HWP 2

In de vijfde ronde speelden we op de bovenverdieping van De Speye. Dat was lang geleden. Voorafgaand aan de wedstrijd waren wij als organisatoren druk met het gereedzetten en installeren borden, klokken en software voor de live-uitzending van het eerste. Dit leverde bovenmatig veel stress op, omdat we na anderhalf uur ploeteren het systeem nog steeds niet aan de praat hadden. Uiteindelijk lukte het toch een beetje en konden we om 13:00 uur beginnen. Gelukkig keek er toch vrijwel niemand naar de live-uitzending. De voorzitter en vice-voorzitter gaan in de komende tijd geducht oefenen om dit soort ellende in de toekomst te vermijden.

Enfin, het tweede mocht het proberen tegen tegen het zwakste team in onze klasse, op rating althans, De Pion uit Roosendaal. De stress van het begin had kennelijk een fnuikende werking op de schaakkracht van de oudjes in het team, Marc Lacrosse en ik. Marc slaagde er in een Koningsindiër wel in om de zwarte damevleugel te vernietigen, met gewonnen stelling, maar de verdediging haperde nogal. Marc wist niet te voorkomen dat de paar stukken die zwart nog over had zijn koning zodanig in het nauw brachten, dat opgave de enige optie was. Zelf zat ik al in het begin te knoeien, offerde een pion om spel te krijgen en toen dat was gelukt en ik een prachtige stelling had opgebouwd, gaf ik een stuk weg. Welja.

We mochten van geluk spreken dat de rest van het team wel gewoon deed wat het moest doen. Invaller Gilbert was als eerste klaar, tevreden met remise. Alle anderen wonnen. Tiyani zag er prachtig uit aan het eerste bord, en speelde ook prachtig schaak tegen de arme Ivo Kok. Hij had geen schijn van kans. Harry Provoost bekampte good-old René vd Broek en deed dat zeer solide. Toen zijn tegenstander een ogenschijnlijk dodelijke zet uitvoerde, bleef Harry stoïcijns, incasseerde een stuk en de partij. Randy van Houtte snoepte met zwart twee pionnetjes die hij in het eindspel te gelde maakte. Hans Groffen deed ook zoiets en André Galle stond een halve doos voor toen zijn tegenstander de handdoek in de ring gooide.

Op 3 februari moeten we aan de bak in de uitwedstrijd tegen koploper RSR. Winst betekent vrijwel zeker promotie.

De tweede wedstrijd van het seizoen bracht ons naar Goes, om daar de gelijknamige ploeg te bestrijden. Ons ratingoverwicht was aanzienlijk, dus een snelle en eenvoudige overwinning was denkbaar. Zo ging het niet. Goes had een fantasieopstelling bedacht en die werkte behoorlijk. Als gevolg van deze opstelling vond André Galle zich aan bord 5 geplaatst tegen het Goese kanon Joey Grochal. Ondanks het feit dat André met wit speelde, kon hij geen vuist maken en werd hij uiteindelijk weggetikt in een dame-eindspel.

In de tussentijd waren we op voorsprong gekomen. De eerste van de onzen die een overwinning mocht vieren was Wonder. Hij speelde tegen het Goese jeugdtalent Jari Groen. Wonder mocht aantonen dat hij aanzienlijk meer in zijn mars heeft dan zijn rating doet vermoeden. Met de witte stukken koos hij al snel de aanval en bracht zwart in een knoop waaruit geen ontsnappen meer mogelijk was, althans niet voor de zwarte koning. Ook Tyani won relatief snel, hoewel het daar aanvankelijk totaal niet naar uitzag. Tegenstander Niels de Feyter brak door op de damevleugel en het zag ernaar uit dat onze dame weinig meer kon doen dan wanhopig tegenspartelen. Welnu, dat deed ze met verve. Nota bene vanuit de failliete damevleugel werd een vernietigende tegenstoot ingeleid die de Goesenaar tot wanhoop dreef. En de derde vroege winnaar was ikzelf. Net na de opening maakte ik een pionnetje buit en dat gaf de doorslag in het eindspel.

Arne Nemegeer slaagde er niet in de zwarte vesting te slechten die good-old Rinus Burgerhof opwierp. Onze benjamin Servaas probeerde ook een zwarte muur op te bouwen, maar helaas hadden zijn pionnen allemaal dezelfde kleur als die van zijn loper, die vergeefs probeerde gaten te dichten waar een vijandelijk paard in dreigde te springen.

Zo stonden we dus met 3,5-2,5 voor met Harry en Hans nog achter de borden. Harry was met wit al heel lang bezig zijn tegenstander naar de rand van de afgrond te duwen, en in het vijfde uur stortte zwart in de abyss. De wedstrijd was gespeeld en de resterende partij ging slechts om de eer en een bordpunt. Hans was erin geslaagd vanuit slechts stelling een aanval op de vijandelijke koning te genereren, maar die stokte nadat tegenstander Louis Nieuwenhuijse een kwaliteit had geofferd, waarvoor hij een vorst van een paard terugkreeg. Uiteindelijk mocht Hans in zijn handjes knijpen dat zijn tegenstander genoegen nam met remise.

Na het debacle in de vorige ronde hadden we voor deze thuiswedstrijd een volledige ploeg, en dan zijn we tot alles in staat, dacht ik. Dat bleek tegen te vallen. Uiteraard was schrijver dezes weer een grote boosdoener. Ik had mezelf op bord 8 geposteerd en nadat mijn tegenstander de opening vreselijk had mishandeld, stond ik na 17 zetten finaal gewonnen. Hierop besloot ik mijn tegenstander niet langer serieus te nemen. Dat kwam mij duur te staan. Na een serie afzichtelijke blunders werd het remise omdat mijn opponent er niet in slaagde een eindspel van dame vs toren te winnen.

In de tussentijd waren er weinig goede dingen voor ons gebeurd. Er was slechts één lichtpunt: de overwinning van Marc Lacrosse met zwart tegen Mark Clijsters. Ik maakte me grote zorgen toen ik zag dat onze Marc in de opening zowat een uur nadacht in een ogenschijnlijk simpele stelling. Ondanks of misschien juist dankzij de extravagante tijdsinvestering hield zwart stand en nam langzaam het initiatief, waarna we Marc op zijn best zagen. Marc Lacrosse was de enige winnaar aan onze kant, hoewel Elias er werkelijk alles aan deed om ook zegevierend aan de finish te komen. Elias melkte een toreneindspel tot de draad uit, maar tegenstander Senders gaf geen krimp en dus werd er rond half zeven, in een compleet lege zaal, tot remise besloten. Onze topspeler William hield knap remise met zwart tegen Lars Vereggen in een partij tjokvol verrassende tactische wendingen. En hetzelfde gold voor de remise van Nils Vantorre tegen Jordy Schouten aan bord 4.

Dan blijven slechts onze nederlagen over. Arne kwam met zwart in de verdrukking tegen Mark Haast. Verwoede pogingen tot ontworstelen bleken tevergeefs. Helaas leed ook Harry een zeldzame nederlaag tegen de Koningsindische aanval van Brammetje van de Berg. En André, ten slotte, kwam tijd te kort in het slot van de partij. Het wordt moeilijk over een maand in het verre Blerick.