Seizoen 2010-2011

Het is niet leuk om wederom gewag te moeten maken van een nederlaag van je team. Temeer daar we er tevoren van overtuigd waren dat we deze wedstrijd konden winnen. Misschien was een overmaat aan optimisme een reden voor de nederlaag. Op vele borden zag ik HWP-ers forceren, hun tegenstanders dwingend om enige zetten te vinden. Zelf was ik de grootste boosdoener. Nadat mijn tegenstander een vergiftigde pion had genomen, wilde ik hem straffen door recht op de koning af te gaan in plaats van een zeer voordelig eindspel in te gaan. Het werd steeds gecompliceerder en toen ik een keer de beste zet miste, waarna ik vermoedelijk nog gewonnen had gestaan, ging het van kwaad tot erger. Offers hielpen niet meer. Hetzelfde beeld bood de partij van Maarten. Ook hij wilde te graag winnen. De blunder van Wouter aan het tweede bord valt niet te verklaren via de bovenstaande redenering. Dat was gewoon een enorme vergissing. En Adrian ging aan het eerste bord ook tot de grens en er overheen. Hij verkeek zich uiteindelijk op de kracht van een vijandelijke dubbele a-pion.
Slechts een van ons wist tegen te scoren: Frederic Verduyn drukte fraai door op de koningsvleugel in een Konings-Indische partij.
De overige drie partijen eindigden na felle strijd in remise, waarbij vooral Fabian ontevreden was.
Goed, we hebben nog vier wedstrijden. Op 11 februari gaan we naar Haarlem om een club met een bekende naam te bekampen. Ik roep alle teamleden hierbij op om tot de tanden gewapend in Noord-Holland te verschijnen.

Het tweede team heeft zichzelf een zeer slechte dienst bewezen door onnodig te verliezen van Spijkenisse. Lange tijd zag het ernaar uit dat we de wedstrijd ruim gingen winnen, aangezien borden 4 t/m 8 allemaal zeer voordelige stellingen voor de onzen te zien gaven. Alleen Fabian Hulpia was in de problemen geraakt, en hij moest dan ook al snel de vlag strijken tegen Erik Both. Dit verliespunt werd snel goedgemaakt door mijzelf. Ik speelde tegen WIM Hamelink, en zij schonk mij een loperpaar dat na verloop van tijd het bord compleet domineerde. Ongeveer tegelijkertijd zag de tegenstander van Harry Provoost het nutteloze van verder verzet in, dus het zag er prima uit. Echter, zoals buiten plots het weer omsloeg, gebeurde dat binnen op de borden van HWP 2. David Roos blunderde een stuk weg in een prachtige stelling. Maarten Rademakers ontspande te veel nadat hij een kwaliteit had buitgemaakt en verzuimde – volgens zijn tegenstander – om meteen door te drukken. Toen hij vervolgens ook remise uit de weg ging, was een bittere nul het resultaat. Frans Snijders zag een hele mooie stelling verkruimelen, maar had op de 40e zet nog een veelbelovende voortzetting kunnen kiezen, die remise had gegarandeerd. In plaats daarvan stortte hij zich in het zwaard. Inmiddels had een noest verdedigende Wouter Ghyselen aan het eerste bord de sterke Rick Lahaie op remise gehouden. Toen tenslotte Frederic Verduyn een tempo te kort kwam voor de zege, stond de teleurstellende eindstand op het bord.
Het goede nieuws is dat we op 7 januari 2012 opnieuw thuis spelen, en die match tegen DSC 2 moeten we kunnen winnen als we op volle sterkte kunnen aantreden en de teamleider de juiste strategie vindt.

Het was geen goede namiddag voor de ploegen van Sas van Gent, enkel HWP 3 kon scoren en haalde de volle buit binnen in de burenstrijd met Terneuzen.
De opstellingen hielden wederzijds wat verassingen in, aan de bovenste borden vond niemand de verwachte tegenstander tegenover zich. De eerste twee resultaten daarentegen waren geen verrassing, Marc als sterkste HWP speler won aan bord 3 en de sterkste speler van Terneuzen won aan bord 5 tegen Jim. Marc is met 4 op 4 goed op weg om niet alleen topscorer van de ploeg te worden maar ook topscorer van 3F. Jim had bord 5 gevraagd maar zal daar vlug spijt van gehad hebben. Herman kon zijn eerste overwinning noteren en na de remise van Andre kwam de matchoverwinning al in zicht met goede stellingen op drie der overblijvende borden. Marnix kon zijn voordeel in tijdnood niet realiseren en koos wijselijk eieren voor zijn geld toen zijn tijd bijna op was. Etienne kwam slecht uit de opening , de tegenstander maakte geen fouten en wikkelde af naar een gewonnen eindspel. Eric had bijna een vlugge remise aanvaard toen de teamleider hem er op attent maakte dat hij niet tegen de zoon maar tegen de vader speelde. Daarna ging het vanzelf en na een mislukte patpoging gaf de tegenstander op. Met een 4-3 stand hield Rudy de spanning er nog lang in. Hij stond weliswaar gewonnen maar het was een taktische stelling waarin altijd iets uit de lucht kan vallen. Geen probleem echter, hij maakte het proper af, 5-3 was de eindstand.
Waarmee HWP 3 stevig op de derde plaats blijft in de stand.

Het Palet, Middelburg, 2 december 2011
In de 2e klasse van de Zeeuwse Schaakbond zegevierde HWP 5 met 3,5 – 0, 5 over Middelburg 4.

Aan bord 4 offerde Lydia’s tegenstander een paard voor een pion. Dat bleek niet zo’n goed idee, want Lydia won niet alleen materiaal maar ook de partij.

Aan bord 2 nam Cees de gambietpion van zijn tegenstander grif in ontvangst met de gedachte: "en die ga ik houden ook!" . Dat deed hij en hij graaide er terloops nog eentje bij: 2-0 voor ons.

Ondergetekende had last van dwangmatigheden en zelfkwelling, iets wat hem de opening deed opsieren met zetten waar hij niet blij mee was, maar die hij desondanks tóch uitvoerde. Dit Timman-achtige gedrag leidde tot veel gezwoeg en geploeter om uiteindelijk aan te sturen op eeuwig schaak. Zijn tegenstander kwam ‘er niet meer uit’ naar eigen zeggen en besloot zich te schikken in het gelijkspel.

Cor deed nog wat aan het doelgemiddelde; toen hij zijn dame uiteindelijk kon bevrijden uit de omknelling van een loper en een toren, werd ook aan bord 3 het volle punt bijgeschreven.