HWP 1

Schaken in tijden van Corona. Waar veel sportevenementen afgelast werden vanwege het Corona virus, ging de KNSB-competitie gelukkig gewoon door. Wel kwam de bond met de mededeling dat er voor wedstrijden waar Brabantse ploegen bij betrokken waren een uitzondering wordt gemaakt. Spelers konden om uitstel vragen. Dat gebeurde niet en om 13.00 uur gingen we met twee complete ploegen van start. Hier en daar werd het handen schudden vermeden. Ik heb zelden zoveel elleboogstoten bij het schaken gezien, allemaal geoorloofd, dat dan weer wel. HMC Den Bosch is niet onze favoriete tegenstander. Vaak waren we op weg naar een gelijk spel of zelfs een kleine overwinning, maar steeds lukte het net niet. Dit keer was het weer hetzelfde verhaal. Nadat Tom remise had gespeeld, volgde snel de eerste nederlaag. Glen overzag een trucje en verloor een pion. Slava zorgde voor het volgende halfje. Na de opening stond het helemaal gelijk. Inmiddels had ik genoeg van mijn stelling: kansloze nederlaag. Adrian leek een prettige stelling te hebben, maar waarschijnlijk was het toch niet zoveel. Ook hier remise. Zo stonden we met 1½-3½ achter. Warre scoorde de Anschlusstor met een overwinning waar niets op af te dingen viel. Helmut kreeg een gevaarlijk stukoffer te verwerken, raakte niet in paniek en haalde een verdienstelijk half punt binnen. Koen had in de opening een pion geofferd of gewoon verloren. Ik zag de compensatie niet, maar hij hield het daarna nog lang vol. Zonder resultaat overigens. Stand 3-5, maar we waren nog vol goede moed, want twee hele punten leken onze kant op te komen. Rein stond na een partij met wisselende kansen gewonnen en Simon had veel, heel veel pionnen voor een stuk. Toen Rein de winst miste en tenslotte voor eeuwig schaak koos, was het pleit beslecht. Simon bekroonde zijn partij met een mataanval, waarbij de vijandelijke koning het hele bord over werd gejaagd. Weer een kleine nederlaag dus tegen het vermaledijde HMC. Het begint nu een lastig verhaal te worden. Als het RIVM het goed vindt, spelen we over drie weken thuis tegen LSG.

Hoewel we vooraf getekend zouden hebben voor een gelijk spel, was er na afloop toch enige teleurstelling te bespeuren. De wedstrijd tegen het op papier veel sterkere Kennemer Combinatie hadden we zeker kunnen winnen. Ik opende de score met een halfje. Bij het uitvoeren van de winnende combinatie tructe mijn tegenstander me en kon hij zo ontsnappen naar een remise eindspel. Marc volgde met eveneens een remise. Hij stond iets minder, maar keepte goed. Glen kwam met een sip gezicht vertellen dat hij ook remise had gespeeld. Tegenstander Liam Vrolijk had een stuk weggegeven, maar Glen had het niet gezien. Vervolgens kwamen we op voorsprong. Koen toonde zich de betere in het Zeeuwse onderonsje met Quinten Ducarmon. Helmut bleef goed overeind tegen Wouter Spoelman en ook Adrian behaalde een solide remise. Daarna was het gedaan met de voorsprong, want invaller Rémi moest het onderspit delven en kort daarna ging ook onze jongste IM, Rein, ten onder tegen de oudste GM van de Haarlemmers. Om nog een gelijk spel uit het vuur te slepen moest er nog ergens anderhalf punt gevonden worden. Warre stond lang slecht, vocht zich geweldig terug en toen hij de overhand dreigde te krijgen, vluchtte zijn tegenstander in eeuwig schaak. Slava had al een tijdje een duidelijk beter, maar zeer gecompliceerd eindspel. Het bleek een kolfje naar zijn hand. Beheerst haalde hij alle vijandelijke trucs uit de stelling en bleef vervolgens met een stuk meer over. 5-5 dus, een mooie start van de tweede seizoenshelft. In de volgende ronde mogen we thuis tegen HMC Den Bosch.

Ook na vier ronden staat HWP 1 onderaan. Was er op de vorige nederlagen niet veel af te dingen, deze keer was de nederlaag toch enigszins onnodig. En Passant ging met een 3½-6½ zege naar huis. Koen stond voortreffelijk, maar had weinig tijd en dat nekte hem. Bij Thibaut begon het rustig, maar in het verre middenspel kreeg eerst zijn tegenstander en daarna Thibaut zelf grote winstkansen. Geen van beiden slaagden erin die te verzilveren: remise dus. Slava had een zware middag tegen de Nederlands kampioen en moest vijf uur keepen. Met succes. Remise en nog net voldoende tijd om zijn vlucht naar Rusland te halen. Glen stond de hele middag zeer goed tot gewonnen, maar liet plotseling eeuwig schaak toe. Zijn buurman Helmut had een typische Helmut-partij. De meeste bijzonderheden bleven onder de oppervlakte. Het eindspel eindigde in remise. Het was een moeilijke middag voor Simon. Een gevalletje volgende keer beter. Onze nieuwe IM Rein kwam in het voordeel en leek op winst af te stevenen, maar slaagde er niet in het volle punt te scoren. Over Tom waren we op deze plaats de laatste maanden vaak lyrisch. Dat zouden we nu weer kunnen doen, want hij was de enige overwinnaar aan onze kant en ook nog op zeer overtuigende wijze. Ik had het aanvankelijk niet gemakkelijk, maar na een incorrect stukoffer van mijn tegenstander keerden de kansen. Het voordeel was echter niet aan mij besteed: twee verre vrijpionnen werden me alsnog fataal. Aan bord 10 speelde zich een drama af. Adrian blunderde in een remisestelling een stuk weg. Al moet gezegd dat zijn stelling enige tijd daarvoor ook eventjes wat minder fris oogde. Teveel gemiste kansen dus om aanspraak te kunnen maken op matchpunten. Na een dergelijke nederlaag is het altijd fijn als de voorzitter je een hart onder de riem steekt. “Ik heb meer genoten van de Nederlandse handbalsters dan van HWP 1” waren de woorden van deze witte man op leeftijd. Die kunnen we in onze zak steken. Tijd nu voor de winterslaap. We melden ons weer op 1 februari 2020 met een uitwedstrijd tegen Kennemer Combinatie.

De wedstrijden tussen MuConsult Apeldoorn en HWP verlopen meestal spannend. Vorig seizoen, in de gezamenlijke slotronde, wonnen wij enigszins verrassend met 5½-4½. Ditmaal was Apeldoorn het sterkst en won het verdiend met 6-4. Het was gezellig druk in Denksportencentrum De Houtzagerij. Mijn jonge tegenstander begroette mij met: Ha, Feyenoord – Ajax vanmiddag! Ik kan melden dat Feyenoord deze keer won, op een manier waarop de voetballers uit Rotterdam jaloers zouden zijn geweest. Warre had zich uitstekend voorbereid op de Braziliaanse oproepkracht van Apeldoorn. Hij toonde dat eerst in de partij, uitslag remise, en vervolgens in de analyse na afloop. Indrukwekkend! Invaller Natan had een lastige middag en redde het niet. Volgende keer beter. Slava kwam met een prettig voordeel uit de opening, maar na ruil van de zwartveldige lopers bleef er slechts wat ruimtevoordeel over. Te weinig en remise. Bij Adrian ging er in het middenspel wat mis, waardoor de tegenstander binnen kon komen, zonder te kloppen. Dat liep niet goed af. Daarmee kwam de tussenstand op 4-1 voor Apeldoorn met vijf van onze Europacup gangers nog bezig. Na de opening schatte ik in dat Rein het moeilijk zou krijgen, maar dat bleek meer over mij te zeggen dan over Rein. Hij hield het keurig remise. Toch hadden we nog een aantal winstpartijen nodig om in ieder geval met een matchpunt terug te keren. Het bleek er niet in te zitten. Kansen waren er aanvankelijk zeker bij Thibaut, maar een blunder gooide roet in het eten. De nederlaag werd vervolgens afgewend via een flinke dosis bluf. Koen en Glen stonden beiden wat minder. Ze hielden de rug recht en deelden de punten. Helmut tenslotte zorgde voor het enige volle punt. Toen ik in het middenspel een kijkje nam, stond hij al erg goed. Na afloop sprak de winnaar over een hele slechte partij, waarin hij totaal verloren had gestaan. Uitslag dus 6-4 voor Apeldoorn. Op de terugweg ging het vooral over de grote afwezige deze middag: held van Montenegro, Tom. Terwijl wij in Apeldoorn aan het ploeteren waren, versloeg hij in de Bundesliga een 2700+ grootmeester. We staan onderaan met 0 punten, maar alles blijkt dus mogelijk. Dat is een mooi vooruitzicht. Volgende keer thuis tegen En Passant.