Seizoen 2016-2017

Op zaterdag 1 april 2017 konden we niet spelen met HWP 5 door het enorme gebrek aan spelers in alle HWP-teams. Daarom is deze wedstrijd uitgesteld tot zaterdag 8 april 2017. Ook nu was het weer een moeilijke taak om een team op de been te brengen. Helaas mochten William Baeten en Gilbert Ongena niet meespelen, omdat ze deze ronde in HWP 4 hebben meegespeeld. Onze jeugdspeler Révin Anema maakte zijn debuut in HWP 5 en vond het een leerzame partij. De opening was goed, maar helaas verloor Révin na een half uur zijn dame. Kort daarna kon hij zijn tegenstander feliciteren. Pasha Jansen liet zijn paard insluiten. Hierdoor kwam de stelling voor Pasha passiever te staan. Helaas verloren, maar ook weer veel geleerd. De partij aan bord 2 was heel de middag in evenwicht. Goed voor een gelijkspel. Middelburg won dus met 3,5 bordpunten. Op zaterdag 6 mei 2017 spelen we de laatste wedstrijd van het seizoen tegen Landau 3. Die slotronde wordt gezamenlijk gespeeld in Zierikzee.

Reeds op voorhand wisten we dat er in Rotterdam een loodzware opdracht op ons zou wachten. Door afzeggingen moest er zwaar in de buidel van het tweede team worden getast en ondanks de extra krachten die HWP 2 voorzag, begonnen we de wedstrijd met 2 forfaits.

Pathena trad bovendien sterk aan met o.a. 3 grootmeesters. Desondanks werd er op elk bord gestreden en pas tegen de eerste tijdscontrole vielen er resultaten te noteren.

Arno werd verrast door een zeldzame variant in de Paulsen variant van het siciliaans. Zijn stukken kwamen in het middenspel wat onhandig te staan en zijn hoger gerankte tegenstande werkte keurig af.
Tom zijn tegenstander gaf in een Engelse stelling optimistisch het loperpaar op in ruil voor structurele verzwakkingen. Wit leek echter enkele tempo’s te kort te komen en Tom kon de dynamiek van zijn loperpaar versilveren.
Koen drukte heel de partij maar moest tevreden nemen met remise. Het leek me niet dat er op een bepaald moment meer had ingezeten.
Zelf bleef ik in het zelfde bedje ziek. Een mooi voordeel rond zet 20, vervolgens een paar slechte beslissingen nemen en de beloftevolle stelling nog verliezen.
De drie grootmeesters van Pathena tekenden alle drie voor een punt. Helmut kwam minder uit de opening, verdedigde zich taai maar moest zich na het missen van een duidelijke remisevariant, gewonnen geven. Ook Adrian stond snel niet super. Hij kon afwikkelen naar een verdedigbaar maar tricky toreneindspel en moest uiteindelijk ook buigen onder het elogewicht. Glen had minder kansen. Zijn tegenstander speelde het gecompliceerd dame-indisch uitstekend en zonder echt duidelijke fouten te maken, belandde Glen in een verloren eindspel.
Nele zorgde voor een laatste lichtpuntje met een vechtremise in een interessante modernpartij.

Zo eindigde het op een (te) zware 8-2 en maken we ons op om in schoonheid (tijdelijk) afscheid te nemen van de meesterklasse.

Ook het vierde team leed onder het grote aantal afzeggingen en had een N.O. maar het had deze ronde nog erger kunnen zijn. Niettemin is een gemiddelde rating van 1771 een voorbode voor weinig goeds.
Het begon erg goed want na een degelijke remise van Emile voltrok een wonder zich op het bord van William. Tegenstander Wim Hokken had met ruim 500 elo meer een mooie stelling opgebouwd die hij ook al eenvoudig tot winst had kunnen brengen. In plaats daarvan gaf hij een toren weg en na een tweede blunder die hij onmiddellijk daarop liet volgen was het gewoon ondekbaar mat. Gelijke stand dus en op de andere borden stond het niet zo slecht. Gilbert stond weliswaar duidelijk minder maar Kees ging een remise maken, Bij Herman stond het gelijk en Gert en ikzelf hadden stellingen waar perspectief in zat.
Nadat Gilbert verloren had, zag het er nog steeds goed uit. Kees had nog steeds de remise, Gert stond nog steeds beter, Herman had de overhand gekregen en leek te gaan winnen, ikzelf had een kansrijke voortzetting gemist en stond weer gelijk.
De remise van Kees kwam er inderdaad, Gert’s betere stelling was echter verdwenen en werd even later remise gegeven, mijn eigen partij was door wederzijdse slechte zetten ook remise geworden en alleen Herman was nog over met zijn mooie stelling tegen Bert van de Donk. Winst zou het eerste matchpunt voor het vierde betekenen. Dat werd het niet, integendeel want onder druk van de tijd wikkelde Herman af naar een verloren stelling.
Degradatie vermijden was voor deze wedstrijd nog een theoretische mogelijkheid, na deze wedstrijd is het doek definitief gevallen.