HWP A

Op vrijdag 9 februari moesten wij aantreden in buurthuis De Oudelandse Hoeve voor de uitwedstrijd tegen Terneuzen. In alles ademde het de sfeer van de buurthuizen waarin ik speelde toen ik in de jaren zeventig lid was van de schaakclub Terneuzen.

En tot mijn verbazing hadden zij ook nog een interne competitie die qua sfeer voor mij in eerste instantie een reis terug in de tijd was. Alleen bij het klaverjassen nadat de interne competitie was afgelopen rinkelde geen bel. Ik ben opgegroeid in het tijdperk van bloedserieuze schaakpartijen die tot middernacht duurden en ook nog konden worden afgebroken.

Voor wat betreft de wedstrijd zelf was op basis van het ratingverschil de verwachting dat wij een ruime en gemakkelijke overwinning zouden boeken. Het liep enigszins anders.

Zelf begon ik bij gebrek aan inspiratie maar met een eenvoudige aanval op de koningsstelling van mijn tegenstander. Het meest memorabele moment van de wedstrijd was aan het begin van deze aanval. Ik had pionnen op o.a. e4 en f4. Ik speelde e4-e5 en hij antwoordde met de verrassende zet e5 * f4. Daarna kwam hij behoorlijk klemt te staan en met een afzijdig paard op de damevleugel was het wel duidelijk dat ik beter stond. Een knock-out zag ik echter nog niet tot hij met de onverwachte zet Kg7-h6 kwam. Een originele manier om een tegenaanval te lanceren. Twee zetten later moest hij echter constateren dat de zet wel origineel was maar ook heel erg slecht. Toen had ik uitgebreid de tijd om de andere partijen te volgen.

Hans had  de gehele tijd het initiatief en ondertussen had hij een duidelijk betere stelling bereikt. Bij André en Gert was het evenwicht nog niet verbroken. 3 -1 was mijn inschatting.

De partij van André eindigde vrij vroeg in een vreedzame remise. De tegenstander van Gert deed er ondertussen alles aan om met twee lopers tegen twee paarden een vesting op te zetten. Hoewel Gert het nog een tijd probeerde, was er uiteindelijk toch geen doorkomen aan.

Of Hans ergens in het eindspel een winstkans heeft laten liggen, kon ik niet goed beoordelen. In elk geval bleef Jaap Dekker zich taai verdedigen en eindigde de partij in een herhaling van zetten. Het stuk dat Hans ondertussen had gewonnen bleek toch niet beslissend.

Conclusie: een enigszins moeizame maar verdiende overwinning.

Door dit resultaat blijven wij derde met 1 punt achterstand op de koplopers Souburg en Denk en Zet. Theoretisch hebben wij nog een minieme kans om kampioen te worden.  De kans dat het tweede team in de KNSB-competitie alsnog volgend jaar in de tweede klasse komt, acht ik toch echter veel groter.

(Door Johan de Zwart)

Voor onze vierde wedstrijd  konden wij wederom een debutant – in de avondcompetitie van de ZSB – opstellen: Gilbert.

Ik was zelf heel erg blij dat Gilbert bereid was om vanuit Wondelgem helemaal af te reizen naar Tholen en dat Gert bereid was om vanaf Sas van Gent als chauffeur te functioneren.

Voor mij was het de eerste keer van mijn leven dat ik in Tholen kwam.  Na een voor mijn gevoel lange reis kwamen wij aan in Scherpenisse. Het moet worden gezegd dat de speellocatie in het oude gemeentehuis bijzonder sfeervol is (voor lange mensen wel opletten geblazen voor de houten balken). En de prijzen aan de bar waren uit de tijd van mijn jeugd.

Van de wedstrijd heb ik niet veel meegekregen. Zelf kwam ik toevalligerwijs in een variant die ik ’s middags had bekeken. Helaas was ik na zeven zetten mijn voorbereiding vergeten. Vervolgens koos ik, als er een keuze was tussen een actieve en een passieve voortzetting, vrij consequent voor de passieve optie. Uiteindelijk kon ik niet verder achteruit. Toen bleek dat al mijn medespelers hadden gewonnen, heb ik de pijp maar aan Maarten gegeven.

Van de andere partijen weet ik dat de tegenstander van Gilbert een remiseaanbod moest weigeren van de teamleider van Denk en Zet.  In het vervolg pakte Gilbert het wat handiger aan en scoorde een nuttig punt. Aan bord 3 zette Gert zijn partij scherp op. Volgens hem had het een hele tijd alle kanten kunnen uitgaan. Uiteindelijk bleek Gert toch de sterkere schaker.

Ook aan bord 1 kwam er een tweesnijderse stelling op het bord.  Marnix vond het een gecompliceerde partij waarbij het lange tijd onduidelijk was wie beter stond.  Het liep voor hem echter goed af.  Toen wij vertrokken was hij nog druk bezig om met zijn tegenstander de partij te analyseren.

Door deze uitslag blijven wij koploper in de Zeeuwse avondcompetitie. De volgende ronde – begin februari – moeten we tegen het eveneens ongeslagen Goes A spelen. Als wij deze wedstrijd winnen, hebben wij een hele goede kans om kampioen te worden.

P.S. Voor de beker moeten wij wederom afreizen naar Scherpenisse.

(Door Johan de Zwart)

Op 11 november – een dag die bij mij vooral associaties oproept met de Dodenherdenking uit mijn jeugd in Canada en niet met het Sint-Maartensfeest – moest HWP A aantreden tegen Souburg B.

Net zoals bij de twee voorafgaande wedstrijden kostte het de nodige moeite om een compleet team samen te stellen. Uiteindelijk is het gelukt. Dank aan Martin die (eenmalig?) bereid was om in te vallen in ons team op de feestdag van zijn naamheilige en aan de voorzitter die bereid was van het verre Stavenisse te komen en onderweg ook Martin op te halen. En ook dank aan Manuel die zijn eerste wedstrijd speelde sinds het HZ-toernooi.

Hoewel op basis van de uitslag 2,5-1,5 het vermoeden kan dat het zijn het een spannende wedstrijd was, heb ik dit zelf niet zo beleefd.

Op bord 4 zette Manuel zijn partij rustig op. Zijn tegenstander reageerde ook heel rustig en de vrede was snel getekend.

Bij mijn eigen partij moest ik denken aan de uitspraak van John Nunn “Loose Pieces drop off” en het gezegde “driemaal is scheepsrecht”. Toen ik voor de derde keer met mijn Dame naar A4  ging om een ongedekt paard op A5 aan te vallen, had ik succes. Mijn tegenstander dekte weliswaar het paard voor de derde keer (met pionwinst en aanval op twee ongedekte torens) maar zag over het hoofd dat ik met schaak – en mataanval – een ongedekte toren op e8 kon slaan.  Dat kenmerkte ook wel de – vrij korte – partij waarbij sprake was van wederzijdse slordigheden maar de tegenstander net wat slordiger was.

Bijna gelijktijdig met mij won Marnix zijn partij. Henrik verslikte zich in een schijnoffer waarna Marnix de partij gedecideerd uitmaakte.

Martin was toen nog volop bezig aan wat de spannendste partij van de avond was. Van het begin van de partij van Martin heb ik niet zoveel meegekregen. Op een gegeven ogenblik stond hij een pion voor. Zijn tegenstander had wel wat praktische compensatie vanwege een irritante vrijpion. Op het einde werd Martin moe en koos voor het verkeerde plan om deze pion te neutraliseren. Jammer maar volgende (?) keer beter.

door Johan de Zwart

HWP A – Middelburg A 30 september 2022

Het spannendste aan de wedstrijd was of wij met een compleet team zouden kunnen opkomen. Uiteindelijk is het gelukt. Aangezien de invallers Hans en Elias waren, kon je niet spreken van een verzwakking. Op papier waren wij duidelijk de favoriet. In de praktijk liep het nog vlotter dan ik had verwacht:

• Hans kwam op bord 1 vrij snel een kwaliteit voor en had ook nog het initiatief wat zich vertaalde in een vlotte overwinning;
• Mijn tegenstander meende dat zijn koning het veiligste stond in het midden. Toen ik de stelling kon openbreken bleek dat toch niet het geval. Hoewel ik onderweg een thematisch mat in 3 miste, kwam de overwinning niet verder in gevaar;
• Van de partij van Gert heb ik niet zoveel meegekregen, behalve dat hij een mooie aanvalsstelling kon bereiken met een pluspion. Ook hier was de winst de logische uitslag;
• Elias moest vanwege het ontbreken van een KNSB-rating per 1 september op bord 4 invallen. Dat was vooral jammer voor zijn tegenstander.

Souburg A – HWP A 13 oktober 2022

Donderdag 13 oktober was voor de meeste  “vaste” spelers van HWP A een problematische datum. Aangezien een poging om de wedstrijd te verzetten niet lukte, begon een zoektocht naar drie invallers. Uiteindelijk bleken Elias, Erik en Rudy bereid om in te vallen, waarvoor in elk geval mijn dank. Dat wij compleet opkwamen, maakte voor mij de avond al goed.

Voor wat betreft de wedstrijd:

• Als sterkste speler mocht Elias op bord 1 zijn geluk beproeven tegen Jos van der Kaap. Wat ik meekreeg van de partij was dat hij al vrij vlot de betere stelling had. Hoe hij de overgang bewerkstelligde van een betere stelling naar een gewonnen dame-eindspel heb ik gemist. In elk geval is Elias met zijn twee overwinningen onze topscorer;
• Op bord 2 speelde ik tegen René Tiggelman. Kwam in het middenspel wat minder te staan. Kon uiteindelijk niets beters bedenken dan op zet 30 af te ruilen naar een toreneindspel van 3 tegen 4 pionnen op één vleugel. Ik kon me nog iets vagelijks herinneren van dat je in zo’n stelling zo snel mogelijk h5 moet spelen, wat ik ook maar onmiddellijk deed. Vervolgens hield ik dit toch vrij gemakkelijk remise: 4 tegen 3 werd 3 tegen 2 werd 2 tegen 1 werd  toren plus pion tegen toren werd koning plus pion tegen koning en vervolgens pat. Elias vertrok op het moment dat hij had gezien dat ik de Philidor stelling had bereikt en dat ik wel wist hoe ik dat remise moest houden. Wat een vertrouwen…; ik heb verschillende goede schakers zo’n stelling zien vernagelen;
• Op bord 3 bouwde Erik zijn partij voorzichtig op tegen Jeroen Hekhuis. Misschien te voorzichtig. Het liep in elk geval niet goed af;
• Rudy offerde op bord 4 een pion voor het initiatief. Of het correct was wist Rudy zelf ook niet, maar het pakte in elk geval goed uit.

Om kwart over elf (toen ik pat werd gezet) bleken wij met 2,5 – 1,5 te hebben gewonnen!!

Wij zijn voorlopig de koploper in de Zeeuwse Eerste Klasse. Of dat zo blijft? Over 4 weken wacht onze volgende uitdaging tegen Souburg B, waarbij wij in elk geval geen beroep kunnen doen op onze topscorer Elias, die dan meedoet aan het Europees kampioenschap.