HWP 2

(door Tom Piceu)

Tijdelijke overvloed. Dat moet zowat de samenvatting zijn van deze ronde voor team 2.
Opperhoofd Marnix is al een heel seizoen aan het puzzelen om de teams sterk opgesteld te krijgen en dat lukt, euhm, niet altijd. Of nooit, eigenlijk. Teveel afzeggingen.

Ronde 6 kondigde zich helemaal anders aan. We hadden een vaste speler over in team 1. Met een match-van-de-laatste-kans voor de boeg voor ons vlaggenschip een welkom luxeprobleem. Het gevolg was dat ik nog eens kon meedoen met het tweede, het team waarvoor ik aangemeld was voor de start van het seizoen. En weet je wat, op kapitein Kees na, was het tweede ook zoals het eigenlijk ooit in de gedachten van Marnix moet voorbijgekomen zijn. Een topbord, een chauffeur en een hoop jonge, ambitieuze gasten.

De verplaatsing naar Boxtel is vanuit Vlaanderen niet te ver. Dat viel mee. Wat minder meeviel was dat het speellokaal in het centrum lag en de parkeerplaatsen heel schaars waren. Via Kees hadden we info gekregen dat er op loopafstand kon geparkeerd worden aan de Aldi en TinQ maar ik veronderstel dat dat een grapje was van de plaatselijke club. Op een zaterdagmiddag staan daar heel veel wagens aan te schuiven.

Een charmante speelzaal van het type “zaaltje boven café” was waar we wezen moesten. Houten tafels en stoelen, enkele planken om de rest van het meubilair te verbergen en enkele gloeilampen om wat licht te werpen in de duisternis. De lampjes stonden er gelukkig niet alleen voor want er viel ook wat daglicht binnen. Het was wel beter dat je partij klaar was tegen 17u want daarna begon het echt wel donker te worden.
Het was dan ook veel beter om beneden, in het Grand Café, te zijn waar het best gezellig was. De analyses met de lokale helden waren leuk en gepointeerd.

De match dan. Op papier waren we duidelijk favoriet en ook op basis van de gemiddelde leeftijd mocht je verwachten dat de onzen eerder opwaarts keken.
Het begon voorspoedig. Ik kreeg op het eerste bord een Benko voorgeschoteld. De goede man aan de overkant kon natuurlijk niet weten dat dit vele, vele jaren mijn eigen hoofdwapen was tegen 1.d4. Het systeem dat ik koos om mijn eigen wapen te bestrijden was rustig en niet al te ambitieus maar de grote ervaring in de systemen leverde een probleemloze overwinning op. Je weet gewoon wat wel en niet werkt en veel rekenwerk hoefde er niet aan te pas komen.
Tamer stond nog sneller op winst dan ikzelf. Hij stak zijn ambities tegen de zwarte koning niet weg en denderde los door de zwarte verdedigingsbarrière. Toen ikzelf de speelzaal verliet, was Tamer aan het kiezen tussen een eindspel met een pion voor of een stelling met 5 actieve stukken tegen 5 niet-ontwikkelde en vooral gepende stukken. Toen hij even later vertelde dat het remise geworden was, kon ik de ontgoocheling wel snappen.
Tyani speelde een platte partij. Een klein vingerfoutje in de opening werd niet afgestraft door de tegenstander. De dames gingen er (te) snel af en de resulterende stelling bevatte niet veel leven. Er werden nog veel zetten gespeeld om dat te demonstreren maar de remise was onvermijdelijk.
Ongeveer op hetzelfde moment mocht Nils het volle punt optekenen. Hij kreeg tegen zijn Siciliaans het Wing Gambit voorgeschoteld en laten we eerlijk blijven, hij stond gewoon slecht. De stelling was natuurlijk scherp en enkele minder doortastende zetten van de tegenstander leidden naar een geconsolideerd materiaalvoordeel. Nils is aan een goede reeks bezig, dat is ook aan zijn rating te zien.

Kurt mocht het eerste matchpunt binnenhalen. Met elke 5 zetten had zijn tegenstander een extra nadeel binnengehaald. Een geïsoleerde pion, een geïsoleerde dubbelpion die transformeerde tot een triplepion. De enige toren die op een veld ging staan waar het helemaal geblokkeerd was. Netjes gespeeld van Kurt en een duidelijke overwinning.
Zoon Lander gaf iets later op maar de eerlijkheid gebiedt dat dat eigenlijk al lang daarvoor had gekund. Lander had in de opening de tegenstander weggedrukt. Dan was het zaak om die ene zet waarmee zwart zich kon bevrijden te verijdelen en dan te oogsten. Maar Lander leek zich niet bewust van het loerende offer in het midden. Hij probeerde het tactisch te corrigeren om dan te moeten vaststellen dat hij het de rest van de partij met een stuk minder moest doen.
De matchwinst werd binnengehaald door Servaas. Hij kwam, dacht ik, met voordeel uit de opening en kon een aanval opbouwen tegen de koningstelling. Hij miste het beste plan, een belangrijk aanvallend stuk werd geruild en plots zag het er benard uit op de verwaarloosde damevleugel. De  tijdnood hielp hem een handje. Een zo goed als dode loper mocht plots terug meedoen in de aanval en de witte stelling klapte in elkaar. Het commentaar van Servaas achteraf: “Ik had op hun website gelezen dat hij af en toe punten weggeeft in tijdnood.” Dat is pas doorgedreven voorbereiding.

Vervolgens moesten we nog meer dan een uur wachten op Arne. Ook daar was, net als bij Nils, een Wing Gambit op het bord verschenen. Arne had een rustiger weg gekozen en volgde een aanbeveling van Shankland. Groot voordeel, maar blijkbaar wel een heel dunne lijn om dat voordeel te houden. Na 20 zetten stond een evenwichtige stelling op het bord en beide spelers leken op winst te spelen. Er werden stukken geruild en er bleven ongelijke lopers met elk een toren en heel wat pionnen over. Dreigende vrijpionnen, een pion voor, een pion achter. Heel ingewikkeld allemaal. Arne hield het hoofd koel en kon na ruim meer dan 5 uren de overwinning binnen halen. Een overwinning zoals we er dit seizoen vele hadden verwacht. Konden we dit team maar elke ronde opstellen. Dat moet ook Kees gedacht hebben.