Seizoen 2010-2011

Na een lange, lange reis kwamen 7 mannen van HWP 2 uitgeput aan in Wijk aan Zee. De achtste, Frans Snijders, speelde een thuiswedstrijd. Tijdens de match was hier helaas weinig van te merken, want de partij van Frans werd vooral gekenmerkt door zeer lang nadenken over slechte zetten en het miraculeus halen van de eerste tijdcontrole via 10 zetten in 45 seconden. De stelling die toen resteerde, bood echter weinig tot geen hoop meer. Na de nederlaag van Frans stond het 4-3, meen ik. Zelf was ik als eerste klaar met remise na een zetherhaling, die ik niet uit de weg meende te kunnen gaan. Achteraf bleek dat ik vrijwel winnend voordeel had, maar dat had ik gewoon niet gezien. Niet veel later volgde een solide remise van Jim. Toen duidelijk werd dat Adrian aan het eerste bord Sjoerd Plukkel aan het wegspelen was, tekende een sensatie zich af, temeer daar broer David good-old Bart-Piet Mulder met een listig pionoffer in de problemen had gebracht. Deze partijen werden inderdaad fraai gewonnen door de onzen, maar aan de overge borden ging het ouderwets mis. Wouter was prima uit de opening gekomen, maar na een misrekening moest hij in de remmen. Helaas kon hij de partij niet houden. Inmiddels had Maarten Rademakers in een scherpe Sveshnikov de juiste voortzetting gemist en ging ten onder, zodat alles op de schouders van Marnix kwam te rusten. In een gelijkstaand eindspel had de teamleider hem verboden remise aan te nemen, waarna hij via werkelijk voortreffelijk spel een steeds groter voordeel verwierf. Toen het moment van oogsten daar was, gaf Marnix – o treurnis – plots een toren weg. Gruwelijk gewoon.

Voorspoedige reis, ruim op tijd en goed ontvangen met koffie en koekjes in de salons van Huize Hofrust in Rijswijk. Het was de voorbode van een aangename en voorspoedige schaaknamiddag.
We begonnen met remises van Rudi P, Maarten, Andre en Eric waarover Rijswijk niet te klagen had, de meeste van die remises kwamen er na goede stellingen voor ons. De volgende remise had iets meer om het lijf. Met nog 2 minuten op de klok ging Marc rustig een broodje kopen. Een makker wees hem er op dat zijn klok terug liep en in de rest van de tijdnood ging zijn kwaliteit en pion voorsprong terug verloren. Met deze remise is ook de 100% score van Marc weg. Met nog drie partijen aan gang kwam toen een suggestie om alle partijen remise te geven, waar niet op ingegaan werd. Herman stond een kwaliteit voor maar zijn tegenstander had er een pion en een sterk paard voor en het was niet te winnen. Etienne had een eigen remisevoorstel geweigerd gezien en had een beter staand eindspel gekregen. Hij vond dat zijn tegenstander het nu maar moest bewijzen en die deed dat ook, net niet gewonnen. Zoals meestal grote ambiance op het bord van Rudy, het was er op of er onder in een hyperscherpe stelling. En het was er op, de tegenstander moest eerst zijn dame geven en werd daarna mat gezet. Happy end met een kleine maar zeer waardevolle overwinning. Want met nog de laatste wedstrijd tegen Goes in het verschiet ligt de tweede plaats binnen bereik. En zelfs de promotie is mathematisch nog mogelijk maar we moeten dan wel 4 punten meer scoren dan Stukkenjagers 2. Of is ook dat niet te veel gevraagd?

Een droge 3-5 nederlaag en adieu titelambities, dit was ons deel zaterdagnamiddag. We waren gewoon niet goed genoeg en op de overwinning van De Drie Torens was niet veel af te dingen. Onze Mr. 100 % was niet beschikbaar en enkele spelers hadden hun dag niet, ziedaar wat het verschil maakte.
Maarten maakte een fatale fout in betere stelling. Emile liet zich verrassen door het thematisch paardoffer op d5 in de Siciliaan, zijn koning wandelde wel naar de damevleugel maar bleef er op de tocht. Rudy moest in het verweer , verloor materiaal en zag ook nog een gedekte vrijpion op de zevende rij verschijnen. Tussendoor een goede remise van Jim die als invaller van het laatste uur zijn werk deed. Andre kreeg naar eigen zeggen niet veel tegenstand en scoorde dan toch ons eerste winstpunt. Gevolgd door Etienne wiens tegenstander een fout maakte in de afwikkeling naar het eindspel waarna de winst niet moeilijk meer was. Herman nam dan maar de remise die hij al vroeger had willen aannemen. Zodat we met een punt achterstand met spanning naar het bord van Eric keken waar nog alles mogelijk was. Hij ging remise uit de weg maar het muntstuk viel verkeerd voor ons, ook verliezen bleek dus mogelijk. Voordeel is dat we nu rustig en zonder druk onze partijen kunnen spelen in de laatste ronden, er is niets meer te winnen of te verliezen.

HWP 2 heeft goede zaken gedaan in de strijd tegen degradatie door hekkensluiter Philidor Leiden ruim te verslaan. Het ging hier om een onvervalste vierpuntenwedstrijd en die moet je dus winnen. Dat deden we ook. Lange tijd leek de wedstrijd gelijk op te gaan, maar met de eerste tijdcontrole in zicht vielen de punten plots als rijpe appelen in de schoot van de HWP-ers. David Roos smaakte het genoegen om als eerste het volle pond binnen te halen. Hij trok aanvankelijk fel van leer op de koningsvleugel tegen de Caro-Kann van Piet Bakker, switchte toen naar de damevleugel en brak uiteindelijk door in het cetrum. Ikzelf was inmiddels, niet zonder risico, remise uit de weg gegaan. Deze moedige actie werd al snel beloond toen tegenstander Roorda een taktisch grapje in het eindspel overzag. Marnix van der Zalm had geen tijd meer om na te denken in een gelijke stelling, maar was alert genoeg om een geniepige paardvork te zien, waarna het pleit beslecht was. Harry Provoost had, na overleg met de teamleider, een remiseaanbod afgeslagen en speelde daarna als bevrijd. Een wals op de koningsvelugel was zijn opponent te machtig.
Zo stond het 4-0, en hoewel Frederic Verduyn en Wouter Ghyselen slecht stonden, kon de overwinning ons eigenlijk niet meer ontgaan. Frederic moest inderdaad opgeven nadat hij in het late middenspel een goede kans had gemist, maar Maarten Rademakers bracht het beslissende halfje binnen met een ruime remise. Vervolgens werd ook duidelijk dat Adrian Roos bezig was aan iets moois. Nico Kuyf, de topman van Philidor, werd langzaam en genadeloos weggeschoven. Toen Wouter er tenslotte in slaagde zijn verloren stelling om te buigen naar een gelijk eindspel, was de eindstand een feit.
Als we over drie weken in Beverwijk met dezelfde instelling achter de borden veschijnen, heb ik goede hoop op behoud.