HWP 2 schiet net tekort

Na een lange, lange reis kwamen 7 mannen van HWP 2 uitgeput aan in Wijk aan Zee. De achtste, Frans Snijders, speelde een thuiswedstrijd. Tijdens de match was hier helaas weinig van te merken, want de partij van Frans werd vooral gekenmerkt door zeer lang nadenken over slechte zetten en het miraculeus halen van de eerste tijdcontrole via 10 zetten in 45 seconden. De stelling die toen resteerde, bood echter weinig tot geen hoop meer. Na de nederlaag van Frans stond het 4-3, meen ik. Zelf was ik als eerste klaar met remise na een zetherhaling, die ik niet uit de weg meende te kunnen gaan. Achteraf bleek dat ik vrijwel winnend voordeel had, maar dat had ik gewoon niet gezien. Niet veel later volgde een solide remise van Jim. Toen duidelijk werd dat Adrian aan het eerste bord Sjoerd Plukkel aan het wegspelen was, tekende een sensatie zich af, temeer daar broer David good-old Bart-Piet Mulder met een listig pionoffer in de problemen had gebracht. Deze partijen werden inderdaad fraai gewonnen door de onzen, maar aan de overge borden ging het ouderwets mis. Wouter was prima uit de opening gekomen, maar na een misrekening moest hij in de remmen. Helaas kon hij de partij niet houden. Inmiddels had Maarten Rademakers in een scherpe Sveshnikov de juiste voortzetting gemist en ging ten onder, zodat alles op de schouders van Marnix kwam te rusten. In een gelijkstaand eindspel had de teamleider hem verboden remise aan te nemen, waarna hij via werkelijk voortreffelijk spel een steeds groter voordeel verwierf. Toen het moment van oogsten daar was, gaf Marnix – o treurnis – plots een toren weg. Gruwelijk gewoon.