HWP 1

Op de gezamenlijke slotronde van de Meesterklasse in Bloemendaal stond er voor niet veel teams nog iets op het spel. Charlois Europoort en Zuid-Limburg mochten nog onderling uitmaken wie ging zakken, LSG was al zeker van de titel en voor de rest konden er nog wat normen gescoord worden.

Ons team was bijna "au grand complet". Ikonnikov was er niet en Hans had verlof gevraagd en gekregen van de voorzitter, maar voor de rest tekenden alle IM’s en bijna-IM’s present. En dan hebben we een stevig team.
Het team van onze tegenstanders was ook niet mis, maar daar lieten we ons niet door overdonderen.

Invalster Nele gaf het goede voorbeeld. Niet onder de indruk van de pak elopunten meer aan de overkant en scoorde een vlotte remise.
Daar kwamen er snel nog wat bij en dat op de juiste borden, waar we minder rating hadden. Warre, Simon en ikzelf haalden probleemloos de remisehaven. Simon had zelfs even op meer mogen hopen. Thibaut Maenhout had ons tussendoor zelfs op voorsprong gebracht. Via een verdachte stelling haalde hij de winst vlot binnen. Was dat allemaal correct? Neen. Moet dat?
Toen Adrian vervolgens een knappen en verdiende overwinning liet aantekenen, was het duidelijk dat we de match in handen hadden. De mannen van Apeldoorn zetten zich schrap en ze waren niet van plan om nog remises uit te delen.
Rein staakte de strijd na lang tegen een slechte stelling aangekeken te hebben. Een knap staaltje strategisch schaak van Warmerdam.
Bij Helmut volgde ook een nul die we al een tijdje hadden zien aankomen. Een heel scherpe opening ontspoorde. Helmut dacht er goed uit te komen maar moest vaststellen dat hij zijn lange rokade moest terugnemen van de arbiter omdat hij een schaakveld passeerde met de koning. Dat was een ferme streep door de rekening en hij kwam niet meer onder de druk uit. De stand was terug in evenwicht maar we hadden overwicht in de twee resterende partijen.
Koen moest tegen een normjager. Nu ja, jager,… Zijn tegenstander had enkel een IM nodig om de norm binnen te hebben. Mijn suggestie dat Koen zijn tegenstander dan maar moest voorstellen om op te geven zodat hij zijn norm binnen zou hebben, werd niet in praktijk gebracht. Koen had lang het betere van het spel en leek te gaan winnen. De afwikkeling naar het eindspel liep verkeerd en zijn tegenstander kreeg een loper en 2 goede pionnen tegen een toren. Het was op zich makkelijk remise te houden maar Koen wou absoluut bewijzen hoeveel marge hij had door het toch nog spannend te maken. Een fraaie patcombinatie beëindigde de partij.
Glen bleef heel lang bezig. Een boeiende vechtpartij met wederzijds wat foutjes werd naar een gewonnen eindspel geleid. Glen gaf het niet meer af en verovert een mooie scalp. Een mooie stap richting de 2400 en de iM-titel.

Zo hadden we uiteindelijk toch nog 3 matchpunten marge op de degradatieplaats. Charlois gaf Zuid-Limburg een pak rammel en blijft in Meesterklasse. Met de sterke stijgers uit Groningen belooft het volgend jaar nog iets moeilijker te worden dan dit jaar. Maar voor dit jaar hebben we onze opdracht volbracht: we blijven in Meesterklasse.

Eén ronde voor het einde heeft HWP 1 zich al verzekerd van handhaving. In Bunschoten-Spakenburg werd weliswaar met 6-4 verloren van En Passant, de uitslagen in de andere wedstrijden waren ons gunstig gezind. Charlois en Zuid Limburg verloren beiden en mogen in de laatste ronde onderling uitmaken wie er met De Stukkenjagers degradeert. En dan de wedstrijd. Ik smaakte het genoegen de score te openen. Mijn tegenstander schonk mij na een lange theoretische openingsvariant het loperpaar. Toen ik de stelling kon openen en hij twee paarden had die elkaar in de weg stonden, was het snel gebeurd. En Passant kwam vlot langszij. Warre stond een stuk voor, maar Manuel Bosboom had de compensatie snel gevonden en maakte het overtuigend af. Slava keerde terug naar de zaal waar hij zoveel KNSB-potjes had gewonnen, voor En Passant wel te verstaan. Deze keer werd het een solide remise met zwart tegen Lucas van Foreest. De tegenstander van Adrian opende de a- en de h-lijn, maar het was onze man die er van profiteerde. We stonden dus weer voor, maar opnieuw niet lang, want Glen ging ten onder. In en mooie stelling begon hij aan een combinatie waarin een lek zat. Gevolg: materiaalverlies en een nul. Ook Simon redde het niet. Met zijn stelling leek me niet veel mis, maar het ging toch fout. Koen trof amateur Friso Nijboer, die aantoonde dat hij in grote tijdnood nog steeds slagvaardig is. Koen’s goede stelling verslechterde snel. Daarmee kwam de stand op 4½-2½ voor En Passant. Thibaut maakte vervolgens in een instructief pionneneindspel remise. Helmut en zijn jarige tegenstander hadden elkaars remise aanbod afgeslagen, maar na 4 uur spelen zat er toch niet meer in dan een halfje. Rein tenslotte stond de hele zaterdagmiddag met zijn rug tegen de muur, maar zijn taaiheid sleepte hem er doorheen. Ook hier een remise. Eindstand 6-4. Toen was het wachten op de andere uitslagen. Dat deden we in de bar van het Denksportencentrum waar het altijd goed toeven is. De verlossende mededeling kwam van de teamleider van En Passant. We blijven erin! De laatste ronde is een gezamenlijke in Bloemendaal. We spelen dan tegen MuConsult Apeldoorn.

De vrije val waarin HWP 1 in verzeild is geraakt, is nog niet ten einde. Tegen Kennemer Combinatie werd het 1½-8½. Wellicht enigszins geflatteerd, want een paar bordpunten meer had er zeker in gezeten. Onze tegenstanders vormen waarschijnlijk het sterkste team uit de Meesterklasse, maar kunnen na een valse start het kampioenschap op hun buik schrijven. Zaterdag hadden ze er zin in en waren ze op volle oorlogssterkte naar Sas van Gent gekomen.
Slava was niet ontevreden over zijn stelling, maar overzag iets. De koningsaanval van zijn tegenstander werd onvoldoende gecompenseerd door een verre vrije a-pion. Koen had een op het oog aantrekkelijke aanvalsstelling, maar toen daar niets concreets uit kwam, volgde een troosteloos eindspel. Helmut verdedigde zich als een leeuw, probeerde waar mogelijk ook actief te worden en haalde een verdienstelijk halfje binnen. Glen ging er tamelijk geruisloos af en ook Adrian had het moeilijk in een partij waarin hij tegen het loperpaar moest knokken. Rein leek goed te staan, maar ging ook ten onder. Bij Warre dachten we lang aan een stunt, zeker toen hij de remise uit de weg ging. Helaas ging het ook bij hem mis. Als ik het goed gezien heb, verloor Simon ook zonder kans op meer te hebben gehad. Johan was de grote afwezige. Na ruim een half uur vond ik het welletjes en nam zijn plaats in, zonder resultaat overigens. Man van de wedstrijd aan onze kant was Renzo. Behoedzaam schoof hij zijn tegenstander van het bord. Jammer dat ie zo vaak er niet bij is. We zakken weer een plaatsje en lijken toch echt nog een punt nodig te hebben. Volgende keer naar En Passant.

Hoewel wij onze ogen nog steeds op de degradatiestreep gericht hebben, speelden we zaterdag een heuse topper: de wedstrijd tegen LSG IntelliMagic was er een tussen de nummers een en drie. Er vielen in het Leidse Denksportencentrum veel remises, maar toch net te weinig.
Koen was als eerste klaar. Hij had toestemming van de teamleider om met zwart niet tot het uiterste te gaan; een griepje speelde hem danig parten. Een minuut later had ook Adrian zijn partij beëindigd. Een interessant schijnoffer leverde toch niet meer op dan een redelijk evenwichtige stelling. Bij Rein ging er iets flink mis: geen remise dus voor hem. Daarna was het mijn beurt. Ik stond een tikje minder en mijn tegenstander had al een paar kansen laten liggen. De versie van het eindspel met een pion minder die ik op het bord kreeg, was gelukkig volkomen onschuldig. Warre speelde met zwart een prima partij en leek aan de goede kant van de remise te hebben gezeten. Ook Simon’s partij leek perspectief te bieden. Het toreneindspel gaf helaas onvoldoende aanknopingspunten. Invalster Nele had een moeilijke middag. Eerst ging er een pion verloren, daarna een stuk. Ook voor haar geen remise. Slava stond mooi, maar slaagde er niet in een beslissende klap uit te delen. Helmut speelde een sterke partij met uitzicht op meer, maar moest eveneens berusten in remise. Glen zorgde voor het laatste halfje. Acht remises, twee te weinig. We zakken naar het rechter rijtje. De volgende tegenstander is de kampioen van 2017, Kennemer Combinatie.