Seizoen 2011-2012

HWP 3- Goes 2-6 was het verdict van onze seizoenafsluiter waarin de meeste van onze spelers een off-day hadden. We weten dat Goes sterker is dan hun rating laat vermoeden maar dit resultaat is echt ondermaats. Er is wel een troost, onze concurrenten lieten het ook zwaar afweten zodat we onze tweede plaats in het klassement definitief behouden.
Drie spelers deelden niet in de malaise. Emile Boucquet heeft zijn goede vorm van het recent jeugdkampioenschap behouden en veegde zijn tegenstander van het bord in 17 zetten. Jim en Andre speelden een plusremise. En voor de rest vijf miserabele nullen. Het eerste verlies kwam er na een half uur spel, het laatste na zes uur spel. John en Etienne boden het langst weerstand maar verspeelden toch wat een zekere remise leek te zijn. Maat laten we die laatste ronde vlug vergeten en terugkijken op een onverwacht goed seizoen. Weinigen hadden hun geld er op durven inzetten dat HWP 3 vice-kampioen zou worden. Zesmaal de zoete smaak van de overwinning waaronder deze tegen de kampioen Stukkenjagers 2 die aan ons zijn enige punten verloor. Proficiat aan alle spelers en in het bijzonder aan Marc Lacrosse die in deze laatste ronde HWP 2 ging versterken, hij haalde een persoonlijke score van 5,5 op 6 met HWP 3. En dank aan de vele invallers die er terug nodig waren om telkens de acht borden te bezetten en aan de voorzitter die daarvoor zorgde.
Etienne

Op 21 april 2012 had HWP 4 eigenlijk een thuiswedstrijd, doch in het kader van het 100 jarig bestaand van schaakclub Zierikzee werd aldaar de slotronde van de ZSB hoofdklasse aldaar gespeeld. Dus toch een uitwedstrijd. Voor diverse basisspelers betekende dit ineens een lastige uitwedstrijd en mede gezien het geringe belang lieten ze deze ontmoeting aan zich voorbij gaan. Door de vele invallers ontstond aan de meeste borden de situatie dat de Souburgers een veel hogere rating hadden. Toch kwamen er genoeg interessante stellingen op de borden.Zo traden de compromisloze aanvallers Cor Provoost en Albert Vermue tegen elkaar aan. Cor was deze keer de mindere. Ook de invallers Gilbert, Matthijs en Cem scoorden niet. Ze deden wat ze konden, maar moesten in de overgang van het middenspel naar het eindspel uiteindelijk de koning neerleggen. De vier hoogste borden zijn niet in gevaar geweest. Nick Dubbeldam bestreed een systeem dat hij zelf ook speelt ijzersterk en won. Bij Adri den Hamer viel de stelling in het slot en remise was het logische gevolg. Henk de Ridder had een hele parij last van een zwakke zet in de opening, maar kon door zeer secuur te verdedigen een halfje uit het vuur slepen. Hij bewees nogmaals, dat hij ook met zwart kan spelen. De mooiste partij werd op bord 4 gespeeld tussen Nick Wegman en Corne Boogaard. In hevig tijdnood kwam er een eeuwig schaakstelling op het bord.
HWP 4 won in deze competitie 3 keer en verloor 3 keer. Niet om over naar huis te schrijven, doch zeker geen reden tot wanhoop.

Heel veel stond er niet meer op het spel. We hadden nog een kans op de tweede plaats, RSR kon theoretisch nog degraderen, maar de echte prijzen waren al uitgedeeld. Natuurlijk zou de tweede plaats nog een mooie afsluiting zijn na een mager seizoen. Pas in de laatste ronden kregen we weer iets van onze vroegere glans terug, na de eerste zes ronden compleet achter de feiten aan te lopen.

Op papier waren we vandaag duidelijk de te kloppen ploeg: gemiddeld ongeveer 150 punten per bord meer. Groot lichtpunt was dat we weer kunnen beschikken over Paul. Die maakte rap duidelijk het schaken nog niet verleerd te zijn: een geruisloze overwinning. Even geruisloos leek de partij van Thibaut V. Pionnetje pakken, afwikkelen, winst en over de ratinggrens van 2400. Wat mij betreft volkomen terecht, overigens. Mijn eigen tegenstander, Oscar van Veen, moest winnen om een meesternorm te scoren. Dat zat er nooit in. Ik kwam comfortabel uit de opening en na nog wat onnauwkeurigheden van mijn tegenstander was het punt snel geteld.

Tot zover het goede nieuws. Tegen de tijdnoodfase zag het er even griezelig uit. Thibaut M. sloot een goed seizoen beroerd af met een non-partij. Simon tastte mis in een ogenschijnlijk onschuldige stelling en daar wist de ervaren Sparreboom wel raad mee. Hans speede een correcte remise, maar de stellingen van Steven, Wouter en Johan boden weinig reden tot juichen. En dan vooral die van onze nieuwbakken IM. Van de partij begreep ik weinig, maar het eindspel leek me toch zeer eenvoudig te winnen voor Van der Kaap. Steven sputterde met veel lawaai nog iets tegen over ‘enige zetten’ en ‘Dvoretsky’s Endgame Manual’, maar de inhoud van zijn argumenten maakte minder indruk dan de presentatie ervan. Dat het remise werd, is een wonder. Wouter speelde een Wouterpartij. Complete chaos. Die chaos moet objectief gezien zeer goed zijn geweest voor Van Buitenen, maar die voelde zich minder op zijn gemak dan onze man. Wouter overwon en sloot daarmee een sterk seizoen even sterk af. Ook dat viel mee. Johan haalde een remise binnen en inmmiddels was de overwinning wel zeker.

Als laatste was Tom bezig. Steeds voordeel, maar het verzilveren duurde tot ver in het laatste speeluur. Zo werd het 6,5 – 3,5. Genoeg voor plaats twee was dat niet, want Wageningen verraste tegen kampioen Kennemer Combinatie. Een derde plaats is niet slecht, maar volgend jaar moet het weer wat beter.

In Goes ging HWP5 er vrijdag 30 maart jl. met de winst vandoor tegen Goes3. Ondanks de 3-1 zege kleefde er toch een smetje aan de avond, doordat Cor zijn 100% seizoensscore om zeep hielp. Tijdens de partij sloeg bij onze kopman ineens de twijfel toe waardoor hij het gas losliet juist toen hij de tegenaanval wilde doordrukken. Dat kostte een stuk en daarna kwam het nooit meer goed.
Als verdediging van Cor is misschien de enorme onrust aan te voeren die rondom de borden in het zaaltje heerste. Ik denk dat twintig keer de deur openvloog tijdens de partijen. Gesloten werd ie nooit. Toen kregen we het bericht dat ze in de kantine net de polonaise hadden gedanst. Altijd goed om te weten. Toen dat er een spin op de gang zat. Even later dat ie dood was. En tijdens de eindfase in Cors partij begonnen ze achter bord 1 de kast in te ruimen met schaakdozen en klokken. Maar goed, de tegenstander heeft hier natuurlijk net zo veel mee te maken en Cor moet verder door het leven met zeven-uit-acht in plaats van acht-uit-acht. Het goede nieuws is dat hij een nieuwe auto heeft, een zakjapanner. Misschien was hij dusdanig van slag hierdoor, na 40 jaar Citroen rijden, dat hij er met het hoofd niet helemaal bij was. In ieder geval vertrouwde hij me opgetogen toe dat deze auto gewoon startte als je de sleutel in het contact omdraaide. Hij leek hier oprecht verbaasd over.

Manuel had al snel, na megamateriaalwinst, de winst binnen op bord 4. Ondergetekende stuitte aan bord 2 op taai verzet van Ron Blok. Door met zwart geduldig dameruil uit de weg te gaan werd de partij beslist toen mijn tegenstander iets te enthousiast aan het hakken sloeg op mijn tweede rij; hij verloor een stuk en hielp zijn stelling om zeep.
Lydia tenslotte creëerde twee vrijpionnen op de damevleugel waarna ze het keurig uitspeelde.