HWP 1 ten onder in De Samenklank

De laatste wedstrijd van het seizoen, de uitwedstrijd tegen Groninger Combinatie, werd gespeeld tijdens de gemeenschappelijke laatste ronde in korengebouw De Samenklank in Bunschoten-Spakenburg. Het bood de kans om de concurrentie te volgen, al wisten we dat er van echte concurrentie nog nauwelijks sprake was. We hadden onszelf in een vrijwel kansloze positie gebracht na de nederlaag tegen Amstelveen in de vorige ronde. Zelf moesten we winnen van de Groningers en dan hopen dat De Stukkenjagers en Amstelveen beiden zouden verliezen. Na afmeldingen van Thibaut, Glen, Parcival, Rein, Slava en Warre was er weinig vertrouwen in een goede afloop. Koen, onze kersverse grootmeester, kwam tegen zijn Groningse collega niet in gevaar, had zelfs kleine kansjes op meer, maar de remise leek een terechte uitslag. Helmut ging na een goede partij ten onder tegen een sterke tegenstander. Gelukkig voor hem is dit nare seizoen nu voorbij. Ook bij Adrian ging het mis, in de tijdnoodfase, nadat hij een prachtige stelling om zeep geholpen had. Gelukkig hadden we Tom nog. Vanaf het begin was duidelijk dat het bij hem wel goed ging komen. Beheerst vergrootte hij zijn voordeel en haalde hij het punt binnen. Ik kon het van dichtbij zien, naast hem zittend met de sores van mijn eigen partij. In het middenspel ging het bij mij mis en daarna was het proberen zo lang mogelijk te overleven, maar het einde was onontkoombaar. Het scenario bij Benjamin was bijna identiek. De vele afzeggingen hadden tot gevolg dat we met het jongste HWP 1 team aller tijden speelden. Dat ik daar nog eens deel van uit zou mogen maken. Nils haalde een ogenschijnlijk soepele remise en hetzelfde leek bij Arne te gebeuren. Helaas redde hij het niet. Elias maakte zijn debuut in het eerste en deed dat overtuigend. In een ingewikkelde partij bleef hij overeind tegen een op papier sterkere tegenstander. Toen deze dacht met een remise toreneindspel de veilige haven bereikt te hebben, had hij buiten Elias gerekend. Die ging nog een tijdje door, tot ook de laatste pionnen van het bord verdwenen waren. De laatste partij was die van Enrico. Moeiteloos overbrugde hij het ratingverschil van ruim 400 punten met zijn tegenstander. Toen hij in het eindspel een plusje had, liet hij niet meer los. Een prachtige overwinning als bekroning van een ijzersterk seizoen. Daarmee kwam de eindstand op 6½-3½ voor de Groningers. Volgend seizoen dus 1^e klasse, maar met de doorbraak van de jeugdspelers rekenen we op een directe terugkeer in de Meesterklasse volgend jaar. Felicitaties aan onze vrienden uit Apeldoorn, die de landstitel prolongeerden.