HWP organiseert dit jaar weer het ZSB 50+ kampioenschap, en wel op zaterdag 22 maart aanstaande. Aan het toernooi kunnen spelers deelnemen die aangesloten zijn bij een Zeeuwse schaakvereniging en die 50 jaar of ouder zijn. Dus ook Vlaamse ‘senioren’ zijn welkom!
De inschrijving wordt binnenkort opengesteld via deze website, maar u kunt zich natuurlijk ook nu al aanmelden bij tournooidirecteur Manuel Colsen (m.m.m.colsen@zeelandnet.nl).
Tijdelijke overvloed. Dat moet zowat de samenvatting zijn van deze ronde voor team 2. Opperhoofd Marnix is al een heel seizoen aan het puzzelen om de teams sterk opgesteld te krijgen en dat lukt, euhm, niet altijd. Of nooit, eigenlijk. Teveel afzeggingen.
Ronde 6 kondigde zich helemaal anders aan. We hadden een vaste speler over in team 1. Met een match-van-de-laatste-kans voor de boeg voor ons vlaggenschip een welkom luxeprobleem. Het gevolg was dat ik nog eens kon meedoen met het tweede, het team waarvoor ik aangemeld was voor de start van het seizoen. En weet je wat, op kapitein Kees na, was het tweede ook zoals het eigenlijk ooit in de gedachten van Marnix moet voorbijgekomen zijn. Een topbord, een chauffeur en een hoop jonge, ambitieuze gasten.
De verplaatsing naar Boxtel is vanuit Vlaanderen niet te ver. Dat viel mee. Wat minder meeviel was dat het speellokaal in het centrum lag en de parkeerplaatsen heel schaars waren. Via Kees hadden we info gekregen dat er op loopafstand kon geparkeerd worden aan de Aldi en TinQ maar ik veronderstel dat dat een grapje was van de plaatselijke club. Op een zaterdagmiddag staan daar heel veel wagens aan te schuiven.
Een charmante speelzaal van het type “zaaltje boven café” was waar we wezen moesten. Houten tafels en stoelen, enkele planken om de rest van het meubilair te verbergen en enkele gloeilampen om wat licht te werpen in de duisternis. De lampjes stonden er gelukkig niet alleen voor want er viel ook wat daglicht binnen. Het was wel beter dat je partij klaar was tegen 17u want daarna begon het echt wel donker te worden. Het was dan ook veel beter om beneden, in het Grand Café, te zijn waar het best gezellig was. De analyses met de lokale helden waren leuk en gepointeerd.
De match dan. Op papier waren we duidelijk favoriet en ook op basis van de gemiddelde leeftijd mocht je verwachten dat de onzen eerder opwaarts keken. Het begon voorspoedig. Ik kreeg op het eerste bord een Benko voorgeschoteld. De goede man aan de overkant kon natuurlijk niet weten dat dit vele, vele jaren mijn eigen hoofdwapen was tegen 1.d4. Het systeem dat ik koos om mijn eigen wapen te bestrijden was rustig en niet al te ambitieus maar de grote ervaring in de systemen leverde een probleemloze overwinning op. Je weet gewoon wat wel en niet werkt en veel rekenwerk hoefde er niet aan te pas komen. Tamer stond nog sneller op winst dan ikzelf. Hij stak zijn ambities tegen de zwarte koning niet weg en denderde los door de zwarte verdedigingsbarrière. Toen ikzelf de speelzaal verliet, was Tamer aan het kiezen tussen een eindspel met een pion voor of een stelling met 5 actieve stukken tegen 5 niet-ontwikkelde en vooral gepende stukken. Toen hij even later vertelde dat het remise geworden was, kon ik de ontgoocheling wel snappen. Tyani speelde een platte partij. Een klein vingerfoutje in de opening werd niet afgestraft door de tegenstander. De dames gingen er (te) snel af en de resulterende stelling bevatte niet veel leven. Er werden nog veel zetten gespeeld om dat te demonstreren maar de remise was onvermijdelijk. Ongeveer op hetzelfde moment mocht Nils het volle punt optekenen. Hij kreeg tegen zijn Siciliaans het Wing Gambit voorgeschoteld en laten we eerlijk blijven, hij stond gewoon slecht. De stelling was natuurlijk scherp en enkele minder doortastende zetten van de tegenstander leidden naar een geconsolideerd materiaalvoordeel. Nils is aan een goede reeks bezig, dat is ook aan zijn rating te zien.
Kurt mocht het eerste matchpunt binnenhalen. Met elke 5 zetten had zijn tegenstander een extra nadeel binnengehaald. Een geïsoleerde pion, een geïsoleerde dubbelpion die transformeerde tot een triplepion. De enige toren die op een veld ging staan waar het helemaal geblokkeerd was. Netjes gespeeld van Kurt en een duidelijke overwinning. Zoon Lander gaf iets later op maar de eerlijkheid gebiedt dat dat eigenlijk al lang daarvoor had gekund. Lander had in de opening de tegenstander weggedrukt. Dan was het zaak om die ene zet waarmee zwart zich kon bevrijden te verijdelen en dan te oogsten. Maar Lander leek zich niet bewust van het loerende offer in het midden. Hij probeerde het tactisch te corrigeren om dan te moeten vaststellen dat hij het de rest van de partij met een stuk minder moest doen. De matchwinst werd binnengehaald door Servaas. Hij kwam, dacht ik, met voordeel uit de opening en kon een aanval opbouwen tegen de koningstelling. Hij miste het beste plan, een belangrijk aanvallend stuk werd geruild en plots zag het er benard uit op de verwaarloosde damevleugel. De tijdnood hielp hem een handje. Een zo goed als dode loper mocht plots terug meedoen in de aanval en de witte stelling klapte in elkaar. Het commentaar van Servaas achteraf: “Ik had op hun website gelezen dat hij af en toe punten weggeeft in tijdnood.” Dat is pas doorgedreven voorbereiding.
Vervolgens moesten we nog meer dan een uur wachten op Arne. Ook daar was, net als bij Nils, een Wing Gambit op het bord verschenen. Arne had een rustiger weg gekozen en volgde een aanbeveling van Shankland. Groot voordeel, maar blijkbaar wel een heel dunne lijn om dat voordeel te houden. Na 20 zetten stond een evenwichtige stelling op het bord en beide spelers leken op winst te spelen. Er werden stukken geruild en er bleven ongelijke lopers met elk een toren en heel wat pionnen over. Dreigende vrijpionnen, een pion voor, een pion achter. Heel ingewikkeld allemaal. Arne hield het hoofd koel en kon na ruim meer dan 5 uren de overwinning binnen halen. Een overwinning zoals we er dit seizoen vele hadden verwacht. Konden we dit team maar elke ronde opstellen. Dat moet ook Kees gedacht hebben.
Mijn vader, een serieuze man in het dagelijkse leven (al lang geleden met het eeuwige verwisseld), had de gewoonte om tijdens familiefeestjes -na al behoorlijk ingenomen te hebben- een verhaal te vertellen. Heel bijzonder was dat niet in Brabant want mijn opa en ooms deden dat ook. Wel moet gezegd worden dat hun repertoire wat uitgebreider was dan dat van mijn vader die eigenlijk maar een verhaal had. En dat verhaal ging over de kansen die het leven te bieden heeft. Het verhaal kent een eenvoudig terugkerend schema, wat natuurlijk zijn voordelen heeft wanneer het in aangeschoten toestand gebracht wordt. Het leven bestaat in het verhaal uit gebeurtenissen waarbij je als mens steeds twee kansen krijgt, waarbij de keuze voor een van de twee kansen steeds leidt tot “dan heb je geen kans meer” en de keuze voor de andere kans steeds leidt tot weer een nieuwe situatie met twee kansen. Dat houdt gelukkig een keer op -mijn vader kon het verhaal behoorlijk rekken- met een situatie waarop je nog maar één kans hebt. In die situatie is de mens gerecycled tot toiletpapier dat ofwel van achter “geen kans” of van voor gebruikt kan worden “de laatste kans” waarna mijn vader dan luid uitriep “vat ‘m!” en een bulderende familie achterliet waar al weer iemand anders zich meldde voor het volgende verhaal.
Dit is een wat lange aanloop naar de wedstrijd tegen Waalwijk waarin HWP 3 haar laatste kans kreeg en mijn vaders simpele advies “vat ‘m!” niet opvolgde. KIjk eerst eens naar de gemiddelde rating: een plus van bijna 100 punten voor ons! Toch liep het fout. Op bord 1 zat Sam (na de gebruikelijke bordwissel met Marc), die voor zover ik dat kon zien lange tijd geen problemen had tegen Waalwijks beste schaker. De volgende keer dat ik keek zag het er heel anders uit in een gedrukte stelling die Sam uiteindelijk ook niet overeind heeft kunnen houden. Joris deed wat iedereen van hem verwachtte: kwam met een plus uit de opening en ontwikkelde die verder naar een overwinning die geen moment in gevaar kwam. Tot zover ging het zoals we hadden kunnen verwachten. Maar dan de borden 3 en 5 (onze witte borden nota bene): Marnix kreeg tegen een veel lager gerate tegenstander een bekende stelling op het bord maar liet zich daarin toch nog verrassen door een (eveneens bekend) paardoffer op g2, vocht zich daarna terug naar een min of meer gelijke stelling waarin hij zich opeens realiseerde dat de klok doortikte om daarna nog net te zien hoe de laatste seconde wegliep toen hij zijn vinger op de klok legde. Afschuwelijk. Dan Jim op 5, zo mogelijk nog erger. Jim had er zin in, overrompelde zijn tegenstander en de overwinning leek een kwestie van tijd in een overweldigende aanvalsstelling. Zijn tegenstander leek de kluts volledig kwijt toen hij zijn koning in een schaak zette in zijn opengeslagen koningsstelling. Teken aan de wand was misschien wel dat Jim ook niets in de gaten had en rustig bleef zoeken naar zijn volgende zet…. Zijn tegenstander was uiteindelijk de eerste die door had dat er op het bord iets niet klopte. Wat er daarna precies gebeurde heb ik niet meer gezien, maar wel dat Jim op even later een toren achter stond en uiteindelijk de vlag moest strijken. Dat waren dus 0 punten waar we er 2 hadden verwacht. Twee andere verwachte punten kwamen wel binnen, en wel in bijzonder fraaie partijen. Xavier maakte gehakt van de stelling van zijn tegenstander met enkele rake klappen, terwijl Marc met uitermate fijn schaak zijn tegenstander kansloos liet.
Toen was het 3-3 en waren de borden 7 en 8 nog bezig. Op bord 7 was Andre beland in een wat tweesnijdige stelling. Hij had met wit een mooi paard tegen een zwarte loper die meer op een pion leek, maar er stond ook een naar zwart vrijpionnetje op c3 dat doorlopend aandacht behoefde. Ikzelf had na veel gezwoeg een lastig te nemen stelling opgebouwd met weliswaar een pion minder maar zonder eenvoudige winstmogelijkheden voor wit. Op dat moment hoorde ik Andre’s tegenstander remise aanbieden. Achteraf bezien was dat een goed moment geweest om een deal te maken voor twee remises en een 4-4 eindstand. Even later gaf mijn tegenstander zijn pluspionnetje weg en stond er een potremise stelling op het bord, maar zijn remise aanbod sloeg ik af in verband met de onzekere uitkomst op bord 7. Die zekerheid kwam echter snel: Andre moest opgeven! Wat er precies gebeurd was op zijn bord heb ik niet gezien. Wat er toen gebeurde was bizar maar paste volledig in het beeld van de wedstrijd. Ik meende dat ik met de zekerheid van uitslag op bord 7 nu wel met een gerust hard remise kon aannemen wat ik zonder aan zet te zijn deed. Toen ik me realiseerde dat ik daarmee onze nederlaag had bevestigd en erop terug wilde komen werd dat niet geaccepteerd door de mensen van Waalwijk want een remise aanbod kan je niet intrekken. Achteraf bleek ook wel dat er niet aan de remise te ontkomen was geweest behalve door alsog te verliezen via een ultieme winstpoging.
Dit betekent allemaal wel dat HWP 3 volgend jaar in de vierde klasse speelt want in wonderen gelooft niemand meer, zeker niet in dit seizoen.
Het is 18 januari 2025 en de match HWP 2 – HWP 3 staat op het programma. Deze wedstrijd uit de 9e ronde in klasse 3 E moet vooruitgespeeld worden om competitievervalsing tegen te gaan. Plaats van handelen is de vergaderzaal in Multi Functioneel Centrum De Statie te Sas van Gent.
Wie heeft gedacht dat dit klinkende affiche aanleiding zou zijn voor een laaiend enthousiasme bij de spelers van beide teams, komt bedrogen uit. Het is wederom te danken aan spelers van de vierde ploeg dat we een voltallige wedstrijd konden optuigen, zij het dat Johan de Zwart op het laatste moment moet afhaken wegens ziekte, waardoor mijn bord leeg blijft. Examens, toernooien elders, datum niet genoteerd, werkverplichtingen, ziekte, geen zin: het scala was weer compleet.
De wedstrijd begint dus met een 1-0 voorsprong voor het tweede team en al snel staat het 2-1. Wonder wordt met een bijzonder variantje in de afruilvariant van de Caro-Kann geconfronteerd, vertrouwt zijn stelling niet en gaat na 10 zetten akkoord met remise.
Al in het begin van de partij is het duidelijk dat Sam snode plannen heeft.
Niet veel meer zetten worden er gedaan aan het bord van Xavier (Xander volgens Nieuwelink – de grootste afwezige) en André, in de afruilvariant van het Frans. Er zal in die stelling niet veel meer muziek hebben gezeten dan in Jan Smit, maar toch.
Zo ziet een relaxte zaterdagmiddag eruit.
Terzijde: geen van deze vier vredelievende actoren heeft overleg gepleegd met hun teamleider alvorens remise aan te bieden of te accepteren, dus zijn kunnen de nodige sancties tegemoet zien. (Tom stuurde mij laatst een artikel met de boodschap dat lijfstraffen vooralsnog niet verboden worden in België).
Op de andere borden wordt volop strijd geleverd en na een uur of twee komt er plots tekening in de strijd. Misschien niet bij Servaas, die zijn aanvankelijke voordeel van het loperpaar weer heeft ingeleverd bij Gert en afstevent op een ongelijk lopereindspel met beiden nog twee torens. En wellicht ook nog niet bij Randy en Rudy, die een complex gevecht leveren, hoewel Rudy een gevaarlijk uitziende aanval weet op te tuigen. Maar wel bij Harry, die een zich kranig verdedigende Gilbert weet te trucen en een dame (en daarna heel wat pionnen) krijgt tegen een toren en een paard. Dat gaat niet lang meer duren.
Harry weet de hele partij het ene voordeel in te ruilen voor het andere en gaat met de welverdiende eer strijken.
Frans is ineens dwars door het midden aan het gaan bij Achiel en Daniëlle ruilt de verkeerde stukken af, waardoor Manuel met een veel betere loper en een halfopen f-lijn duidelijk de overhand krijgt. Prognose 4-4 of 3,5-4,5 voor HWP 3.
Het voormalige managerstype schrijft de zet gedecideerd op.
Hierna volgen de ontwikkelingen elkaar snel op. Gilbert strijkt inderdaad de vlag, een alleraardigste overwinning voor Harry. Rudy offert een pion maar durft niet door te bijten met een – althans op het eerste gezicht – verwoestend stukoffer (Pxf2 of Pxg3). Wel slaagt hij erin om een venijnig Pf3+ op de lange diagonaal in de stelling te vlechten. Servaas komt in de problemen doordat de centrale vrijpion van Gert sterker is dan die van hem, de witte koning vervaarlijk actief wordt en er een verschrikkelijke loper op f6 is verschenen. Daar staat tegenover dat Achiel zetten blijft vinden en Frans lang na begint te denken. En dat Manuel een toren op de e-lijn zet in plaats van op de f-lijn en moet zien dat hij zijn goede loper niet afruilt met algehele nivellering tot gevolg.
Een uurtje later heeft onze jeugdleider een schier gewonnen pionneneindspel bereikt, maar nog slechts een luttel minuutje op de klok. Nog beter is het zijn buurman vergaan, want zijn pionnenwals dreigt een stuk op te leveren, waarna Achiel de handdoek werpt. En ook Gert heeft inmiddels een gewonnen eindspel bereikt, zodat jong toch nog een keer het onderspit gaat delven tegen oud. De nestor is het nog niet verleerd.
Een nog monter ogende Servaas heeft in de opening niet veel te vrezen.
Randy heeft weten af te wikkelen naar een eindspel met een toren, loper en paar tegen een dame. Als hij zijn stukken weet te coördineren, ziet het er slecht uit voor Rudy. Manuel haalt als eerste een dame, Daniëlle probeert haar verbonden vrijpionnen op de a- en b-lijn aan de overkant te krijgen. Prognose nog steeds 4-4!
Karakteristieke pozen aan beide zijden van het bord. Daniëlle n Manuel zijn overigens ook over de grens clubgenoten bij MSV.
Nadat hij de vlag heeft gestreken, kijkt Servaas zeer bedrukt. Schaken is een wrede sport, maar van tegenslag word je sterker. Manuel weet de tijdcontrole te halen en zijn eindspel is volgens een omstander op tempo gewonnen. Hij denkt evenwel alweer een dikke twintig minuten na en dat is misschien geen goed teken. Maar vooralsnog moet Randy dus winnen om een gelijkspel af te dwingen en dat is nog best een klus. Tenzij Rudy in zijn haast om bijtijds huiswaarts te kunnen keren ergens mistast natuurlijk.
Is er een sensatie in de maak?
Manuel wint uiteindelijk, maar beslist niet zonder slag of stoot. Ondanks een zoenoffer waarmee de witten er hun a-pion eraan hebben gegeven, is hun lot echter onafwendbaar. Alles komt nu aan op de partij Van Houtte, R. – Van de Wynkele, R. De witspeler heeft niet veel tijd meer in de uitvluggerfase, maar hij kan risicoloos nog heel veel zetten doen, al zijn stukken staan gedekt. De zwarten proberen eeuwig schaak af te dwingen. Spannend! Maar niet spannend genoeg. Wit dreigt ook nog zijn a-pion te laten promoveren en zwart houdt het voor gezien, een tevreden maar zichtbaar vermoeide Randy achterlatend.
Zo komt een enerverende middag ten einde met een (vanuit HWP 2 bezien) benauwd gelijkspel. Voor het derde team is het een welkom punt in de strijd tegen degradatie. De wedstrijden op 8 februari en 8 maart worden daarvoor waarschijnlijk beslissend.
We use cookies to optimize our website and our service.
Functional
Altijd actief
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
