Warre mocht het voor de gelegenheid eens aan bord 1 proberen. Tegenstander Ivan Sokolov was helaas meedogenloos. Warre zelf sprak van een slachting. Ook aan het tweede bord leek het mis te gaan. Tom had de geofferde pion van de Haarlemse teamcaptain Pieter Roggeveen aangenomen, maar daarvoor wel een flinke achterstand in ontwikkeling opgelopen. Toen Pieter plotseling remise voorstelde was het erg verleidelijk om daarmee akkoord te gaan, maar Tom weigerde in het belang van het team. Hij zal daar geen spijt van gehad hebben, want met enige medewerking incasseerde hij tenslotte een vol punt. Slava en Francois Godart speelden aan bord 3 een partij waarin niet veel gebeurde en in een gelijkstaand toreneindspel werd remise overeengekomen. Adrian had aan bord 4 steeds het betere van het spel tegen Eline Roebers. Toen hij geen perspectief zag op meer, offerde hij een stuk om remise te forceren.
Teamleider Hans Groffen fronst een wenkbrauw bij het bord van Adrian Roos (foto Manuel Colsen)
Koen speelde met zwart tegen Onno Elgersma. Hij speelde solide, maar hield voldoende stukken op het bord om ooit toe te slaan. Dat gebeurde tenslotte via een afwikkeling naar een gewonnen eindspel. Helmut en zijn Spaanse tegenstander David Pardo gebruikten zeeën van tijd in de opening. Ik heb niet gezien hoe de remise tot stand kwam, maar na afloop vroeg Helmut zich af of hij niet beter had kunnen doorspelen. Bord 7 was voor Glen en Friso Nijboer. Glen verdedigde zich secuur, maar kon niet voorkomen dat Friso een kansrijk lopereindspel op het bord bracht. Hoewel de aanwezige grootmeesters na afloop tot de conclusie kwamen dat het waarschijnlijk remise was, bleek het in de praktijk erg moeilijk te verdedigen. Daarin slaagde Glen dan ook niet. Benjamin was in een zelfde situatie beland, maar bleef wel mooi overeind tegen Liam Vrolijk. Enrico had een lastige middag tegen Esper van Baar. We hadden lang goede hoop dat hij het zou redden, maar bij het vallen van de avond ging ook hij ten onder. Parcival tenslotte speelde tegen Khoi Pham een niet al te spannende partij met remise als resultaat. Daarmee kwamen we niet verder dan 4½ bordpunten. Aangezien De Stukkenjagers wonnen van Amstelveen, staan we nu op een gedeelde 8e-10e plaats. Op 1 april spelen we tegen Amstelveen. Die wedstrijd moet in ieder geval gewonnen worden, maar het zou prettig zijn als we tegen Apeldoorn en Groningen ook nog iets meepakken.
De aanloop naar de wedstrijden van zaterdag 17 december verliep voor HWP (1, 2 èn 3) tamelijk dramatisch. Het is zelden voorgekomen dat er in korte tijd zoveel afzeggingen kwamen. Een paar winterse dagen en iedereen valt om. Wij gingen vroeger desnoods op de slee naar een uitwedstrijd. HWP 1 had relatief nog de minste last van de afmeldingen, al slaagden we er niet in om op het laatste moment nog een vervanger voor de zieke Koen te vinden. Veel dank aan de moeder van Enrico die onze logistieke problemen soepeltjes oploste.
Onze tegenstander, Paul Keres 1, was de eeuwige 1e klasser tot er in 2022 eindelijk, en met grote overmacht, promotie naar de Meesterklasse werd bereikt. Inmiddels lijkt het team uit te groeien tot een vaste waarde in de Meesterklasse. Het was voor hen een historische dag, want er werd voor het laatst gespeeld in clublokaal De Noteboom. Een naam die voor schakers herinneringen oproept aan één van de grootste Nederlandse schaaktalenten ooit, Daniël Noteboom, die in 1932 op 21-jarige leeftijd overleed. Zijn naam leeft gelukkig voort in een variant van het Slavisch en in de naam van het op één na leukste weekendtoernooi van Nederland (uiteraard na het OKU). Voor mij persoonlijk was het een weerzien met oude club- en teamgenoten uit een vorige eeuw, zoals Kees V. die mijn “ha, je bent eindelijk ook grijs geworden” beantwoordde met “zo te zien gaat het met jou ook goed”.
Dan de wedstrijd. We begonnen dus met een 1-0 achterstand. Ik trof aan bord 4 Menno Okkes van wie ik in de tachtiger jaren in een scherpe Slavische partij kansloos had verloren. Inmiddels zijn we onze wilde haren kwijt en probeerde hij mijn solide opzet met kleine, heel kleine middelen te bestrijden. De stukken verdwenen in snel tempo van het bord en dat resteerde in een remise eindspel. Ik had goede hoop dat William de stand gelijk zou trekken. Hij had een pluspion, in ruil waarvoor Joris Kokje compensatie probeerde aan te tonen. Net toen ik dacht dat William het punt naar zich toe zou trekken, vond Joris een herhaling van zetten, zodat we op achterstand bleven. Redelijk optimistisch was ik ook over de stelling van Enrico, die in een Semi-Slaaf actief spel had. Misschien kwam mijn optimisme voort uit de getormenteerde blik van Niels Ondersteijn, want plotseling had Enrico verloren. Slava had deze keer met wit niets bereikt. Toen zich een zetherhaling aandiende, ging hij die nog wel uit de weg, maar op het moment dat David van Kerkhof serieus tegenspel creëerde, trok Slava wel aan de handrem: remise. Benjamin had met wit eveneens een Semi-Slaaf (veel slaven, weinig excuses vandaag in Utrecht). Hij stond erg goed, zo leek het, maar langzaam nam Peter Lombaers het initiatief over en tenslotte werd Benjamin’s koning het veld in gestuurd. Toen deze met een bord vol stukken op d5 belandde, was het tijd om op te geven. Glen en tegenstander Demre Kerigan waren in een scherpe Konings-indiër in flinke tijdnood geraakt. Gelukkig was Glen de koelbloedigste en kon hij een vol punt bijschrijven. De stand was inmiddels 4½-2½, er mocht nu niet veel meer mis gaan. Van de partij van Helmut en Jan Breukelman begreep ik weinig. Waarschijnlijk gold dat voor de spelers zelf ook, want in een ingewikkelde stelling waren ze er als de kippen bij om een eeuwig schaak uit te voeren. Thibaut was lange tijd in de race voor de titel ‘’Man of the Match’’. Aan bord 1 had hij Hugo ten Hertog overspeeld en een, laat ik voorzichtig zijn, zeer kansrijk eindspel met pluspion bereikt. Voor de fijnproevers onder de toeschouwers was het genieten, totdat Hugo met een truc direct remise kon afdwingen. Jammer, jammer. Daarmee was de wedstrijd definitief verloren. Aan bord 10 was Nils na de opening een pion kwijt geraakt en ik verwachtte een snelle capitulatie. Maar Nils vocht als een leeuw en hoewel zijn stelling niet verbeterde, werd het ook niet erger. Op een gegeven moment geloofde ik zelfs in remisekansen. Toen ik dat hardop uitsprak vertelde de honende blik van een teamgenoot mij genoeg: de wens was hier duidelijk de vader van de gedachte. Tegenstander Paul Hommerson toonde dat in de partij ook aan. Nils ging tenslotte dus ten onder, maar zijn vechtlust is veelbelovend. (Toevoeging: inmiddels is duidelijk dat de slotstelling remise was.) Een 6½-3½ nederlaag. Dat had wellicht iets beter gekund, maar tijdens de wedstrijd had ik nooit het gevoel dat we aan de goede kant van de streep zouden eindigen. We staan nu op een degradatieplaats en kunnen in de winterstop onze zonden overdenken. Maar in februari staan we er weer om een begin te maken aan een indrukwekkende eindsprint.
Charlois Europoort is niet meteen onze favoriete tegenstander. Sympathieke spelers, daar niet van. Heel wat Vlamingen ook, die altijd een speciaal plaatsje in de Zeeuwse harten hebben. Nee, we keerden de afgelopen vijf jaar zonder uitzondering gedeprimeerd terug naar huis omdat de matchpunten ons telkens weer op tragische wijze ontglipten. Het was deze keer niet anders.
De start van de wedstrijd was moeilijk. Een paar afzeggingen (Bundesliga, Belgische judokampioenschappen(?), examens) betekende dat twee debutanten hun opwachting mochten maken in de Meesterklasse. Welkom Arne en Nils! De eerste keer zal zeker niet jullie laatste keer zijn.
Uit de informele gesprekken met de tegenstanders vlak voor de wedstrijd bleek dat Charlois ook niet op zijn sterkst zou aantreden. Ik vermeld dit nu, omdat het later nog relevant wordt. Ik moet dit verslag namelijk beginnen met wat ik niet anders dan als een ‘incident’ kan omschrijven. Charlois stond na 3 ronden fier op kop en steekt de kampioenenambities niet onder stoelen of banken. Opmerkelijk genoeg werd de ploegopstelling van Charlois om 13u05 (we waren iets later gestart) nog halsoverkop aangepast terwijl beide formulieren al waren ingediend, de meeste spelers al aanwezig waren en hun jassen over de stoelen hadden gehangen. Teamcaptain Hans Groffen maakte zich terecht kwaad. Het is maar goed dat de meest potige HWP’ers zich snel om Hans heen dromden of de wedstrijd had meteen met een knock-out kunnen eindigen.
Artikel 22, eerste lid van het competitiereglement stelt: “Voor het begin van de wedstrijd overhandigen de teamleiders gelijktijdig de opstelling van de teams aan de wedstrijdleider in de volgorde, waarin de spelers aan de borden zullen plaatsnemen.”
Toen na de wedstrijd de emoties wat bekoeld waren, bleek wat er was misgelopen. De teamcaptain van Charlois had in zijn laatste mail een fout gemaakt met de opstelling. Hij ging er vanuit dat de oneven borden zwart zouden krijgen en de even borden wit. Om de spelers toch nog de juiste kleuren te geven, schoof iedereen een bord op. Ik weet niet of het mogelijk is dat de wedstrijdleider in zo’n geval een uitzondering op de regel toelaat. Verstandig lijkt het mij niet.
De wedstrijdleider argumenteerde dat er geen probleem was zolang de ploegkapitein de opstelling van de tegenstander niet met zijn eigen ogen heeft kunnen zien. Zelf ben ik van mening dat een strenge toepassing van het reglement door de scheidsrechter meestal verkieslijk is zodat de schijn van kwade trouw of bedrog in elk geval kan uitgesloten worden. In Vlaanderen zeggen we dat ‘wie zijn gat verbrandt, op de bladeren moet gaan zitten’. Dat zou hier ook de juiste gevolgtrekking geweest zijn. Wellicht had het HWP één of twee matchpunten extra opgeleverd. Maar dat zijn vijgen na Pasen. Ondertussen kan ik melden dat er zondagochtend excuses zijn uitgewisseld. Daarmee is de kous ook af.
Over naar de partijen:
De wedstrijd begon gunstig voor ons. Adrian kreeg op bord 4 een gratis punt. Goed nieuws voor de ploeg, slecht nieuws voor de onfortuinlijke Adrian. Vorig jaar kwam zijn tegenstander in dezelfde wedstrijd immers ook niet opdagen. Waar Adrian vorig jaar van de nood een deugd maakte door snel nog wat inkopen te doen in de nabij gelegen Albert Hein, pakte hij nu snel zijn biezen. Gelukkig is Sas van Gent maar een klein uurtje rijden…
Niet veel later voegde Koen een tweede punt aan onze score toe. Hij koos voor een trage opbouw met c3-d3 tegen de Spanjaard van Albert Kamman, maar niet veel later volgde er een thematisch stukoffer met Lxh6. De koningsstelling van Kamman werd opengereten en enkele zetten later gaf zwart op.
Tom deed iets terug… voor de tegenstander. Omdat Arthur Pijpers in de vorige ronde Toms Najdorf zo hardhandig had afgestraft, greep Tom nu terug naar een oude liefde: het Frans. Oude liefdes zijn echter verraderlijk. En met wispelturige Françaises moet je zeker oppassen, kan uw verslaggever uit eerste hand getuigen. Sekander legde haarfijn het gebrek aan coördinatie in het zwarte kamp bloot en besliste de partij met een stevige rechtse op de koningsvleugel. Een aardige partij van Kambiz. Tom, de gentleman die hij is, gaf dan ook op met de glimlach. Ik zou bij hem iets vaker de gebetenheid willen zien die bv. Viktor Kortschnoj zo kenmerkte. Gevloek, ontgoocheling, een trap tegen een bak bier… Dat soort zaken. Vandalisme of terreur ligt echter niet in de aard van de zachtaardige West-Vlaming.
Ikzelf produceerde de minst interessante partij van de dag. Al hebben we allebei geprobeerd om er iets van te maken. Roger koos op een bepaald moment voor een zeer veilige voortzetting en na correct spel bleef er te weinig spanning over op het bord. Een billijke uitslag.
Steven Geirnaert, normaal gezien ‘één van de onzen’, maar niet in deze wedstrijd, hing de bordjes opnieuw gelijk. Nils bereikte een evenwichtige stelling na de opening, maar maakte toen twee significante positionele fouten. Tegen een zeskoppig monster als Steven kan je je dat niet veroorloven. Met gepointeerd spel buitte Steven de slechte positie van wits koning en loper uit. Een harde nul voor Nils, maar zeker ook een leerrijke ervaring!
Niet veel later kwamen we voor het eerst op achterstand. Hans Groffen had bij aanvang van de partij dan wel het schuim van zijn lippen geveegd, maar zijn bloeddorst was nog niet gestild. Hij vloog de Koningsindiër van Robin Lecomte naar de keel en bereikte een overwegende stelling. Hans vond echter geen manier om door de verdedigingsmuur op de damevleugel te breken, terwijl Robin langzaam vooruitgang boekte op de koningsvleugel. Ook hier moet er op verschillende momenten meer ingezeten hebben, maar wat kan je doen?
Sim Maerevoet koos voor het Wing Gambit tegen het Siciliaans (1.e4 c5 2.b4) en dat staat meteen garant voor spektakel. Onze man had lange tijd het betere van het spel en ik had hier stiekem het punt al bijgeteld. In de tijdnoodfase ging het helaas grondig mis voor Rein. Zwarts initiatief verwaterde compleet en ineens nam het beroemde en gefêteerde loperpaar over. Opnieuw een pijnlijke nul en een slecht teken voor onze matchkansen.
Met nog drie partijen te gaan moest HWP nog twee punten achterstand wegwerken. Arne deed de hoop in de harten van de toekijkende HWP’ers opflakkeren. Arne had zijn tegenstandster methodisch weggespeeld in de opening en het middenspel, maar verslikte zich in aankomende tijdnood in het toreneindspel. Gelukkig speelde Pascual Palomo het ook niet optimaal en wist Arne alsnog het laken naar zich toe te trekken. Een belangrijke tegentreffer en een droomdebuut!
Plots klaarde de hemel op. Zowel Helmut als Benjamin hadden stellingen met winstkansen, zonder risico om te verliezen. Benjamin speelde een positionele partij uit één stuk waar hij Michel De Wit voortdurend opzadelde met nieuwe, vervelende problemen. Michel kon zich nooit helemaal onder de druk uit worstelen en moest de handdoek in de ring gooien in het diepe eindspel. Gelijke stand met nog één partij te spelen!
Vanuit een Caro-Kann had Helmut een gedrongen stelling, maar dat deert Helmut meestal niet. Na de tijdnoodfase leek hij al snel de bovenhand te nemen met enkele precieze tegenprikken. De meegereisde supporters voelden zeker het goddelijke vuur in de ogen van de lokale held branden, maar voor de Verlossing kon hij niet zorgen. Een dodelijke penning op de 8ste rij bezegelde ons lot. Vorig jaar had Rein in exact dezelfde situatie verkeerd tegen Erik Van den Doel. En ook deze keer kozen de goden dus opnieuw de kant van Charlois. Een bittere ontknoping voor ons.
Na de wedstrijd was het Helmut aan te zien dat de ontgoocheling moeilijk door te slikken was. Daarom is schaken zo’n hard spel. U kan er echter vanop aan dat HWP sterker en scherper terugkomt! Tot de volgende keer!
Zaterdag 5 november stond de uitwedstrijd tegen LSG Intellimagic op het programma. Voor mijn gevoel spelen we tegen LSG altijd uit, maar een straf is het wat mij betreft zeker niet. Een lekker vol denksportencentrum met toch voldoende ruimte voor de spelers. De wedstrijden zijn meestal spannend, al trekken de Leidenaren iets te vaak aan het langste eind. Ook deze keer waren we bepaald niet favoriet. Voorafgaand aan de match werd Tom door Thomas Willemze in het zonnetje gezet, omdat hij tijdens de Europacup LSG uit de brand geholpen had. Vandaag hadden wij Tom echter heel hard nodig. Ikzelf opende de score met een bloedeloze remise tegen Michiel Bosman. Na driemaal dezelfde stelling en 16 zetten konden we elders alle spannende varianten analyseren, die niet op het bord waren gekomen. Het is een kunst, op het juiste moment claimen. Je moet in ieder geval tot 3 kunnen tellen, denk daar niet te licht over. Later in de middag dacht Rein ook het juiste moment gevonden te hebben. Helaas, hij was te vroeg, en zijn in hevige tijdnood verkerende tegenstander Jan Smeets was er als de kippen bij om te protesteren en zag zo zijn resterende bedenktijd verdubbeld worden. Elders in de zaal herhaalde oud-Souburger Collin Boelhouwer de zetten naar zijn eigen zin juist een keer teveel en moest hij in remise berusten terwijl hij een mooie pluspion in het eindspel had. Nee, het is allemaal niet zo eenvoudig. Mijn remise werd spoedig gevolgd door remises van Simon (goed dat hij er weer eens bij was) tegen Jelmer Jens en Helmut tegen Robin Swinkels. Helmut is daarmee van zijn nul af en we verwachten nog veel van hem in de resterende wedstrijden. 1½-1½ dus. Het leek een redelijk gelijk opgaande wedstrijd te worden. Tom had met zwart een scherpe opening en dan is Arthur Pijpers een gevaarlijke tegenstander. Het leek lang goed te gaan, maar Tom moest tenslotte toch capituleren. Een grote klap kregen we aan bord 8 te verwerken. Benjamin had op de 13e zet een remise aanbod van Jan-Willem de Jong afgeslagen en was hard op weg naar een fraaie overwinning. Zijn prachtige stelling werd echter in twee zetten om zeep geholpen en na de laatste blunder kon hij opgeven. Erg jammer. 3½-1½ achter en daarmee leek de wedstrijd verloren te gaan. Voor het zover was deden we nog wat terug. Glen stond na de opening niet best, maar Mark van der Werf raakte het spoor bijster en Glen vocht zich terug in de partij. In het tweede gedeelte overspeelde hij zijn tegenstander; een overwinning op karakter. Slava maakte in zijn partij tegen Pedrag Nikolic de meeste indruk. Het gebruikelijke recept: met een klein voordeeltje uit de opening, vervolgens ergens een pionnetje snoepen en dan een beter eindspel. Net toen Helmut en ik ons afvroegen of het eindspel gewonnen was of alleen maar beter, offerde Slava een kwaliteit en voerde hij de partij tegen zijn fameuze tegenstander met vaste hand naar winst. 3½-3½, maar daarmee was de koek wel op. Koen was een kwaliteit achter gekomen tegen Edwin van Haastert, probeerde nog wat te rommelen, maar Edwin raakte niet in verwarring. Rein moest de hele middag op drie rijen schaken en dat liep niet goed af. Adrian tenslotte stond steeds iets minder tegen Thomas Willemze en ook hier eindigden we met een nederlaag: 6½-3½ voor LSG. Een verdiende overwinning voor Leiden, al had ik Benjamin en onszelf een bordpuntje meer gegund. Over drie weken treffen we in Sas van Gent koploper Charlois. (Hans Groffen)
We use cookies to optimize our website and our service.
Functional
Altijd actief
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.