HWP 2

HWP 2 was in grootse vorm in de eerste thuiswedstrijd van het nieuwe seizoen. Deze prestatie was vele malen beter dan hetgeen we in de vorige ronde lieten zien. Adrian Roos gaf aan het eerste bord glans aan zijn debuut door middel van een schitterende overwinning met zwart op IM Willy Hendriks. De sympathieke IM kon nergens een vuist maken en werd in opkomende tijdnood van het bord gecombineerd. Broer David wiste de nare herinnering aan zijn nederlaag in de eerste ronde uit door uitstekend spel met de zwarte stukken. Twee volle punten voor de gebroeders. Aan het tweede bord leek Wouter Ghyselen op weg naar zijn tweede zege in het nog prille seizoen. Oppenent Goudriaan kreeg alle hoeken van het bord te zien. Edoch, in compleet gewonnen stelling ontglipte Wouter een gruwelijke blunder, waarna hij meteen op kon geven. Omdat er nogal wat afzeggingen waren, en er dientengevolge met spelers moest worden geschoven, maakte supersub John Gommers weer eens zijn opwachting in het tweede. Zijn invalbeurt werd besloten op de manier die we inmiddels van hem gewend zijn, namelijk met een klinkende overwinning! Harry Provoost en Fabian Hulpia speelden solide remises tegen hoger gerate tegenstanders en Marnix moest helaas het bitter van de nederlaag proeven, toen hij in een hele mooie stelling een onnodig optimistische opstoot plaatste. Zo hadden we vier punten verzameld, en viel Maarten Rademakers de eer te beurt om de overwinning binnen te slepen. Hij deed dat met verve tegen een opponent die veel meer elo had, maar waarschijnlijk een lelijker vriendin.
Feit is dat we een zeer overtuigende overwinning hebben behaald tegen een op papier aanmerkelijk sterkere ploeg. Dat biedt houvast voor de toekomst. De afwezigheid van de teamleider werkte kennelijk inspirerend op de ploeg. Ik weet niet of we hier conclusies uit moeten trekken…

Verheugend was het feit dat HWP 2 na een jaar afwezigheid weer in de tweede klasse mocht acteren, en nog verheugender was de aanwezigheid in Roosendaal van onze broeders van HWP 3, die van onze rentree getuige waren omdat zij tegen het tweede van De Pion moesten uitkomen. Minder verheugend was onze nederlaag. We verloren met 5-3, maar eigenlijk was het verschil slechts een halfje, want onder normale omstandigheden zou Harry Provoost het remiseaanbod van zijn tegenstander niet hebben afgeslagen. Maar ja, we stonden met 4-3 achter en dan probeer je van niets toch iets te maken. Het werd natuurlijk niets, maar dat laat de heldendaad van Harry onverlet.
Op zich was het niet verrassend dat we ten onder gingen, want de Roosendalers hadden gemiddeld meer ELO, maar van groot verschil was tijdens de wedstrijd absoluut geen sprake.
Na een snelle remise tussen de heren Kuijpers van Van de Vreede, kwamen we op achterstand door een nederlaag van ondergetekende aan het eerste bord. Inconsequent spel werd afgestraft en een gepointeerde bevrijdingspoging kwam net een zetje te laat. Fabian Hulpia hield uitstekend stand tegen Stefan Colijn en we kwamen op gelijke hoogte door Maarten Rademakers, die zijn tegenstander met een woeste koningsaanval overklaste. Aan bord 4 wist Frederic een mooie stelling niet in iets tastbaars om te zetten en daarna ging het van kwaad tot erger. Debutant David Roos onderschatte de tegenactie van opponent Tolhuizen en werd op de 40e zet getruct. Deze nederlaag werd weer goedgemaakt door onze andere debutant Wouter Ghyselen, die zijn gerennommeerde tegenstander met een schitterend torenoffer tot overgave dwong. Zo stond het 4-3 en de rest is bekend.
Volgende keer gaan we winnen.

We waren dit jaar eigenlijk ongenaakbaar. Alleen in de wedstrijd tegen Krimpen a/d IJssel was er sprake van collectief falen, maar daar heeft ons derde team genadeloos wraak voor genomen.
In de laatste ronde tegen Goes hadden we in feite aan een paar bordpunten genoeg voor het kampioenschap. Dat was geen probleem, vooral ook omdat Goes met slechts 7 mensen in Sluiskil arriveerde. Dit was des te opmerkelijker omdat Goes 2 had afgezegd voor de gezamenlijke slotronde van de ZSB. Je zou toch denken dat er wel iemand van Goes 2 in het eerste had kunnen invallen…
Hoe dan ook, we stonden dus al meteen met 1-0 voor. De voorsprong werd verder uitgebouwd door Fabian, die zijn tegenstander tot een drieste opstoot verleidde en daarna het heft krachtig in handen nam. Het werd 3-0 nadat ondergetekende aan bord 4 de ongerokeerde Goese koning aan de overkant vol in het vizier had gekregen. En toen Frederic Verduyn de offers van Joey Grochal had weerlegd, was het pleit helemaal beslecht. Ab van Hoeve besloot toen maar remise te geven, en Harry Provoost bereikte hetzefde resultaat na lang en hevig zwoegen. Inmiddels had Frans Snijders helaas een stuk weggegeven in goede stelling, daarmee zijn eerste nederlaag van het seizoen incasserend. Jammer. En Jim van de Vreede, tenslotte, gaf les in het ultieme keepen. De hele middag stond hij met de rug tegen de muur en toen hij in de knock-outfase eindelijk remise in handen had, probeerde hij alsnog te winnen. Dat lukte dus niet.
Op naar de tweede klasse. Daar zal het iets lastiger worden.

Het tweede was weliswaar niet op volle sterkte naar Moerkapelle getogen, maar ruimschoots goed genoeg om de Zuid-Hollanders terzijde te schuiven. De overwinning betekent dat HWP 2 eigenlijk al kampioen is. Sliedrecht kan ons nog inhalen, maar dan moeten ze in de laatste ronde met heeeel veel verschil van Souburg winnen, en wij moeten heeeel dik van Goes verliezen, en dat gaat gewoon niet gebeuren.

Het tweede stond al snel op een 2-0 voorsprong. Aan het eerste bord verpletterde ondergetekende de Moderne Verdediging die de Moerkapellenaar hem voorschotelde. Fabian Hulpia nam aan bord 2 een berekend risico en kreeg inderdaad de plus waarnaar hij op zoek was, zodat het punt niet lang daarna kon worden opgetekend. Jim van de Vreede, die we in feite bezwaarlijk nog invaller kunnen noemen, vergrootte vervolgens de voorsprong door na veel spektakel af te wikkelen naar een eindspelletje. Dan weten wij wel wat er gaat gebeuren.
Dat Manuel Colsen het niet kon bolwerken en als enige verloor, lijkt niet verrassend, maar gezien het spelbeeld had er wel degelijk meer ingezeten.
Het vierde volle punt kwam op naam van John Gommers, die ergens na de tijdcontrole was vergeten zijn klok in te drukken en dus ten tweede male in tijdnood kwam nadat zijn tegenstander in half uur in zijn tijd had nagedacht. Niet echt sportief. John zette echter alles op alles, sprak zijn laatste krachten aan en trok het punt uiteindelijk op het droge. Niet slecht voor iemand uit de jaargang ’39, stamelde hij nog.
De resterende partijen eindigden na avonturen over en weer in remise. In de laatste ronde kunnen we het dus officieel maken. HWP 2 speelt volgend jaar weer in de tweede klasse.