HWP 1

Vandaag speelt HWP 1 in de Speye in Sas van Gent tegen medekoploper DD 1 uit Den Haag. Dat belooft een spannende wedstrijd te worden. Je kunt hem vanaf ongeveer half twee live volgen via onderstaande link:

Het wil dit seizoen nog niet zo vlotten met HWP 1. De wedstrijden worden weliswaar gewonnen, maar het tijdig aanleveren van wedstrijdverslagen blijkt lastig. Voeg daarbij het feit dat HWP 2 deze ronde de topper tegen Dordrecht speelde en het is duidelijk waarom ik mocht invallen in het eerste. Een uitwedstrijd in hartje Amsterdam en gratis kunnen parkeren voor de deur van de speelzaal: het zou niet de laatste meevaller zijn. Toen we aan de borden gezet werden, bleek dat Benjamin, Helmut en ik aan verhoogde tafels en op veredelde barkrukken moesten zitten. Dat leek me een heel slecht idee. Ik liet dat aan de wedstrijdleider weten en hij begreep de klacht. Hulde aan de sympathieke Amsterdamse teamleider-voor-1-dag Tex de Wit die onmiddellijk bereid was tot een grote reshuffle. We kregen nieuwe plaatsen toegewezen. Intussen was ook Helmut gearriveerd. De auto met Randy, Glen en Elias was nog onderweg, maar ook zij konden even later zonder al te grote tijdschade aan hun partij beginnen.

Benjamin was al eerste klaar. Een lange theoretische variant met remise als resultaat. Ik vermoed dat Benjamin nog voor het donker terug in België was. Aangezien ik de volgorde der dingen niet helemaal heb meegekregen, gaan we de borden maar even langs. Kopman Koen stond heel goed, maar gaf een stuk weg. Op een of andere manier won hij toch nog. Zo’n dag was het. Bij Adrian leek me sprake van een regelmatige nederlaag, maar misschien bezondig ik mij aan scorebord journalistiek. Daarnaast zat Slava. Ik kan het niet beter verwoorden dan Tom deed in zijn verslag van de wedstrijd tegen Caïssa. Voor de mensen die te lui zijn om terug te bladeren: “Slava deed Slava-dingen. Na 2 uur spelen en 13 zetten zie je zo al dat de partij niet tegen 17u klaar zal zijn. Klein beetje beter en wat druk zetten. Beetje beter en gefocust blijven. Grote tijdnood vermijden, intussen stevig voordeel. Eindspel in met net winnend voordeel, afgemaakt. A job well done.”

Bord 4 was voor Elias. Laten we er geen doekjes om winden: hij stond slecht. Maar geef hem niet de kans om mat in 1 te geven. Zo geschiedde. Bij Glen leek het mij een gevalletje flink voordeel, maar toch remise. Komen we bij Enrico. Hij had het niet gemakkelijk, maar aan het einde van de middag zag ik hem met een grote glimlach opstaan van zijn bord. Het punt was weer binnen. Bij Randy leek het me ook moeilijk, maar hij bleef keurig overeind. Aan bord 8 Benjamin, maar die was dus inmiddels al thuis. Helmut stond goed, gaf het helemaal weg, maar toen zijn tegenstander vergat een stuk terug te slaan, was hij onverbiddelijk. Ik kon mijn betere stelling omzetten in een paardeindspel met pluspion. Dat bleek niet zo gewonnen te zijn als ik dacht. In het dame-eindspel met pluspion dat daarna ontstond, bleek nog minder muziek te zitten. Zo kwamen we op 3-7. Een enorm geflatteerde overwinning. Tijdens de terugreis vernamen we van een uitbundige voorzitter dat ook HWP 2 en HWP 3 hadden gewonnen. Of dit allemaal niet mooi genoeg was, was ik ook nog op tijd thuis voor de aftrap van Ajax – Vitesse. Zo’n dag was het dus. Het was mij een waar genoegen.

Een nieuw seizoen, een nieuwe start. Met twee gedegradeerde teams is de blik naar boven gericht. We willen terug naar de Meesterklasse en snel ook.

Eerst en vooral: we hebben een nieuwe coach. Of beter gezegd: we hebben een nieuw coach-team. Hans is al tig jaren een vaste pion in het eerste team en al heel lang teamleider maar hij besloot dit jaar een stapje terug te zetten. (Commentaar van de arbiter van het huis: “Logisch, de ploeg is gezakt.”). Mijn dank voor de vele jaren van orde brengen in de chaos die het eerste team vaak is, Hans! We zullen je absoluut missen.
Om de pijn wat te verzachten werd Hans met de nieuwe tafelopstelling in De Speye links van mij geplaatst, een positie die hij de afgelopen jaren wel vaker innam. Enkel speelde hij nu in team 2. Treurnis. Die ook een beetje doorschemerde op het bord van Hans. We hopen op een invalbeurt nu en dan van ons icoon.

Het zijn grote schoenen om te vullen. We hebben maar liefst 4 mannen nodig om het over te nemen van Hans. Marnix heeft het overzicht over alle teams en doet al het administratieve werk. Helmut en ik zullen het hoge woord voeren op de speeldagen. En Koen geeft regelmatig zijn vijf cent.

Nieuwe en oude nieuwe gezichten op de eerste speeldag. HWP stelt zowaar drie grootmeesters op. Slava gaat al een tijdje mee. Dat Koen ook het grootmeestergilde vervoegd heeft, dat wisten we al. Maar dat Paul Motwani terug meespeelt, dat zal niet iedereen verwacht hebben. Paul heeft plannen en aangezien hij speelritme wil opdoen zullen we hem dit jaar nog wel zien in De Speye. Welkom terug!
Nieuw bij ons in het team, als invallers, zijn de broers Dreelinck. Je weet wel, de nummers 1 en 2 van het Open van Gent dit jaar. Jeugdig volk dat nog gaat groeien bij ons. Ook welkom!

Ons sterke team was een maatje te groot voor de hoofdstedelingen. Ik had het heimelijk verwacht: ze zijn het niet gewoon om ver te reizen voor hun zaterdagpartij en ze stelden maar liefst vijf invallers op.
Onze voorzitter en T1 Marnix vond de 8,5-1,5 dan ook maar magertjes. Met 200 elo verschil gemiddeld was dat wel een minimum.
Als dienstdoend captain was ik het er niet helemaal mee eens maar ik ben er niet te hard op doorgegaan. Naast zijn rol als T1 is Marnix ook in opleiding als livebord-beheerder en hij had er al wat uren opzitten voor wij op onze 9 liveborden van start konden. Het is hem vergeven dat hij 2 borden thuis vergat waardoor de prachtige overwinning van Benjamin niet te zien was voor de rest van de wereld.
Marnix wordt zo ook een echte manuel-van-alles. (No pun intended. We zien wat jullie doen. Petje af!)

Ons eerste bord wandelde deze middag het lokaal binnen met een opzichtige gele pet op het hoofd. Nu ja, opzichtig. Als ik die zou dragen zou het niet zo opvallen. Ik kom namelijk niet boven het maaiveld uit. Maar als onze ex-SCIM dit draagt, valt het wel op.
Ik: “Waarom een gele pet, Koen?”
Koen: “Tegen de zon, Tom.”
Duh. Wat een antwoord. Als ik hem zou vragen “Waarom draag je een Ajax-shirt, Koen?” dan gaat hij niet antwoorden “Het zou nogal lullig zijn om geen shirt aan te hebben, Tom.”, dan is er meer aan de hand.  Petje af, dus.
Met de zwartjes had hij geen gemakkelijke partij. Zijn tegenstander speelde gewoon degelijk en ondanks wat voordeel was er geen doorkomen aan. Remise.

Slava deed Slava-dingen. Na 2 uur spelen en 13 zetten zie je zo al dat de partij niet tegen 17u klaar zal zijn. Klein beetje beter en wat druk zetten. Beetje beter en gefocust blijven. Grote tijdnood vermijden, intussen stevig voordeel. Eindspel in met net winnend voordeel, afgemaakt. A job well done.

Uit vroeger tijden kennen we de gloeiende tijdnood van Paul. Niet zo deze keer. Een erg vlotte aanvalspartij met zwart, het inspelen zit al in een vergevorderd stadium.

Glen had al snel iets vreemds op het bord. Met allebei een ongerokeerde koning werden de pionnen op de koningsvleugel woest vooruit gegooid. Het deed me denken aan een wedstrijdje “wie durft het verst voorover leunen over de afgrond”. Glen moest een pion inleveren maar die vijandelijke pion hield zijn koning veilig. In de tijdnoodfase bleek Glen het handigst en zwart gaf op net voor hij mat ging gaan.

Adriaan had de op papier sterkste tegenstander tegen en hij had bovendien zwart. Een oerklassiek damegambiet verscheen op het bord. En vervolgens overspeelde Adriaan Wunnink. Dat het aan zet 40 niet meer te winnen was, zal wel ferm balen geweest zijn voor Adriaan, want hij had zijn tegenstander van het kastje naar de muur gespeeld de eerste 30 zetten.

Broer Jacob bereikte met wit niet veel tegen oude bekende Albert Riemens. Een remiseaanbod werd geweigerd – na keurig overleg met de teamleider – en hij ploegde verder in een stelling die niet veel leek te bieden. Kijk, Albert kan wel een beetje schaken. Dat is zo met die oudere mannen: veel begrip, het rekenen gaat wat minder. Jacob had gewoon niet de juiste stelling gekozen.
De tijd deed haar werk. Helemaal aan het einde, in het pionneneindspel, bleek het plots niet meer te houden voor Albert. 10 op 10 voor werkkracht voor Jacob. Petje af.

Enrico kreeg een nogal platte variant tegen. Hoeveel elo heeft mijn tegenstander? Geen idee, iets boven de 2000 misschien? Een ingehouden zucht en terug aan het werk. De fout kwam eigenlijk nog vrij snel. Samen met Paul was hij het snelste klaar.

Mijn eigen partij was niet super. Of eigenlijk speelde mijn tegenstander gewoon degelijk.  Dan maar een klein beetje druk houden en wachten tot de tijdnood haar werk doet. Wat ook lukte. Een pion werd veroverd en de rest ging snel.

Een zelfde verhaal bij Helmut, al had hij het extra probleem dat hij zwart had. De tegenstander pakte het gewoon degelijk aan en Helmut geraakte er niet door. Soms moet je je er gewoon bij neerleggen. Op naar de volgende partij.

Benjamin amuseerde zich wel achter zijn bord. Zijn tegenstander nam een opstelling die prima werkt tegen het Catalaans. Alleen was er geen sprake van een Catalaanse opening. Onze man ging gemakkelijk naar groot voordeel en het leek me dat ook de afwerking foutloos was.

Zo, 1A. Hier zijn we. We komen even dag zeggen en zijn dan (hopelijk) weer weg.

Auteur: Tom Piceu