HWP bekert verder

Vooraf was het nog spannend of wij, tegen een sterke Goes, een representatieve team zouden kunnen opstellen. Uiteindelijk is het Manuel gelukt om vier spelers, waaronder ondergetekende, te vinden die op een zwoele Goede Vrijdag wilden spelen.
Aangezien Manuel de avond alles had klaargezet was er geen belemmering op de tijd te beginnen. Alleen waren ik en Gunter de enige die om acht uur aanwezig waren. Uiteindelijk kwam om kwart over acht de team van Goes aansjokken. Een paar minuten laten kwamen Adrian en Nele aangerend. Een klassiek verhaal van een brug die open stond.

Voor wat betreft de wedstrijd heb ik zelf zoals gebruikelijk weinig van gezien. Had wel het idee dat Adrian op bord 1 met zwart het initiatief had in zijn wedstrijd tegen Joey Grochal. Toen ik nog een keer keek had hij al gewonnen. Verder leek mij dat Gunter duidelijk beter stond terwijl Nele misschien een wat mindere stelling had maar die verdedigbaar leek. Zelf belandde ik na een leuke partij, met wisselende kansen in een passieve stelling waarin ik ondanks een pion voorsprong moest opletten. Toen mijn tegenstander afwikkelde naar een eindspel met ongelijke lopers en remise voorstelde greep ik meteen toe. Dat hij vervolgens een mopperende Grochal over zich heen kreeg van hoe hij dat had kunnen voorstellen kon ik hier verder niets aan doen.
Bij Nele was er ondertussen een klassiek eindspel op bord gekomen met één zwakte. Zij toonde keurig aan hoe je zo´n stelling moet verdedigen. En Gunter behaalde een overduidelijke plusremise tegen Jos van der Knaap waardoor de overwinning werd veilig gesteld.

Op naar de finale.