnetje gezet, omdat hij tijdens de Europacup LSG uit de brand geholpen had. Vandaag hadden wij Tom echter heel hard nodig. Ikzelf opende de score met een bloedeloze remise tegen Michiel Bosman. Na driemaal dezelfde stelling en 16 zetten konden we elders alle spannende varianten analyseren, die niet op het bord waren gekomen. Het is een kunst, op het juiste moment claimen. Je moet in ieder geval tot 3 kunnen tellen, denk daar niet te licht over. Later in de middag dacht Rein ook het juiste moment gevonden te hebben. Helaas, hij was te vroeg, en zijn in hevige tijdnood verkerende tegenstander Jan Smeets was er als de kippen bij om te protesteren en zag zo zijn resterende bedenktijd verdubbeld worden. Elders in de zaal herhaalde oud-Souburger Collin Boelhouwer de zetten naar zijn eigen zin juist een keer teveel en moest hij in remise berusten terwijl hij een mooie pluspion in het eindspel had. Nee, het is allemaal niet zo eenvoudig. Mijn remise werd spoedig gevolgd door remises van Simon (goed dat hij er weer eens bij was) tegen Jelmer Jens en Helmut tegen Robin Swinkels. Helmut is daarmee van zijn nul af en we verwachten nog veel van hem in de resterende wedstrijden. 1½-1½ dus. Het leek een redelijk gelijk opgaande wedstrijd te worden. Tom had met zwart een scherpe opening en dan is Arthur Pijpers een gevaarlijke tegenstander. Het leek lang goed te gaan, maar Tom moest tenslotte toch capituleren. Een grote klap kregen we aan bord 8 te verwerken. Benjamin had op de 13^e zet een remise aanbod van Jan-Willem de Jong afgeslagen en was hard op weg naar een fraaie overwinning. Zijn prachtige stelling werd echter in twee zetten om zeep geholpen en na de laatste blunder kon hij opgeven. Erg jammer. 3½-1½ achter en daarmee leek de wedstrijd verloren te gaan. Voor het zover was deden we nog wat terug. Glen stond na de opening niet best, maar Mark van der Werf raakte het spoor bijster en Glen vocht zich terug in de partij. In het tweede gedeelte overspeelde hij zijn tegenstander; een overwinning op karakter. Slava maakte in zijn partij tegen Pedrag Nikolic de meeste indruk. Het gebruikelijke recept: met een klein voordeeltje uit de opening, vervolgens ergens een pionnetje snoepen en dan een beter eindspel. Net toen Helmut en ik ons afvroegen of het eindspel gewonnen was of alleen maar beter, offerde Slava een kwaliteit en voerde hij de partij tegen zijn fameuze tegenstander met vaste hand naar winst. 3½-3½, maar daarmee was de koek wel op. Koen was een kwaliteit achter gekomen tegen Edwin van Haastert, probeerde nog wat te rommelen, maar Edwin raakte niet in verwarring. Rein moest de hele middag op drie rijen schaken en dat liep niet goed af. Adrian tenslotte stond steeds iets minder tegen Thomas Willemze en ook hier eindigden we met een nederlaag: 6½-3½ voor LSG. Een verdiende overwinning voor Leiden, al had ik Benjamin en onszelf een bordpuntje meer gegund. Over drie weken treffen we in Sas van Gent koploper Charlois. (Hans Groffen)