HWP 4

Op 6 februari 2010 kwam DZD 1 op bezoek in de ZSB hoofdklassecompetitie.
HWP 4 was vastbesloten om de kater tegen Goes 1 met een overwinning weg te spoelen. Maar DZD 1 bood onverwachts zware tegenstand. Toch begon HWP 4 voorspoedig. Nadat Philippe Bekaert een mooie stelling in remise liet verzanden en Steven Rademakers een vol punt liet aantekenen, kreeg Henk de Ridder een remisevoorstel in een gelijke stelling. Henk kende de stellingen van de anderen en nam achteroverleunend het voorstel aan. 2-1 voor en het komt dan vanzelf wel goed. Het duurde vervolgens lang voordat er weer een uitslag kon worden genoteerd. Adri den Hamer dacht ten onrechte dat er niet meer in zat dan eeuwig schaak en deelde het punt. Rudi Pauwels speelde een prima partij als gelegenheids eerstebord speler en zou het beslissende punt scoren. Dit was de sleutelpartij en hier ging het mis. Ontroostbaar en 5 jaar ouder geworden liep Rudi nog wel rond omdat hij passagiers bij zich had die nog bezig waren, maar wel al met zijn gedachten bij morgen omdat hij dan in de Belgisch interclubs aan het bord zit. Vriend en vijand zagen de 4-4 aankomen. Alex de Ridder was in het middenspel op een te voorkomen manier een pion kwijtgeraakt en werd langzaam maar zeker afgeslacht, zoals eigenlijk Bernard het deed, maar dan voor ons. Andre Galle bleef het nog heel lang proberen, maar soms is remise remise. Een slechte maand is nog geen slecht jaar. Iedereen is nu gebrand op een ereplaats in afwachting van het komende seizoen

Op 30 januari 2010 vertrok HWP 4 dan toch naar Goes voor de inhaalwedstrijd in de ZSB Hoofdklasse.
HWP 4 moest winnen om de titel te kunnen pakken. Met een sterk en gemotiveerd team ging het 4e achter de borden zitten. Na verloop van tijd werden de stellingen beter en beter en geloofde iedereen er meer en meer in. Andre Galle was als 1e klaar. Hij had zijn handen vol aan de Goese topspeler en mede door te veel tijd te gebruiken trok hij aan het kortste eind. HWP 4 was hier niet van onder de indruk omdat de veelbelovende stellingen van John Gommers, Bernard de Bruycker en Steven Rademakers veel goed zouden maken. Ja, zouden, want het kwam er niet uit. John blunderde en kon zijn koning omleggen. 2-0. Nou en zou je zeggen. Nu komen de HWP punten. Niet echt, want Henk de Ridder moest teveel afruil toestaan en kwam niet verder dan remise. Dat was ook het geval bij Steven, die na materiaalwinst zijn koning ongunstig moest posteren en eeuwig schaak moest toestaan. Rudi Pauwels ging nu ook de afgrond in zodat de tussenstand 4-1 was. Bernard had intussen ook geblunderd, kwam toch nog behoorlijk terug, maar net niet genoeg voor een eindoffensief. Bernard is de puntenmachine als hij meedoet, maar kan natuurlijk niet eeuwig winnen. Jammer dat het juist in zo’n wedstrijd mis gaat. Adri den Hamer leek ook te winnen, doch zijn taaie tegenstander wist van geen wijken weten. Sadik Bajraktari redde de eer door lang door te spelen zonder noemenswaardig voordeel, doch vanaf het begin met groot tijdsvoordeel en dat speelt toch ook een rol. Uiteindelijk was de tijd zijn bondgenoot. 5-3. Zomaar een uitslag waar je tegenaan kunt lopen. Weg titelkansen, maar die komen terug in het volgende seizoen. HWP 1 is ook zo begonnen en dat is ons grote voorbeeld.

Op 12 december 2009 ontvingen we Middelburg 2 in de 4e ronde van de ZSB hoofdklasse. Doelstelling was de aansluiting met Goes 1 te behouden. Dat lukte vrij eenvoudig, temeer omdat we begonnen met het scoren van volle punten. Zo kwam bij Andre Galle het punt uit de lucht vallen omdat zijn tegenstander zich verslikte in de serie sluwe zetten die er bij Andre ineens uitrolden. Bernard de Bruycker had ook te weinig tegenstand omdat zijn tegenstander geen antwoord had op het bekende beton van Bernard. Adri den Hamer bleek ook tegen de Siciliaan zijn mannetje te staan. Met een 3-0 voorprong en een aantal goede stellingen op het bord dook de routine van dit team weer op. Tom Lammens nam nu geen risico meer in deze gelijke stelling en liet een halfje aantekenen. Rudi Pauwels ging door waar hij mee bezig was en blies de boel definitief op. De 4,5 was een feit.
Gilbert Ongena heeft het niet gemakkelijk gehad tegen good old Jos de Jager en nam het halve punt in ontvangst. Henk de Ridder leek voortdurend beter te staan maar moest in de overgang van het middenspel naar het eindspel toch de verdediging in, die gelukkig houdbaar bleek te zijn.De tegenstander van Philippe Bekaert stond de hele middag met een been in het graf, maar door stug te verdedigen werd het toreneindspel remise. Een prettig gevoel was dat niemand verloor. 9 januari 2010 volgt het beladen duel met Goes 1. De winnaar zou wel eens de nieuwe ZSB kampioen kunnen zijn. Dus voor ons is het alle hens al dek.

Op 21 november vertrok HWP 4 samen met HWP 3 om Souburg te bestrijden. HWP 4 moest aan de slag tegen Souburg 2. Vooraf waren er de nodige kopzorgen voor teamleider Henk de Ridder om de opgestelde spelers op de juiste plaats te zetten.Dit euvel werd grotendeels veroorzaakt doordat 3 vaste spelers om uiteenlopende redenen niet beschikbaar waren. Henk had de handel en wandel van de Souburgers goed in de gaten gehouden en de opstelling daar min of meer op afgestemd. HWP 4 begon met een wervelende show. Teamleider Henk de Ridder gaf het goede voorbeeld door vrij snel de dame van Leen Schipper te vangen en een vol punt te vergaren. Andre Galle volgde dit voorbeeld snel door het kamikazespel van Albert Vermue op gepaste wijze op te vangen. Niet lang daarna liet Rudi Pauwels een vol punt noteren door een gambiet van zijn tegenstander te weerleggen. Intussen had Adri den Hamer zich teruggeknokt na pionverlies, doch besloot toch maar de veilige remisehaven binnen te varen. 3,5-0,5 voor HWP 4 dus.
De stelling van John Gommers leek betrouwbaar en de stellingen van de 3 invallers waren ook niet slecht. We hoopten nu op een halfje, het maakte niet uit van wie, doch het zou een gerust gevoel geven. De partij van John leek op slot te gaan zitten. Cor, Manuel en Jelle vochten voor wat ze waard waren, doch moesten alle 3 uiteindelijk het hoofd buigen voor hun op papier sterkere tegenstander. Bij Jelle Vanhijfte gebeurde dit pas diep in het eindspel. Intussen had John Gommers een remise-aanbod afgeslagen, daarna gebeurden er allerlei gekke dingen, doch het niveau van de partij bleef hoog.Gelukkig voor ons werd er ineens vanalles afgeruild met een toreneindspel als gevolg. John staat bekend als eindspelspecialist en maakte zijn reputatie weer waar. HWP 4 ligt weer op koers.