Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Reeds op voorhand wisten we dat er in Rotterdam een loodzware opdracht op ons zou wachten. Door afzeggingen moest er zwaar in de buidel van het tweede team worden getast en ondanks de extra krachten die HWP 2 voorzag, begonnen we de wedstrijd met 2 forfaits.

Pathena trad bovendien sterk aan met o.a. 3 grootmeesters. Desondanks werd er op elk bord gestreden en pas tegen de eerste tijdscontrole vielen er resultaten te noteren.

Arno werd verrast door een zeldzame variant in de Paulsen variant van het siciliaans. Zijn stukken kwamen in het middenspel wat onhandig te staan en zijn hoger gerankte tegenstande werkte keurig af.
Tom zijn tegenstander gaf in een Engelse stelling optimistisch het loperpaar op in ruil voor structurele verzwakkingen. Wit leek echter enkele tempo’s te kort te komen en Tom kon de dynamiek van zijn loperpaar versilveren.
Koen drukte heel de partij maar moest tevreden nemen met remise. Het leek me niet dat er op een bepaald moment meer had ingezeten.
Zelf bleef ik in het zelfde bedje ziek. Een mooi voordeel rond zet 20, vervolgens een paar slechte beslissingen nemen en de beloftevolle stelling nog verliezen.
De drie grootmeesters van Pathena tekenden alle drie voor een punt. Helmut kwam minder uit de opening, verdedigde zich taai maar moest zich na het missen van een duidelijke remisevariant, gewonnen geven. Ook Adrian stond snel niet super. Hij kon afwikkelen naar een verdedigbaar maar tricky toreneindspel en moest uiteindelijk ook buigen onder het elogewicht. Glen had minder kansen. Zijn tegenstander speelde het gecompliceerd dame-indisch uitstekend en zonder echt duidelijke fouten te maken, belandde Glen in een verloren eindspel.
Nele zorgde voor een laatste lichtpuntje met een vechtremise in een interessante modernpartij.

Zo eindigde het op een (te) zware 8-2 en maken we ons op om in schoonheid (tijdelijk) afscheid te nemen van de meesterklasse.

Ook het vierde team leed onder het grote aantal afzeggingen en had een N.O. maar het had deze ronde nog erger kunnen zijn. Niettemin is een gemiddelde rating van 1771 een voorbode voor weinig goeds.
Het begon erg goed want na een degelijke remise van Emile voltrok een wonder zich op het bord van William. Tegenstander Wim Hokken had met ruim 500 elo meer een mooie stelling opgebouwd die hij ook al eenvoudig tot winst had kunnen brengen. In plaats daarvan gaf hij een toren weg en na een tweede blunder die hij onmiddellijk daarop liet volgen was het gewoon ondekbaar mat. Gelijke stand dus en op de andere borden stond het niet zo slecht. Gilbert stond weliswaar duidelijk minder maar Kees ging een remise maken, Bij Herman stond het gelijk en Gert en ikzelf hadden stellingen waar perspectief in zat.
Nadat Gilbert verloren had, zag het er nog steeds goed uit. Kees had nog steeds de remise, Gert stond nog steeds beter, Herman had de overhand gekregen en leek te gaan winnen, ikzelf had een kansrijke voortzetting gemist en stond weer gelijk.
De remise van Kees kwam er inderdaad, Gert’s betere stelling was echter verdwenen en werd even later remise gegeven, mijn eigen partij was door wederzijdse slechte zetten ook remise geworden en alleen Herman was nog over met zijn mooie stelling tegen Bert van de Donk. Winst zou het eerste matchpunt voor het vierde betekenen. Dat werd het niet, integendeel want onder druk van de tijd wikkelde Herman af naar een verloren stelling.
Degradatie vermijden was voor deze wedstrijd nog een theoretische mogelijkheid, na deze wedstrijd is het doek definitief gevallen.

Dat we het tegen dit team lastig gingen krijgen stond al op voorhand vast. Joris kam slecht uit de opening tegen Van de Berg. Hij probeerde nog een aanval tegen de gederocheerde witte koning maar de aanval was gemakkelijk te pareren. Marc stond steeds iets beter tegen Clijsen, maar ook niet meer dan dat. Etienne stond vlug in een vorloren eindspel en kon het niet houden. Erik kwam in een gelijke stelling maar verloor in het verre eindspel. André verprutste een remise toreneindspel tegen Konings. Rudy kwam in een laveerstelling terecht vanuit het Frans tegen Huibers maar verloor helaas ook. Jim miste een duidelijke remise en zag daarna zijn stelling bergaf gaan tegen Daamen. Manuel had zeker zijn kansen, maar de routine van Blom gaf de doorslag.

We zijn door de zure appel heen. De andere wedstijden zijn haalbare kaarten.