Snijders geeft het weg

We hadden Snijders aan bord 8. We weten dat Snijders er vaak weinig van bakt, maar ook dat hij vreselijk uit zijn slof kan schieten. Zaterdag was weer zo’n dag, dat was duidelijk. In de loop van het middenspel had Snijders na een investering van slechts een pionnetje het type verwoestende aanval in handen waarvan je weet dat hij, alleen hij, die op het bord kan krijgen, en dat hij, en alleen hij, die met een zware klap tot een goed einde brengt. Je zag dat de arme Gert de Rooij zou gaan opgeven na het vernietigende kwaliteitsoffer dat de crux van de hele aanval was: …Txg2 met algehele destructie. Tot ieders verbijstering deed Snijders op dat moment een zet die hij achteraf als fijnzinnig had willen bestempelen, ware het niet dat hij daarmee al het voordeel weggaf. Snijders moet geen ragfijne zetjes willen doen, hij moet breken en houwen, dat weet hij zelf ook. Maar hij deed het niet en de aanval verpieterde naar remise. En we verloren met het kleinst mogelijke verschil.

Renzo had een offday, Simon ook, Arno hield voortreffelijk stand, Wouter zou gaan winnen maar kwam een tempo te kort, Nele leek te gaan winnen maar dat was niet zo en Harry speelde gewoon remise. Alleen ik won – een troosteloze overwinning.