HWP 2 wint ondanks misstap teamleider

De wedstrijd van het succesvolste HWP-team tegen staartclub Voerendaal 2 kende een merkwaardig begin. De teamleider en topscorer van de ploeg was na een kwartier klaar. Met een nul. Hoe kan dat? Welnu, je kunt je gewoon door de openingstheorie heenwerken door de zetten in de voorgeschreven volgorde op het bord te brengen. Je kunt ook gewoon maar wat doen in de veronderstelling dat het allemaal niet uitmaakt omdat je alles al duizend keer hebt gespeeld en dus automatisch bij de gewenste positie terechtkomt. Dat het daarbij mogelijk is dat de tegenstander onderweg gewoon je dame slaat, komt niet in je op. Tot het zover is. Zo ging het ongeveer.
Daarna liet de teamleider zich van zijn beste kant zien, door zijn ploeggenoten vurig aan te moedigen. Dit had ongekend succes, vooral bij buurman Wouter Ghyselen, die zijn opponent op schitterende wijze opbracht. Ook Arno Sterck nam zijn verantwoordelijkheid door met overmacht van Van der Zwet te winnen. En Simon Provoost presenteerde de toeschouwers op een hoogstandje in het eindspel, dat hem geen ovationeel applaus bracht omdat zulks niet gebruikelijk is bij het schaken. Alleen daarom gebeurde het niet.
Verder kende de match een bijna sensationeel optreden van invaller Snijders, die Luc Zimmerman tot de rand van de afgrond bracht, maar verzuimde hem in de abyss te laten storten. Remise. Hetzelfde resultaat boekten Harry en Renzo (tegen iemand met en hele moeilijke naam) in partijen die het aanzien meer dan waard waren, maar kennelijk nooit de remisemarge verlieten. En tenslotte was er Nele. Zoals gebruikelijk zat zij als laatste achter het bord – maar deze keer tegen een andere dame. Dat is wat minder gebruikelijk. Nele had met zwart een overwegende stelling opgebouwd, tot zij op zet 39 of 40 plots een kwaliteit weggaf. Waarschijnlijk stond ze daarna nog steeds beter, maar de partij eindigde na een mislukte claim alsnog in remise.
Ik was weer heel trots op mijn team…