HWP 3 – Net wat we nodig hadden

De aanloop naar de uitwedstrijd tegen Erasmus 1 verliep niet al te gladjes. Afsluitingen en omleidingen op de toevoerwegen naar Rotterdam, afmelding van de gebroeders van de Wynkele, en Belgische boeren die de grens blokkeerden.

Maar zie, we namen gewoon een andere route, de gebroeders zegden hun afspraken af en deden toch mee, waren zelfs ruim voor de wedstrijd al aanwezig (!), en de Belgische boeren besloten toch iets anders te gaan doen op hun vrije zaterdag.

Dan de wedstrijd zelf nog, uiteraard. Erasmus had ondanks onze sterke opkomst nog steeds gemiddeld 75 elopunten meer, maar het kan natuurlijk raar lopen.

De wedstrijd bestond uit twee delen, een kop en een staart. De borden 5 t/m 8 waren voor de tijdcontrole al uitgeschaakt terwijl de schakers op 1 t/m 4 nog diep gebogen over de borden hingen.

Lander was het eerste klaar. Ik heb er niet veel van kunnen volgen. Het was een Siciliaan met 2. c3, waar het lang gelijk stond maar Lander opeens 2 pionnen achter stond. Het volgende moment dat ik keek had hij ze weer terug en ook nog eens met initiatief met leuke tactische dreigingen tegen de zwarte koning. Het volgende -en laatste- moment zag ik Lander opgeven.

Ik had vermoed dat mij datzelfde lot wachtte maar ik had voor twee pionnen toch wel doorlopend tactische kansen. Daar moet ik het in de regel ook van hebben. Tegen het naderen van de tijdcontrole ging het opeen heel hard en won ik ruim materiaal. Ik vergat daarbij wel de klok in te drukken en realiseerde me dat pas met nog iets meer dan een minuut op de klok, nadat ik me eerst nog zat af te vragen welke zet mijn tegenstander had gedaan …. Na het indrukken van de klok gaf hij op.

Jim speelde een partij met een doorlopende centrumspanning waarbij Jim d6xe5 wilde spelen en zijn tegenstander e5xd6. Het werd uiteindelijk e5xd6 maar toen ging Jim met f6 en e5 de pion toch weer ophalen. Remise zou hier het normale resultaat geweest zijn ware het niet dat wit een zet zag waar hij in gedachten wellicht al 2 uitroeptekens bij gezet had, maar na Jims tussenzetje toch moest concluderen dat twee vraagtekens beter op hun plaats waren geweest.

Rudy speelde agressief zoals gebruikelijk, stond de hele partij beter en won. Daarmee had de staart voor een 3-1 tussenstand gezorgd in ons voordeel, ruim meer dan verwacht. Nog anderhalf punt was nodig vanuit de kop.

Dat duurde nog knap lang. Helaas had ik Marnix verboden remise aan te nemen, lang voordat duidelijk werd dat we met de staartborden op 3-1 zouden komen. Inmiddels had hij een pionnetje weggegeven maar het was nog lang niet verloren.

Naast Marnix zat Kurt in een zeer naar remise riekende stelling te spelen waarin zijn tegenstander er toch alles probeerde uit te halen om de wedstrijd toch nog te doen keren in Rotterdams voordeel. Uiteindelijk kwam er een ongelijk lopereindspel op het bord en was de remise onafwendbaar.

Naast Kurt zat Sam die zoals gebruikelijk een zware partij speelde. Hij kwam een pionnetje achter maar won die door een kleine combinatie weer terug, en maakte het daarna zijn tegenstander nog lastiger en won uiteindelijk een dame tegen toren en stuk. Het bleef echter potremise en dat bracht ons op 4 punten, met Marnix en Eric nog bezig.

Eric had een lastig paard-lopereindspel op het bord waarin eigenlijk alleen zijn tegenstander kansen had maar eenvoudig zag het er niet uit. Gezien de stand ondernam hij nog wel een winstpoging maar dat leidde versneld tot wat het waarschijnlijk al heel lang was, remise.

Toen deed de partij van Marnix er eigenlijk al niet meer toe en in tijdnood gaf hij in een toch nog tweesnijdende stelling een toren en was het voorbij.

Daarna kwamen we in een opgewekte stemming ergens anders in Rotterdam Nieuwel tegen die in een heel andere stemming was, maar de reden daarvoor leest u in het verslag hieronder.