HWP 2 wijst Philidor Leiden terug

HWP 2 heeft goede zaken gedaan in de strijd tegen degradatie door hekkensluiter Philidor Leiden ruim te verslaan. Het ging hier om een onvervalste vierpuntenwedstrijd en die moet je dus winnen. Dat deden we ook. Lange tijd leek de wedstrijd gelijk op te gaan, maar met de eerste tijdcontrole in zicht vielen de punten plots als rijpe appelen in de schoot van de HWP-ers. David Roos smaakte het genoegen om als eerste het volle pond binnen te halen. Hij trok aanvankelijk fel van leer op de koningsvleugel tegen de Caro-Kann van Piet Bakker, switchte toen naar de damevleugel en brak uiteindelijk door in het cetrum. Ikzelf was inmiddels, niet zonder risico, remise uit de weg gegaan. Deze moedige actie werd al snel beloond toen tegenstander Roorda een taktisch grapje in het eindspel overzag. Marnix van der Zalm had geen tijd meer om na te denken in een gelijke stelling, maar was alert genoeg om een geniepige paardvork te zien, waarna het pleit beslecht was. Harry Provoost had, na overleg met de teamleider, een remiseaanbod afgeslagen en speelde daarna als bevrijd. Een wals op de koningsvelugel was zijn opponent te machtig.
Zo stond het 4-0, en hoewel Frederic Verduyn en Wouter Ghyselen slecht stonden, kon de overwinning ons eigenlijk niet meer ontgaan. Frederic moest inderdaad opgeven nadat hij in het late middenspel een goede kans had gemist, maar Maarten Rademakers bracht het beslissende halfje binnen met een ruime remise. Vervolgens werd ook duidelijk dat Adrian Roos bezig was aan iets moois. Nico Kuyf, de topman van Philidor, werd langzaam en genadeloos weggeschoven. Toen Wouter er tenslotte in slaagde zijn verloren stelling om te buigen naar een gelijk eindspel, was de eindstand een feit.
Als we over drie weken in Beverwijk met dezelfde instelling achter de borden veschijnen, heb ik goede hoop op behoud.