Seizoen 2019-2020

De teamleider heeft me gevraagd een verslag te schrijven, want hij zou dinsdag pas tijd hebben. Normaal gesproken zou ik hem gezegd hebben zich te vermannen en er even voor te gaan zitten; zelf heb ik nauwelijks iets van de partijen meegekregen. Maar deze keer ligt dat anders en dat zit zo. Hij had op vrijdagavond staan koken voor 30 man – collega’s van het werk die al dat voer op zaterdag zouden nuttigen tijdens hun jaarlijkse feestelijke samenzijn. Onze man moest dat feestje ten tweede male missen vanwege een wedstrijd van HWP. Hij zij geprezen vanwege die keuze, velen kunnen daaraan een voorbeeld nemen. Dat geldt niet voor zijn vrouw Yvon, onze fee achter de bar. Haar goedheid lijkt onbegrensd. Om te beginnen had ze de moeite genomen om bij een vriendin om een auto te bedelen, zodat Kees en zij apart van elkaar vanuit Alphen aan de Rijn naar Sas konden reizen en zijzelf halverwege de middag weer derwaarts kon keren om zich bij dat feest te voegen (ze kennen elkaar van het werk in de olie). Kees kreeg de tomtom mee en Yvon volgde de borden, waardoor zij niet in Sas maar op de Maasvlakte belandde. Gewone lui zouden daarop gedesillusioneerd zijn omgekeerd en zich jammerend geëxcuseerd hebben. Zo niet Yvon. Zij belde haar vent, vroeg om begrip dat ze wat later zou zijn en arriveerde na een helletocht van drie uur alsnog in de Speye.
Iets minder heroïsch maar toch bijzonder en zeer gewaardeerd waren de inspanningen die de vrouw en dochters van onze nieuwbakken penningmeester Ranco zich deze zaterdag hebben getroost om de malheur van Yvon op te vangen en de bar op te starten en op te ruimen en de stukken en borden te helpen opzetten. En achter diezelfde bar mochten we ook Karien voor het eerst verwelkomen, de eega van Johan de Zwart. Dank, dank, dank.
Om maar met Johan te beginnen als het over de wedstrijd gaat: hij moet er nog even inkomen nadat hij een zware operatie heeft ondergaan, maar in februari zal hij weer zijn gevreesde zelf zijn. Het koken was onze voorman blijkbaar niet in de koude kleren gaan zitten, want ook hij bleek redelijk tandeloos deze keer tegen een aanzienlijk lager gerate opponent. Ten behoeve van het verslag had de man mij opgedragen gewag te maken van een waarlijk schitterende aanvalsoverwinning van Natan Pirard tegen de sterkste Amstelvener en dat doe ik natuurlijk graag. Iets minder vloeiend was de winst van Herman, die zijn openingsproblemen met zwart keurig oploste en naar verluidt straal gewonnen kwam te staan, vervolgens eeuwig schaak toeliet, daar niet van wilde weten en daarom maar iets van mat of dameverlies toeliet en toen zijn jonge tegenstander daar op zijn beurt weer niet aan wilde toch het volle punt binnen hengelde. De wonderen zijn de wereld nog steeds niet uit. Het derde volle punt kwam op mijn conto na een partij waar ik best tevreden over was maar waarvan de computer me duidelijk maakte dat hij veel te moeilijk voor me was geweest. Genoegdoening moet ik maar halen uit het feit dat de winnende voortzetting die ik koos, nog aanmerkelijk sterker was dan de afwikkeling die de teamleider had gezien (+6 om +3).
Degelijke zwartremises werden behaald door Gunter en Jim en ook Enrico scoorde een halfje in een partij waar ik te weinig van gezien heb om er iets zinnigs over te kunnen zeggen. Wat ik wel kan zeggen is dat het spel van onze youngster een opmerkelijke balans tussen agressieve openingen en solide keuzes laat zien. Hij gaat het nog ver schoppen.
We hebben de wedstrijd die we absoluut moesten winnen dus tot een goed einde gebracht, hoewel het had ook anders kunnen aflopen. Met ‘4 uit 4’ hebben we alle kans om ons te handhaven, maar het moet gezegd dat we een relatief licht programma hebben gehad. De volgende match in en tegen Rijswijk zou wel eens beslissend kunnen zijn voor een eventueel behoud.

Zonder veel kans op een beter resultaat heeft HWP 3 verloren van Landau uit Axel. Na 1 uur spelen kreeg Rudi Pauwels een remise aanbod wat hij accepteerde. Daarna gebeurde hetzelfde bij Valere de Buck, die geen voordeel had weten te bereiken tegen de jonge Hugo Froeyman. Landau kwam op voorsprong nadat Andre Galle van Christophe Gregoir verloor (Andre na afloop: Hij was gewoon te sterk). Ik had de openingszet 1 d2-d3 tegen me gekregen, niet te onderschatten overigens want er zijn met zetomwisseling veel mogelijkheden. Ik kwam door te optimisch spel toch in een slechtere stelling, waar echter nog mogelijkheden waren. Een pion minder, maar tenslotte toch in een toreneindspel remise bereikt. Toen verloor Rudy van de Wynkele en stond het 1.5 – 3.5 Marc Lacrosse kreeg een remise aanbod van de sterkste Landau speler Helmut Froeyman en hoewel hij wat beter stond was een half punt het hoogst haalbare. 2 – 4, nog 2 partijen. Samuel Verbruggen was in een lastig paard eindspel terecht gekomen waar zijn tegenstander net iets handiger was en daarmee was het verlies een feit. Remi Partoens had een kwaliteit gewonnen maar Arthur Hugaert benutte zijn tegenkansen optimaal en in een zinderend eindspel van toren + 1 pion tegen loper + 3 pionnen bleek ook hier remise het maximale resultaat. Landau lijkt duidelijk op weg terug naar de 2e klasse, en HWP 3 staat nu 9e. Er zullen snel punten moeten worden gehaald.

Ook na vier ronden staat HWP 1 onderaan. Was er op de vorige nederlagen niet veel af te dingen, deze keer was de nederlaag toch enigszins onnodig. En Passant ging met een 3½-6½ zege naar huis. Koen stond voortreffelijk, maar had weinig tijd en dat nekte hem. Bij Thibaut begon het rustig, maar in het verre middenspel kreeg eerst zijn tegenstander en daarna Thibaut zelf grote winstkansen. Geen van beiden slaagden erin die te verzilveren: remise dus. Slava had een zware middag tegen de Nederlands kampioen en moest vijf uur keepen. Met succes. Remise en nog net voldoende tijd om zijn vlucht naar Rusland te halen. Glen stond de hele middag zeer goed tot gewonnen, maar liet plotseling eeuwig schaak toe. Zijn buurman Helmut had een typische Helmut-partij. De meeste bijzonderheden bleven onder de oppervlakte. Het eindspel eindigde in remise. Het was een moeilijke middag voor Simon. Een gevalletje volgende keer beter. Onze nieuwe IM Rein kwam in het voordeel en leek op winst af te stevenen, maar slaagde er niet in het volle punt te scoren. Over Tom waren we op deze plaats de laatste maanden vaak lyrisch. Dat zouden we nu weer kunnen doen, want hij was de enige overwinnaar aan onze kant en ook nog op zeer overtuigende wijze. Ik had het aanvankelijk niet gemakkelijk, maar na een incorrect stukoffer van mijn tegenstander keerden de kansen. Het voordeel was echter niet aan mij besteed: twee verre vrijpionnen werden me alsnog fataal. Aan bord 10 speelde zich een drama af. Adrian blunderde in een remisestelling een stuk weg. Al moet gezegd dat zijn stelling enige tijd daarvoor ook eventjes wat minder fris oogde. Teveel gemiste kansen dus om aanspraak te kunnen maken op matchpunten. Na een dergelijke nederlaag is het altijd fijn als de voorzitter je een hart onder de riem steekt. “Ik heb meer genoten van de Nederlandse handbalsters dan van HWP 1” waren de woorden van deze witte man op leeftijd. Die kunnen we in onze zak steken. Tijd nu voor de winterslaap. We melden ons weer op 1 februari 2020 met een uitwedstrijd tegen Kennemer Combinatie.