Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Na een wat magere generale repetitie in de zevende ronde, waarin Middelburg niet met de verwachte grote cijfers was verslagen (waarvan op deze plaats geen gewag is gemaakt), gingen de mannen en vrouw van het tweede in de wedstrijd tegen medekoploper Sliedrecht vol voor de winst en haalden deze ook overtuigend binnen, mede dankzij een vernuftige opstelling, uitgebroed door het meesterbrein van de teamleider. Harry Provoost deed aan het eerste bord van zich spreken door Robert van Rekom kansloos te laten en was naderhand begrijpelijkerwijs verbolgen over het feit dat de wedstrijdleider de naam van Simon Provoost had ingevoerd op de KNSB-site. We weten dat Simon veel kan, maar zichzelf in tweeën splitsen behoort niet tot zijn arsenaal. Uiteraard komt het punt op naam van Harry. Op het moment dat Harry de felicitaties van zijn tegenstander in ontvangst nam, stonden we al met 3-0 voor. Herman speelde een prachtpartij, die als standaard zou kunnen gelden voor de manier waarop je zwart kunt afstraffen als hij met de dame een giftig pionnetje op b2 neemt in het Frans. Zelf speelde ik een aardige laveerpartij tegen de Magnus Carlsen van Sliedrecht, waarin lange tijd niets aan de hand was, totdat mijn lopers de kans kregen zich te roeren. Dan kan het snel gaan. En Chris Ghijsels won met een lange aaneenschakeling van piepkleine zetjes een Engelse partij, waar ik niets van begreep. Te subtiel. En kort na Harry deed Gunter zijn tegenstander in het zand bijten na fraai tactisch vuurwerk. Dat was 5-0 voor ons. Dat de beide laatkomers Marnix en Johan nog verloren en Nele remise speelde, maakte slechts voor de statistieken en de personen zelf iets uit. Het feit dat Johan een nul achter zijn naam zag verschijnen, was overigens wel opmerkelijk, aangezien hij na de eerste tijdcontrole gewonnen stond. Maar vermoeid, zeer vermoeid.
In de laatste ronde hebben we aan 2 bordpunten genoeg voor het kampioenschap. Moet lukken.

D4 stond 9e en ik had een wedstrijd verwacht waarin ze alles op alles zouden zetten om punten te halen tegen ons. Maar zo ging het niet. Het begon er al mee dat Marc Lacrosse na zo’n 10 zetten remise aangeboden kreeg. "Te vroeg" vonden we dus doorspelen. Het eerste resultaat was toch een halfje, toen Andre Galle de tegenstander met de hoogste rating met wit afstopte. Vervolgens won Marc Lacrosse zijn zwartpartij met technische middelen. Daarna een remise van Jim van de Vreede. Tegen Robbert van Vossen, dezelfde tegenstander waar hij in december met HWP 2 nog van gewonnen had. Toen had Jim wit en speelde aan bord 8, nu zwart aan bord 4. Ik kreeg zelf Engels tegen wat overliep naar de ruilvariant van het Slavisch. Toen mijn tegenstander teveel risico nam verspeelde hij een pion en kregen mijn 2 lopers ruimte tegen zijn paardenpaar. Een aanval op de koningsstelling was genoeg voor het punt. Zo stonden we op 1 – 3 en de vooruitzichten waren goed. Etienne won een mooie aanvalspartij, daarmee hadden we minstens een gelijkspel en konden niet meer degraderen. Vervolgens was Rudi Pauwels erg royaal voor zijn tegenstander door in een stelling met Dame + 3 pionnen tegen Toren + Paard + 1 pion een remise aanbod te accepteren. De twee resterende eindspelen stonden moeilijk voor ons. Maar Samuel Verbruggen kon profiteren van een paar missers van Goverde toen zijn vrije a-pion plotseling door kon lopen. En Eric had zijn slechte positie om weten te zetten naar een remise stand. Zijn tegenstander bleef zoeken naar de winst die er niet meer was, liet zijn vlag vallen en zei toen: "maar ik heb toch nog een half uur!?" Onbegrijpelijk. Zo liep de score nog onverwacht hoog op. D4 is nu de degradatie kandidaat, ze moeten nog tegen Bergen op Zoom maar ik zou er mijn geld niet op zetten.

Eén ronde voor het einde heeft HWP 1 zich al verzekerd van handhaving. In Bunschoten-Spakenburg werd weliswaar met 6-4 verloren van En Passant, de uitslagen in de andere wedstrijden waren ons gunstig gezind. Charlois en Zuid Limburg verloren beiden en mogen in de laatste ronde onderling uitmaken wie er met De Stukkenjagers degradeert. En dan de wedstrijd. Ik smaakte het genoegen de score te openen. Mijn tegenstander schonk mij na een lange theoretische openingsvariant het loperpaar. Toen ik de stelling kon openen en hij twee paarden had die elkaar in de weg stonden, was het snel gebeurd. En Passant kwam vlot langszij. Warre stond een stuk voor, maar Manuel Bosboom had de compensatie snel gevonden en maakte het overtuigend af. Slava keerde terug naar de zaal waar hij zoveel KNSB-potjes had gewonnen, voor En Passant wel te verstaan. Deze keer werd het een solide remise met zwart tegen Lucas van Foreest. De tegenstander van Adrian opende de a- en de h-lijn, maar het was onze man die er van profiteerde. We stonden dus weer voor, maar opnieuw niet lang, want Glen ging ten onder. In en mooie stelling begon hij aan een combinatie waarin een lek zat. Gevolg: materiaalverlies en een nul. Ook Simon redde het niet. Met zijn stelling leek me niet veel mis, maar het ging toch fout. Koen trof amateur Friso Nijboer, die aantoonde dat hij in grote tijdnood nog steeds slagvaardig is. Koen’s goede stelling verslechterde snel. Daarmee kwam de stand op 4½-2½ voor En Passant. Thibaut maakte vervolgens in een instructief pionneneindspel remise. Helmut en zijn jarige tegenstander hadden elkaars remise aanbod afgeslagen, maar na 4 uur spelen zat er toch niet meer in dan een halfje. Rein tenslotte stond de hele zaterdagmiddag met zijn rug tegen de muur, maar zijn taaiheid sleepte hem er doorheen. Ook hier een remise. Eindstand 6-4. Toen was het wachten op de andere uitslagen. Dat deden we in de bar van het Denksportencentrum waar het altijd goed toeven is. De verlossende mededeling kwam van de teamleider van En Passant. We blijven erin! De laatste ronde is een gezamenlijke in Bloemendaal. We spelen dan tegen MuConsult Apeldoorn.