Selecteer team

vrijdag 30 november jl versloeg hwp a vlissingen a in sas van gent.

Met gastspeler Adri den Hamer toog HWP A a af naar Kruiningen, om te spelen tegen DZD A.

Ik had Kees strikte orders gegeven zich ditmaal niet bezig te houden met fratsen, maar als een Russische huurmoordenaar te werk te gaan: koel en zakelijk. Hij volgde de bevelen op en liet in een Caro Kann
niet veel van zijn tegenstander over.

Aan bord twee knapte Adri zijn tegenstander op in een Philidor. Vergis u niet: ik hoor al die namen van openingen pas achteraf in de auto, waar de schaaktermen je rond de oren vliegen.

Zelf speelde ik, blijkbaar, één of ander gambietje in de Siciliaan. Het werd een avond lang ploeteren zonder lekker te kunnen aanvallen. Ik kwam verloren te staan, waarop mijn tegenstander het niet goed deed en het na 25 zetten remise-achtig werd. De paardzet die ik toen deed was niet de beste zet die ik ooit gespeeld heb, en vanaf toen ging het bergafwaarts. 1-0 voor dienanderen.

Cor kon ons de eerste overwinning bezorgen door remise te maken tegen Van der Borgt. Dat leek in kannen en kruiken toen er even ruis op de lijn kwam en Cor een kwaliteit offerde (paard tegen toren) waar dat absoluut niet nodig was geweest. Niet veel later konden we de jassen weer aantrekken.

Het meest onder de indruk echter was ik van Cors schaakboekje, een cahier dat me al opviel bij binnenkomst. Het leek me iets uit de jaren ’50 of ’60, het had een mooi zacht donkergele kaft en met als opschrift ‘Schaakclub De Haan’. Van binnen had een een prachtig lettertype, een soort Times New Roman, dat met diepe zwarte inkt gedrukt op oud vergeeld papier blijkbaar veel beter tot zijn recht komt dan op een computerscherm. Maar dit terzijde.

Afijn, 2-2, ons eerste puntje is binnen, dat er nog veel mogen volgen.

In Sas van Gent trad HWP A vrijdagavond 12 oktober aan tegen Middelburg A.
Met een tactische opstelling, Henk op bord 4, zaten we te vlassen op een gelijkspelletje, maar het draaide evenals tegen Zierikzee op een nederlaag uit.

Henk werd niet blij van zijn opening en kwam niet verder dan remise.

Cor foeterde na zijn verloren partij iets over dat vermaledijde Frans dat ze tegen hem spelen, iets over d4 en c3, en trok mompelend huiswaarts.

Ondergetekende kon niet verliezen in de opgebouwde stelling, het zou op zijn minst remise worden. Totdat hij even het zetje a4 over het hoofd zag, waardoor de hele mikmak als een plumpudding in elkaar viel en het koekjesmonster haast al zijn overgebleven pionnen opvrat. ‘t Was net Pacman.

Kees zat wat te suffen in de opening, of liever te blunderen zoals hij het zelf noemde, en moest alras zijn dame ruilen tegen een paard en een toren. Maar, zoals hij tegen Zierikzee ook al deed, hij rechtte zijn rug en bleek wederom niet te pakken. Met twee torens tegen dame en loper wikkelde hij via een mooie combinatie af naar een remise-eindspel.

Eindstand 1-3.