De zaal van ‘t Meulengat in Sluiskil is een perfecte ambiance voor een schaakmatch. Helaas slaagt het tweede team er de laatste jaren maar niet in om goed te scoren in de prachtige zaal. Heel jammer. Deze keer was Sliedrecht het gelukkige team dat zijn voordeel deed met het gebrek aan dadendrang bij de HWP-ers.
De meest ongelukkige speler van de middag was ongetwijfeld Wonder. Ik bedacht me tijdens de partij nog dat ik niet mocht vergeten om hem te complimenteren met zijn fraaie spel. Maar hij raakte in tijdnood en gaf alles weg wat hij zo prachtig had opgebouwd, waardoor hij van mij niet meer ontving dan een troostend klopje op zijn schouder.
Bij Randy heb ik niet eens de gelegenheid gehad om welke troost dan ook te bieden, want hij was ineens weg – walgend van zichzelf. Ik ken dat.
Ook Harry en Jim verloren. Ik weet niet waar Harry de mist is ingegaan. Ik had tijdens het middenspel de stellige indruk dat hij heel goed stond en eigenlijk niet kon verliezen, maar hij kwam in een eindspel terecht waar hij een stuk moest geven voor een vijandelijke vrijpion en daar stond kennelijk niet genoeg tegenover.
Het lukte Jim niet om zijn egelstelling stekelig genoeg te maken. Hij kwam steeds wat minder te staan, moest een pion inleveren en het eindspel was hopeloos.
Maar bij ons waren er toch twee die wel wisten te scoren: Nils en good-old Gert van Rij. Gert speelde het soort partij dat hem befaamd heeft gemaakt. Taai verdedigen tegen een koningsaanval en onderwijl een pionnetje snoepen aan de andere kant. Dar pionnetje bleek uiteindelijk beslissend omdat het een dame ging worden.
Nils speelde gewoon een klassepartij met zwart, die weliswaar lang duurde, maar waarin hij zijn tegenstander toch kansloos liet.
Dan waren er ook nog twee remises. André Galle was geblesseerd en gebruikte zijn witte stukken om zo snel mogelijk gelijk te maken. Dat lukte.
En ik had een beetje pech met mijn remise. Hoe de partij verliep van opening naar middenspel en eindspel zag er allemaal vrij correct uit, maar na afloop bleek dat mijn tegenstander kwaad op zichzelf was omdat hij dacht een grote kans te hebben gemist. Dat was nogal teleurstellend voor mij, omdat ik het tijdens de partij knap van hem had gevonden dat hij mijn valstrik in het eindspel had ontweken. Dat bleek dus bij toeval te zijn gebeurd.
Het tweede mocht in de eerste ronde van de nieuwe competitie aantreden tegen oude en nieuwe bekenden uit Goes. We hoopten uiteraard dat we erin zouden slagen om te winnen, maar dat leek alleszins zeker. Goes is namelijk best een sterke ploeg. We kwamen al snel met 1-0 aan de leiding, omdat Joey van der Braak niet kwam opdagen. Heel vervelend voor Wonder en Wendy, die voor niets naar Goes waren gekomen, en uiteraard ook vervelend voor het Goese team. Later bleek dat Joey gewoon was vergeten dat er een wedstrijd was, en dat hij gewoon zou zijn gekomen als iemand nog even contact met hem had opgenomen. Maar dat gebeurde dus niet.
De wedstrijd leek zich na de snelle voorsprong voor ons gunstig te ontwikkelen: Aan de bovenste borden ging het gelijk op en onderin kregen we de overhand. Ik stond na twee uur spelen al compleet gewonnen en Marc en Harry bouwden aan veelbelovende stellingen. Het enige zorgenkind, wat mij betrof, was Servaas, die op een gegeven moment, net na de opening, een uur achterstand op de klok had in een onduidelijke stelling.
Vervolgens kamen Randy van Houtte en Joey Grochal aan bord één remise overeen in een partij waarin niets was gebeurd en hetzelfde gold eigenlijk voor bord twee, waar Sven Stange en onze Kurt het na een paar uur onduidelijk schuiven voor gezien hielden.
Het lange denken van Servaas een bord drie bleek toch wat op te leveren. Zijn witte stukken kwam ineens via de damevleugel binnen en overvielen vanaf die kant de zwarte koning, die nog in het midden stond. Harry kreeg vervolgens een remiseaanbod, dat hij gezien de stand aan de borden zonder veel gepeins aanvaardde. Hij kon natuurlijk ook niet weten dat ik een kwartiertje later een paardvork zou overzien, waardoor mijn prachtige stelling plotseling verdwenen was. Ik ontsnapte nog met remise.
Alleen Marc en Lander zaten dus nog achter de borden. Bij Lander ging het remise worden en Marc had inmiddels dermate de overhand gekregen dat ik zeker wist dat hij zou winnen. En dat was maar goed ook, want Lander vergiste zich en gaf een toren weg. Zo werd het dus 5-3 voor ons.
Het was de laatste echte match van het seizoen voor het tweede. De clash tegen ons derde team hadden we in januari al achter de rug dus na ronde 8 mochten we al beschikken.
Ik had hier graag “een mooie afsluiter” als titel gebruikt. Maar dat was het niet. Het was weeral met de hakken over de sloot.
We hadden gemiddeld 146 elo meer op elk bord. En ook nog eens gemiddeld een jaar of 20 jonger op elk bord. Dit zou een grote overwinning moeten worden, toch? Zo ging het niet.
Voor we het goed en wel beseften stonden we 2-0 in het krijt. Kees speelde opnieuw het scherpste van het scherpste. Ik vermoed dat Kees heel goed is in het zoeken van kansen wanneer hij zelf wat in de aanbieding heeft gezet maar dat het minder gaat als hij aan de andere kant zit. Ik zag het gewoon gebeuren. Zijn koning bleef in het midden hangen op een bord vol stukken en in minder dan 20 zetten was het voorbij. Als je vorm niet denderend is, dan zou ik zulke scherpe varianten toch links laten liggen. Het was natuurlijk ook goed gespeeld door zijn tegenstander maar zo moeilijk leek het me allemaal niet. Te slappe tegenstand van Kees die er dan maar snel vanonder muisde.
Het grootste drama speelde zich af bij Nils. Nils had voor de partij een FIDE-rating van 2297. Een overwinning zou hem over de 2300 brengen en de FM-titel opleveren. Een partij in een lokaal toernooi op vrijdagavond werd uitgesteld om er helemaal klaar voor te zijn. Wel met zwart, maar met bijna 300 elo meer en ook nog eens 50 jaar jonger. En er verscheen een scherpe Siciliaan op het bord. Wat kon er fout gaan? Wel, als je in de analyse terechtkomt die je tegenstander – geheel toevallig, want hij had zich niet echt tegen Nils voorbereid – de avond voordien op het bord had, dan kan dat een probleem zijn. Een partij Shirov-Polgar uit Tilburg werd gevolgd en Nils maakte dezelfde fout als Polgar en kreeg dezelfde harde afstraffing. Echt een kansloze nul en weg is die titel. Voor even dan. Nog eentje die het lokaal uitstormde.
Vanaf dan begon het elo-overwicht wel te spelen. Mijn tegenstander durfde ook een tweesnijdende Siciliaan aan maar wat mindere zetten werden gevolgd door een blunder. Randy pakte het rustig aan en strafte de kleine foutjes af, een logische overwinning. Tamer had voortdurend het initiatief en kon rond de tijdnoodfase de druk ook in een overwinning omzetten. En zo stonden we toch voor.
De Drie Torens scoorde tegen op het bord van Lander. Een op het eerste zicht wat kromme variant van zwart bleek gewoon goed te zijn en Lander geraakte er niet door. Te ver pushen en het deksel op de neus. Weinig aan te merken op de overwinning van de zwartspeler.
En zo stond het 3-3. En dan zat het niet tegen voor ons. Servaas speelde aanvankelijk goed mee in een scherpe Konings-Indiër maar pakte toen zijn koningsaanval verkeerd aan. Een nederlaag zat er aan te komen maar de tijdnood hielp een handje. Een stevige misser bracht Servaas toch nog het volle punt.
Kurt had tegen dan de stelling ook in zijn voordeel kunnen omturnen. Want ook bij hem was het lang niet zo duidelijk welke richting het uit ging gaan. Zo werd het uiteindelijk nog 5-3 voor ons.
In de nabespreking kwam naar voor dat onze tegenstanders nog tegen de degradatie vechten onder andere omdat ze twee keren een sterk team van HWP ontmoet hebben. En dat is, zeker voor ons tweede team, niet altijd het geval. Kijk, HWP heeft nu eenmaal vaak te maken met onbeschikbare spelers doordat het grootste deel van de spelers uit Vlaanderen komt en daar belangrijke activiteiten soms overlappen met de KNSB-kalender. HWP maakt dan keuzes die enkel voor zichzelf goed zijn en kijkt zeker niet naar wie daardoor bevoordeeld of benadeeld wordt. Meer kunnen we niet doen in de huidige situatie.
(En dank aan Kurt voor het afrekenen van de drank!)
Tijdelijke overvloed. Dat moet zowat de samenvatting zijn van deze ronde voor team 2. Opperhoofd Marnix is al een heel seizoen aan het puzzelen om de teams sterk opgesteld te krijgen en dat lukt, euhm, niet altijd. Of nooit, eigenlijk. Teveel afzeggingen.
Ronde 6 kondigde zich helemaal anders aan. We hadden een vaste speler over in team 1. Met een match-van-de-laatste-kans voor de boeg voor ons vlaggenschip een welkom luxeprobleem. Het gevolg was dat ik nog eens kon meedoen met het tweede, het team waarvoor ik aangemeld was voor de start van het seizoen. En weet je wat, op kapitein Kees na, was het tweede ook zoals het eigenlijk ooit in de gedachten van Marnix moet voorbijgekomen zijn. Een topbord, een chauffeur en een hoop jonge, ambitieuze gasten.
De verplaatsing naar Boxtel is vanuit Vlaanderen niet te ver. Dat viel mee. Wat minder meeviel was dat het speellokaal in het centrum lag en de parkeerplaatsen heel schaars waren. Via Kees hadden we info gekregen dat er op loopafstand kon geparkeerd worden aan de Aldi en TinQ maar ik veronderstel dat dat een grapje was van de plaatselijke club. Op een zaterdagmiddag staan daar heel veel wagens aan te schuiven.
Een charmante speelzaal van het type “zaaltje boven café” was waar we wezen moesten. Houten tafels en stoelen, enkele planken om de rest van het meubilair te verbergen en enkele gloeilampen om wat licht te werpen in de duisternis. De lampjes stonden er gelukkig niet alleen voor want er viel ook wat daglicht binnen. Het was wel beter dat je partij klaar was tegen 17u want daarna begon het echt wel donker te worden. Het was dan ook veel beter om beneden, in het Grand Café, te zijn waar het best gezellig was. De analyses met de lokale helden waren leuk en gepointeerd.
De match dan. Op papier waren we duidelijk favoriet en ook op basis van de gemiddelde leeftijd mocht je verwachten dat de onzen eerder opwaarts keken. Het begon voorspoedig. Ik kreeg op het eerste bord een Benko voorgeschoteld. De goede man aan de overkant kon natuurlijk niet weten dat dit vele, vele jaren mijn eigen hoofdwapen was tegen 1.d4. Het systeem dat ik koos om mijn eigen wapen te bestrijden was rustig en niet al te ambitieus maar de grote ervaring in de systemen leverde een probleemloze overwinning op. Je weet gewoon wat wel en niet werkt en veel rekenwerk hoefde er niet aan te pas komen. Tamer stond nog sneller op winst dan ikzelf. Hij stak zijn ambities tegen de zwarte koning niet weg en denderde los door de zwarte verdedigingsbarrière. Toen ikzelf de speelzaal verliet, was Tamer aan het kiezen tussen een eindspel met een pion voor of een stelling met 5 actieve stukken tegen 5 niet-ontwikkelde en vooral gepende stukken. Toen hij even later vertelde dat het remise geworden was, kon ik de ontgoocheling wel snappen. Tyani speelde een platte partij. Een klein vingerfoutje in de opening werd niet afgestraft door de tegenstander. De dames gingen er (te) snel af en de resulterende stelling bevatte niet veel leven. Er werden nog veel zetten gespeeld om dat te demonstreren maar de remise was onvermijdelijk. Ongeveer op hetzelfde moment mocht Nils het volle punt optekenen. Hij kreeg tegen zijn Siciliaans het Wing Gambit voorgeschoteld en laten we eerlijk blijven, hij stond gewoon slecht. De stelling was natuurlijk scherp en enkele minder doortastende zetten van de tegenstander leidden naar een geconsolideerd materiaalvoordeel. Nils is aan een goede reeks bezig, dat is ook aan zijn rating te zien.
Kurt mocht het eerste matchpunt binnenhalen. Met elke 5 zetten had zijn tegenstander een extra nadeel binnengehaald. Een geïsoleerde pion, een geïsoleerde dubbelpion die transformeerde tot een triplepion. De enige toren die op een veld ging staan waar het helemaal geblokkeerd was. Netjes gespeeld van Kurt en een duidelijke overwinning. Zoon Lander gaf iets later op maar de eerlijkheid gebiedt dat dat eigenlijk al lang daarvoor had gekund. Lander had in de opening de tegenstander weggedrukt. Dan was het zaak om die ene zet waarmee zwart zich kon bevrijden te verijdelen en dan te oogsten. Maar Lander leek zich niet bewust van het loerende offer in het midden. Hij probeerde het tactisch te corrigeren om dan te moeten vaststellen dat hij het de rest van de partij met een stuk minder moest doen. De matchwinst werd binnengehaald door Servaas. Hij kwam, dacht ik, met voordeel uit de opening en kon een aanval opbouwen tegen de koningstelling. Hij miste het beste plan, een belangrijk aanvallend stuk werd geruild en plots zag het er benard uit op de verwaarloosde damevleugel. De tijdnood hielp hem een handje. Een zo goed als dode loper mocht plots terug meedoen in de aanval en de witte stelling klapte in elkaar. Het commentaar van Servaas achteraf: “Ik had op hun website gelezen dat hij af en toe punten weggeeft in tijdnood.” Dat is pas doorgedreven voorbereiding.
Vervolgens moesten we nog meer dan een uur wachten op Arne. Ook daar was, net als bij Nils, een Wing Gambit op het bord verschenen. Arne had een rustiger weg gekozen en volgde een aanbeveling van Shankland. Groot voordeel, maar blijkbaar wel een heel dunne lijn om dat voordeel te houden. Na 20 zetten stond een evenwichtige stelling op het bord en beide spelers leken op winst te spelen. Er werden stukken geruild en er bleven ongelijke lopers met elk een toren en heel wat pionnen over. Dreigende vrijpionnen, een pion voor, een pion achter. Heel ingewikkeld allemaal. Arne hield het hoofd koel en kon na ruim meer dan 5 uren de overwinning binnen halen. Een overwinning zoals we er dit seizoen vele hadden verwacht. Konden we dit team maar elke ronde opstellen. Dat moet ook Kees gedacht hebben.
We use cookies to optimize our website and our service.
Functional
Altijd actief
The technical storage or access is strictly necessary for the legitimate purpose of enabling the use of a specific service explicitly requested by the subscriber or user, or for the sole purpose of carrying out the transmission of a communication over an electronic communications network.
Preferences
The technical storage or access is necessary for the legitimate purpose of storing preferences that are not requested by the subscriber or user.
Statistics
The technical storage or access that is used exclusively for statistical purposes.The technical storage or access that is used exclusively for anonymous statistical purposes. Without a subpoena, voluntary compliance on the part of your Internet Service Provider, or additional records from a third party, information stored or retrieved for this purpose alone cannot usually be used to identify you.
Marketing
The technical storage or access is required to create user profiles to send advertising, or to track the user on a website or across several websites for similar marketing purposes.
