HWP 1

Op deze koude zaterdag 27 november stond in de vierde ronde van de Meesterklasse een uitwedstrijd tegen HMC Den Bosch op het programma. De laatste keer dat we tegen hen speelden werd er thuis nipt verloren (4,5-5,5). De schaduw van het virus begon zich toen, in februari 2020, voor het eerst over de schaaksport te werpen. Handen schudden was nog optioneel, verkouden mensen werden nog toegestaan, maar een licht ongemak begon zich toch al in de schaakzaal te manifesteren.

Met het oog op de nieuw aangekondigde Coronamaatregelen was het wat betreft die schaduw nu niet veel anders. Nadat de eerste contouren van de nieuwe maatregelen woensdag uitlekten, werd de kans op afgelasting met bijna 90% erg hoog ingeschat. Toen vrijdag vervolgens uitlekte dat de nieuwe maatregelen pas op zondag in zouden gaan keerden de kansen zich. Rutte en de Jonge stelden in hun persconferentie niet teleur. We konden nog gewoon gaan schaken, zij het met hier en daar toch wat gemengde gevoelens.

Enfin. Nadat het ijs van de bevroren autoruiten was verwijderd vertrokken we richting het thuislokaal van onze tegenstander: sociaal cultureel centrum De Biechten in Rosmalen. Om de zaal binnen te mogen kreeg iedereen op vertoon van een geldige QR-code een mooi rood polsbandje. Goed geregeld allemaal, in deze wat mij betreft erg aangename speellocatie. Hoewel Fridman niet meespeelde was HMC met een ratinggemiddelde van 2375 verder op volle oorlogssterkte. Wijzelf moesten het doen zonder Slava en Tom, en gingen met een gemiddelde van 2307 als underdog de wedstrijd in. Met zwaargewichten Martijn Dambacher en Twan Burg op respectievelijk bord 7 en 8 leek de captain van HMC met zijn opstelling voor een licht tactische variant te hebben gekozen. Of dat nodig was zullen we nooit weten, maar het pakte in ieder geval niet slecht uit voor de Bosschenaren.

Als eerste was Adrian klaar aan bord vier. Met zwart ging hij in een scherpe Najdorf tegen Jasper Broekmeulen de fout in met 11. … Lf8. De computer ziet het daarna in ieder geval helemaal niet meer zitten voor zwart en de witspeler had dan ook weinig moeite om de winst naar zich toe te trekken. Hoewel ik er door de focus op mijn eigen partij weinig van heb meegekregen, werden we daarna vakkundig collectief aan de kant gezet. Daarom in willekeurige volgorde de volgende partijen.

Op bord twee speelde Rein een eenvoudig ogende remise tegen Siem van Dael. Na de opening had hij de betere kansen, maar toen wit de meeste stukken had weten af te ruilen verzandde de partij in een gelijk toreneindspel en berustten de spelers in een gelijkspel. Helmut speelde op bord drie met wit tegen Jeroen Bosch. Wellicht geïnspireerd door de recent verschenen, zestig uur durende, Chessable cursus van zijn teamgenoot Michiel Abeln, bediende Bosch zich van de Leningrad variant. Helmut kon geen vuist maken en ook hier was het resultaat een gelijk spel.

Onze enige overwinning van de dag kwam op naam van Koen. Met wit op bord vijf tegen Martin Martens, nog zo’n Zeeuwse IM, kreeg hij een Bogo-Indiër tegen zich op het bord. Het had veel weg van een modelpartij. Koen ‘won’ het loperpaar, brak er met een pionnenopmars de stelling voor open en dwong zwart vervolgens de kwaliteit op te geven. Na 28 zetten hield Martens het toen maar voor gezien.
Aan het zesde bord kwam Benjamin er met de zwarte stukken niet aan te pas tegen Rob Schoorl. Hoewel hij met een gezonde stelling uit een Engelse opening kwam hield Schoorl steeds een klein plusje. De witspeler breidde zijn voordeel langzaam uit tot er een toreneindspel op het bord verscheen met twee verbonden vrijpionnen. Niet te stoppen vrijpionnen voor wit welteverstaan en dus opnieuw een punt voor HMC.

Dan de partijen van Glen en Warre, die het op bord 7 en 8 moesten opnemen tegen de hoogste ratinghouders van Den Bosch. Glen was misschien iets te ambitieus tegen de Stonewall van Dambacher met 10.f3. Zwart profiteerde met 11. … c5 en was meteen uit de problemen. Bij Glen werden de problemen vanaf dat moment steeds groter, tot hij zich op zet twintig verslikte met 20. De3 en een kwaliteit moest inleveren. Tien zetten later was hij gedwongen te capituleren. Warre, die in de tweede ronde al sterk remise speelde tegen Casper Schoppen, mocht het vandaag op bord acht opnieuw opnemen tegen een grootmeester. Hoewel Twan Burg beter uit de opening kwam miste hij vandaag de finesse. Op zet 24 had hij het wit met 24. … Dc2 namelijk bijzonder lastig kunnen maken. In plaats daarvan offerde hij zijn troef (een vrijpion) op de damevleugel voor wat extra druk op Warre’s koningsstelling. Toen Warre de pion vervolgens simpelweg teruggaf was al het leven uit de stelling. Wederom een puike remise, van toch wel onze man van de dag!

De meest dramatiek vond plaats op het laatste bord. Hans speelde daar met zwart een afruilvariant van het Slavisch tegen de al eerdergenoemde Michiel Abeln. Abeln pakte, na heel diep rekenen, met zijn dame een ‘vergiftigde’ pion op b7. Hoewel de evaluatie van Stockfish hier meteen naar bijna +4 voor wit springt lag het voor de menselijke zielen duidelijk een stuk ingewikkelder. De evaluatie ging in het vervolg op en neer tot wit een eindspel met een pluspion overhield. Het zag er niet goed uit voor Hans, tot de witspeler plots een vol paard weggaf. Helaas voor de onzen deed Hans in tijdnood, waarschijnlijk wat overvallen door deze onverwachte wending, precies hetzelfde. Ook hij gaf een paard weg. Sinterklaas was vroeg dit jaar en wat resteerde was een lastig toreneindspel met een pion minder voor de zwartspeler. Hans slaagde er niet in zijn stelling te verdedigen en ook hier eindigde de partij in een nederlaag voor Sas van Gent.

En zo had de Brabantse ploeg, toen ik na mijn eigen tijdnoodfase polshoogte ging nemen van de stand, de benodigde 5,5 punten al binnen. Wedstrijd verloren, de laatste twee partijen gingen dus enkel nog om de bordpunten. Aan het eerste bord zat Thibaut nog met wit te zwoegen tegen Thomas Mollema. Door de opstelling van HMC was dit het enige bord waar we een groot ratingoverwicht hadden. Zoals van onze Bruggeling verwacht mocht worden bracht hij een uitstekende stelling op het bord tegen de Russiche verdediging van Mollema. Het eindspel dat resulteerde na dameruil schatte hij echter niet helemaal goed in. Hoewel de zwarte pionnenstructuur was verzwakt en de zwarte loper wat slechter leek dan zijn witte collega, had Mollema geen moeite zijn torens te activeren. Na verdere afwikkelingen was het uiteindelijke toreneindspel volledig in balans. Thibaut nam vervolgens zoveel risico dat Mollema nog even kans had de partij naar zich toe te trekken. Gelukkig vond hij dit waarschijnlijk toch te riskant en kon Thibaut uiteindelijk een halfje bijtekenen. Ikzelf speelde op bord negen met wit tegen Geert van der Stricht. Een Engelse opening werd een Franse en Van der Stricht speelde het allemaal net wat beter. Doorslaggevend werd zijn kleine voordeel echter nooit en aan het eind van de rit bleef een gelijk eindspel over van wit paard tegen zwarte loper. Ook in deze laatste partij van de match werd derhalve nog een halfje gescoord. Eindstand 6,5-3,5.

Zo staan we na deze vierde ronde met twee matchpunten op een degelijke zevende plaats in het klassement. De duels met de meeste overige degradatiekandidaten staan nog op het programma, maar tot nu toe ziet het er allemaal nog goed uit. De grootste verrassing deze ronde leek de overwinning van En Passant op regerend landskampioen LSG IntelliMagic te zijn. Met maar liefst zeven grootmeesters in de gelederen pakten ze de tweede plaats achter koploper Charlois Europoort en blijven ze AMEVO Apeldoorn, nog een titelkandidaat, met een half bordpunt net aan voor.

Het lijkt erop dat dit voorlopig weer even de laatste KNSB-competitiewedstrijd was. De komende tijd zullen we ons weer moeten vermaken met de Lichess teambattles op zondagavond. Tot dan!

Na enige corona check vertraging konden we om even na enen beginnen met de wedstrijd tegen koploper Charlois. Hadden we in de vorige ronde een speler te weinig, dit keer hadden we er één te veel, althans vergeleken met Charlois. De Rotterdammers hadden bord 6 leeg gelaten, zodat Adrian de eerste winnaar van de dag was. Die voorsprong werd door mij teniet gedaan. Slap en passief spel is iets anders dan solide. Mijn tegenstander schoof me geruisloos van het bord. Gelukkig hadden we een debutant met grootse plannen in de ploeg. William kende geen ontzag voor zijn tegenstander en overbrugde het ratingverschil van bijna 400 punten schijnbaar moeiteloos. We stonden weer voor en de vooruitzichten op de andere borden waren uitstekend. Een kleine tegenvaller was de remise van Tom. Hij had een mooi eindspel, maar het bleek net niet mooi genoeg. Helmut vertrouwde zijn eigen stelling niet helemaal en bood remise aan; dat werd geaccepteerd. Stand inmiddels 3-2. De andere invaller, Marc, verloor in een iets mindere stelling zijn a-pion, waardoor de zwarte vrijpionnen op de damevleugel konden gaan lopen. Daarmee werd de stand weer gelijk. Maar dat was van korte duur. Aan bord 2 besliste Thibaut de Brugse klassieker tegen Steven Geirnaert in zijn voordeel. Waar de hele middag het gezondheidsvraagstuk centraal stond, pafte Steven de ene sigaret na de andere weg. 4-3 met dus nog 3 partijen te gaan. Slava had een kwaliteit geofferd tegen 3 pionnen en de winst leek binnen bereik. Een onnauwkeurigheid kostte niet alleen een pion, maar gaf zijn tegenstander bovendien de kans een passieve toren te ruilen tegen Slava’s actieve. Weg winst: 4½-3½. Koen had groot voordeel in de opening, maar kwam na een interessant middenspel in een eindspel met een pion minder terecht. Nog geen man overboord, want het leek binnen de marge te zijn. Helaas raakte hij na een verkeerde afwikkeling in een onhoudbare versie verzeild. Daarmee was het plotseling 4½-4½. En toen moest het grootste drama zich nog voltrekken. Rein had zich met zwart als een leeuw verweerd tegen Erik van den Doel. Meer dan dat nog. Zijn voordeel werd groter en groter. De engines kwamen tenslotte op ruim +5. In tijdnood werden 2 directe winsten gemist, maar de stelling was nog steeds gewonnen, tot ie niet meer gewonnen was. Tot overmaat van ramp bleef vervolgens ook de remise buiten bereik en werd hij pardoes mat gezet. Een harde klap voor Rein, die volgende keer ongetwijfeld weer gaat vlammen. Een nederlaag dus, 4½-5½. Wel weer lekker veel bordpunten, maar de achterstand op de koploper is inmiddels al 4 punten en de staart komt in zicht.

We hebben verloren. 5,5 tegen 4,5, nipt. Om dat mentaal te kunnen verwerken ken ik een probaat middel: de zondebok.
Eerst en vooral, Rein is niet de zondebok van vandaag. Als je je niet goed voelt, dan blijf je thuis. Daarover geen discussie in deze tijden. Misschien kan ik met een beschuldigende vinger wijzen naar onze voorzitter en de kapitein van het tweede die geen last-minute-oplossing konden vinden om een forfait te vermijden? Of nomineer ik misschien beter mezelf? Voor de match suggereerde ik nog dat we misschien maar beter 9 remises overeenkwamen om toch maar wat bordpunten uit deze zo al moeilijke match te halen. Wat een snertmentaliteit. Of misschien lag het wel aan de witspelers? Na goed 3 uren spelen al 4 remises, allemaal op borden waar wij wit hadden. Laat het die zwartspelers maar oplossen. OK, de tegenstanders hadden allemaal fors meer rating maar dat is gewoon een excuus. Slava, ikzelf, Hans en Benjamin: een beetje geprobeerd maar allemaal blij met de remise. Stelletje helden. En de zwartspelers dan? Adrian komt na een onschuldige opening duidelijk slechter te staan en ontsnapt met een gelukje in de tijdnoodfase. Dat kan hij beter. Warre speelt een solide partij maar komt geen moment in de buurt van de overwinning. Ja, ja, grootmeester hier en grootmeester daar. Zo winnen we geen matchen. En Helmut dan? Zeeën van tijd verbruiken voor heel subtiele zetten in de opening. Het resultaat: rokade kwijt en een dame die op h7 ging schuilen tot de bui over was. Een slipper van de tegenstander bood nog kansen maar het leverde uiteindelijk niets op. Simon? Toen het kalf al verdronken was kon hij zijn verloren stelling nog rechthouden. We hadden een punt nodig.
Gaat Glen dan als enige vrijuit? Lastige partij en onze man met iets meer flair in moneytime. Maar dat ene puntje was niet voldoende. Meer was echt niet mogelijk?
Misschien was het gewoon een dag waarop het allemaal net niet in onze richting ging. Maar neen, dat is het niet. Ik weet wiens schuld dit is.

Na anderhalf jaar mochten we eindelijk weer, thuis tegen Groninger Combinatie. Dat werd halverwege, in Bunschoten, en een week later dan de andere teams. Op papier waren de Groningers duidelijk favoriet, met o.a. grootmeesters als Tiviakov, Ernst en Werle, maar bij aanvang van de wedstrijd bleek dat van hen alleen Jan Werle aanwezig was. Plotseling achtten we ons licht favoriet. De eerste uitslag kwam van bord 1, waar de grootmeesters een rustige remise speelden. Aangezien ik het grootste deel van de middag aan mijn bord gekluisterd zat, heb ik van de volgorde der dingen niet heel veel meegekregen. We gaan de borden dus maar even langs. Koen had naar eigen zeggen een ingewikkelde partij tegen Nick Maatman. Zijn initiatief betaalde zich tenslotte uit met een vol punt. Aan bord 3 sloeg Thibaut een bres in de voormalige Muur van Baflo, Erik Hoeksema. Helmut klaagde zoals gewoonlijk steen en been over zijn eigen spel. We hoorden het glimlachend aan en telden zijn halfje tegen Anna Warakomska. Glen had een enerverende zomer. Een overstap van Zottegem naar Brugge, een stoere baard gekweekt en een mysterieuze date. Het maakte hem naar verluid tot een van de meest begeerde vrijgezellen van Vlaanderen. Maar schaken tegen Jasper Geurink is dan weer een heel ander verhaal. Een mooie stelling werd vakkundig om zeep geholpen, maar met hard werken kwam alles tenslotte toch nog goed: een vol punt. Rein trof de Groningse captain Maurice Schippers, die behalve met Rein ook nog met vervelend fysiek ongemak te kampen had. Dat was duidelijk teveel. Rein won een mooie partij. We zijn inmiddels aangeland bij bord 7 waar Tom het opnam tegen de Nederlandse jeugdkampioen Jonas Hilwerda. Dat liep niet goed af voor onze Bruggeling. Rechts van mij zag ik Adrian een sterke partij afleveren tegen invaller Alef Boer met een overwinning als resultaat. Zelf trof ik Machteld van Foreest. In een redelijk evenwichtige partij misten we allebei een grote kans in de tijdnoodfase. Het resterende eindspel werd remise. Benjamin maakte zijn echte debuut. Hij was in de coronatijd al een van ons in de online teambattles en deed het daar erg goed. Dat schept verwachtingen. Hij kwam met wit met een klein nadeeltje uit de opening, maar spoedig keerden de kansen. Tegenstandster Iozefina Werle keek terecht erg zorgelijk. De grote ommekeer kwam toen Benjamin in één zet de evaluatie van bijna +6 naar bijna -3 liet gaan. De koning van Benjamin was spoedig zonder vaste woon- en verblijfplaats en werd het bord over gejaagd. Dat loopt maar zelden goed af. Ook nu niet. Volgende keer zal hij zich zeker revancheren. Zo kwamen we op 6,5 punt, een droomstart. Ondanks de lange reis voelde het zaterdag als een thuiswedstrijd en het zou me niets verbazen als de Groningers dat ook zo ervaren hebben. Verantwoordelijk daarvoor zijn de mensen van En Passant. Hartelijk dank daarvoor! We komen graag nog eens terug.