Seizoen 2019-2020

Met de nodige afzeggingen en vervoersproblemen werd eindelijk aan de wedstrijd begonnen.

Philip startte goed tegen Dijksman: een plusremise. Sam had een actieve stelling tegen Vanderlinden, maar het was een dynamisch evenwicht. André won gemakkelijk van Slagboom. Eric wist in zijn gekende stijl Antonissen te beduvelen.

Toen was echter de jus er uit. De Baronie speelde voor wat ze waard waren en maakte het op alle borden moeilijk…

Chris wist een moeilijk eindspel nog remise te maken tegen Vanderlinden.
Rudi overtrok zijn aanval tegen De Jong en kwam teveel pionnen achter.
Valere kwam in een verloren toreneindspel terecht tegen Willenboordse.
Marc raakte een pion kwijt in tijdnood en heel wat later nog een tegen Ooms.

Jammer, want op papier was HWP3 gemiddeld 1963 waard tegen een 1870 van De Baronie.

Met dank aan ieder voor de inzet!

In de laatste wedstrijd van het vorig seizoen hadden we nog met 6 – 2 verloren in Rotterdam tegen Charlois Europoort 3. Maar, we speelden toen met veel invallers en waren al veilig. Deze keer moest het anders. In een andere locatie, een sportclub kantine, die echter iets te klein was voor het aantal spelers (Ook HWP 1 speelde hier, zie het verslag van Hans). Als je de pech had bij het raam te zitten was je zo goed opgeborgen dat dat de bar onbereikbaar was.
Chris Ghysels was als eerste klaar: remise. Daarna volgde een winst van Samuel Verbruggen, remise van Andre Galle tegen zijn naamgenoot en een verlies van Rudi Pauwels, die in een dame eindspel met een pion minder terecht gekomen was en dat niet kon houden. 2 – 2 dus. Marc Lacrosse won van Lucia Pascual Palomo, een Spaanse van ongeveer 30 jaar met een Rating van 0. Maar ze bleek dus een "WFM" te zijn met een FIDE rating van ongeveer 2150! We hoorden na afloop dat ze Marc al eens in Spanje gezien had. Blijkbaar had hij toen al een onuitwisbare indruk gemaakt.
Rudy van de Wynkele verloor, het verkeerde plan gekozen. En ik kon ons zelf op voorsprong brengen tegen een te agressief op winst spelende tegenstander. De dreiging van een "draaimolen-combinatie" leverde een stuk tegen 2 pionnen op, waarna het eindspel gewonnen was. Tenslotte had Remi Partoens een zeer goed toren eindspel bereikt, dat hij echte naar toren + h-pion tegen toren liet lopen, en toen was de winst verkeken. Maar niet voor HWP, dit was net het halfje dat we nog nodig hadden. Op Rating is HWP 3 het zesde team in deze klasse, de punten zullen weer duur zijn dit seizoen en dan is een goede start altijd meegenomen.

Het begon allemaal niet erg voorspoedig op een regenachtige zaterdagmiddag in De Lier – midden in het Westland. Herman van de Wynkele had autopech en hoewel we lange tijd hoop hadden dat hij alsnog zou komen opdagen, bleek die hoop ijdel. Dat betekende dat we met 1-0 achterstonden. Die achterstand werd goedgemaakt door ondergetekende, die van ex-HWP’er Manfred Kindt, op Paul Motwani na waarschijnlijk de sympathiekste schaker ooit, een pionnetje cadeau kreeg in de opening en daarna geen kansen meer weggaf. Niettemin zag het er slecht uit: Johan, Marnix en Frans zouden niet verder komen dan remise, onze nieuwste aanwinst Enrico zat te keepen op de achterste drie rijen – en keepen kunnen de meeste jeugdspelers nog niet zo goed – en Harry en Jim stonden slecht. Tel uit je verlies… Toch liep het anders. De verwachte remises kwamen wel op het bord, maar tot ieders verbazing hield Enrico stand tegen Marnix Hofman, de hoogst gerateerde speler van de Westlanders. Niet alleen hield Enrico stand, hij slaagde er zelfs in verwoestend te counteren en de volle winst te pakken. Een onverwachte meevaller. Zo stonden we met 3,5-2,5 voor, met nog twee partijen aan de gang. Helaas stonden Harry en Jim nog steeds heel slecht – zo goed als verloren. Maar Timon van Dijk, de tegenstander van Harry, die kampte met een nare hoest, was in de eerste zitting in tijdnood gekomen en ook in de tweede zitting zat hij al snel weer op increment te spelen, terwijl Harry nog zeeën van tijd had. De aanhoudende tijdnood eiste zijn tol. Van Dijk vergiste zich en er kwam een eindspel van toren en paard tegen toren op het bord. Het zou dus remise worden. Maar daar nam de Westlander geen genoegen mee. Hij bleef zoeken naar winsten, vergat de tijd en plots was het einde daar: Harry had gewonnen. Hoeveel mazzel kun je hebben? Eigenlijk had Jim daarna ook nog remise moeten houden om het feest compleet te maken. Dat lukte net niet, maar de blijdschap was er niet minder om.