HWP 2 verliest opnieuw uitwedstrijd

Zoals ik in een vorig verslag reeds heb aangegeven, lijkt er een verband te bestaan tussen de resultaten van HWP 2 en mijn eigen prestaties binnen de ploeg. Deze keer verzuimde ik te verliezen, en zie: het team deed dat wel. Het zou ook met uit en thuis te maken kunnen hebben: thuis hebben we twee keer met 5-3 gewonnen en uit twee keer met 2,5-5,5 verloren. Het is merkwaardig.
In Arnhem werd het eindresultaat bepaald door blunders bij de onzen. Marnix maakte het wel heel erg bont tegen Peter Boel. In een volkomen gewonnen eindspel met een kwaliteit plus twee pionnen meer liet hij een paardvork toe die een volle toren kostte. Dat scheelde dus een vol punt. Debutant Emile Boucquet had met een simpele koningszet groot voordeel kunnen krijgen, maar in plaats daarvan offerde hij een pion in een mislukte poging om de vijandelijke dame te vangen. En aan het eerste bord leek Adrian onbedreigd op een overwinning af te stevenen, tot hij een onkarakteristieke blunder maakte, waardoor alles plots instortte.
In de tussentijd had David Roos aangetoond dat het Wolga-gambiet niets voor hem is, had Harry Provoost verzuimd een pionnetje mee te nemen dat hij in het eindspel tekort kwam, en had Renzo Ducarmon een veelbelovende stelling in een bedenkelijke zien veranderen, die hij met hard werken nog remise hield. Er waren slechts twee successen aan onze kant: Wouter Ghyselen verschalkte Richard van der Wel met zwart in een hyperscherpe partij en ikzelf sloopte al snel het ogenschijnlijk machtige centrum dat mijn tegenstander had opgebouwd. Rond de 20e zet was zijn stelling al hopeloos, maar hij verkoos kansloos door te spelen in een eindspel met steeds meer pionnen minder, zodat ik nota bene als laatste klaar was.