Seizoen 2021-2022

De teamleider gaf na een kleine twee uur spelen in uitstekende stelling en met een half uur meer tijd op de klok plots zijn dame weg. Een idiote blunder. Daarmee brak hij zijn team.

Op deze koude zaterdag 27 november stond in de vierde ronde van de Meesterklasse een uitwedstrijd tegen HMC Den Bosch op het programma. De laatste keer dat we tegen hen speelden werd er thuis nipt verloren (4,5-5,5). De schaduw van het virus begon zich toen, in februari 2020, voor het eerst over de schaaksport te werpen. Handen schudden was nog optioneel, verkouden mensen werden nog toegestaan, maar een licht ongemak begon zich toch al in de schaakzaal te manifesteren.

Met het oog op de nieuw aangekondigde Coronamaatregelen was het wat betreft die schaduw nu niet veel anders. Nadat de eerste contouren van de nieuwe maatregelen woensdag uitlekten, werd de kans op afgelasting met bijna 90% erg hoog ingeschat. Toen vrijdag vervolgens uitlekte dat de nieuwe maatregelen pas op zondag in zouden gaan keerden de kansen zich. Rutte en de Jonge stelden in hun persconferentie niet teleur. We konden nog gewoon gaan schaken, zij het met hier en daar toch wat gemengde gevoelens.

Enfin. Nadat het ijs van de bevroren autoruiten was verwijderd vertrokken we richting het thuislokaal van onze tegenstander: sociaal cultureel centrum De Biechten in Rosmalen. Om de zaal binnen te mogen kreeg iedereen op vertoon van een geldige QR-code een mooi rood polsbandje. Goed geregeld allemaal, in deze wat mij betreft erg aangename speellocatie. Hoewel Fridman niet meespeelde was HMC met een ratinggemiddelde van 2375 verder op volle oorlogssterkte. Wijzelf moesten het doen zonder Slava en Tom, en gingen met een gemiddelde van 2307 als underdog de wedstrijd in. Met zwaargewichten Martijn Dambacher en Twan Burg op respectievelijk bord 7 en 8 leek de captain van HMC met zijn opstelling voor een licht tactische variant te hebben gekozen. Of dat nodig was zullen we nooit weten, maar het pakte in ieder geval niet slecht uit voor de Bosschenaren.

Als eerste was Adrian klaar aan bord vier. Met zwart ging hij in een scherpe Najdorf tegen Jasper Broekmeulen de fout in met 11. … Lf8. De computer ziet het daarna in ieder geval helemaal niet meer zitten voor zwart en de witspeler had dan ook weinig moeite om de winst naar zich toe te trekken. Hoewel ik er door de focus op mijn eigen partij weinig van heb meegekregen, werden we daarna vakkundig collectief aan de kant gezet. Daarom in willekeurige volgorde de volgende partijen.

Op bord twee speelde Rein een eenvoudig ogende remise tegen Siem van Dael. Na de opening had hij de betere kansen, maar toen wit de meeste stukken had weten af te ruilen verzandde de partij in een gelijk toreneindspel en berustten de spelers in een gelijkspel. Helmut speelde op bord drie met wit tegen Jeroen Bosch. Wellicht geïnspireerd door de recent verschenen, zestig uur durende, Chessable cursus van zijn teamgenoot Michiel Abeln, bediende Bosch zich van de Leningrad variant. Helmut kon geen vuist maken en ook hier was het resultaat een gelijk spel.

Onze enige overwinning van de dag kwam op naam van Koen. Met wit op bord vijf tegen Martin Martens, nog zo’n Zeeuwse IM, kreeg hij een Bogo-Indiër tegen zich op het bord. Het had veel weg van een modelpartij. Koen ‘won’ het loperpaar, brak er met een pionnenopmars de stelling voor open en dwong zwart vervolgens de kwaliteit op te geven. Na 28 zetten hield Martens het toen maar voor gezien.
Aan het zesde bord kwam Benjamin er met de zwarte stukken niet aan te pas tegen Rob Schoorl. Hoewel hij met een gezonde stelling uit een Engelse opening kwam hield Schoorl steeds een klein plusje. De witspeler breidde zijn voordeel langzaam uit tot er een toreneindspel op het bord verscheen met twee verbonden vrijpionnen. Niet te stoppen vrijpionnen voor wit welteverstaan en dus opnieuw een punt voor HMC.

Dan de partijen van Glen en Warre, die het op bord 7 en 8 moesten opnemen tegen de hoogste ratinghouders van Den Bosch. Glen was misschien iets te ambitieus tegen de Stonewall van Dambacher met 10.f3. Zwart profiteerde met 11. … c5 en was meteen uit de problemen. Bij Glen werden de problemen vanaf dat moment steeds groter, tot hij zich op zet twintig verslikte met 20. De3 en een kwaliteit moest inleveren. Tien zetten later was hij gedwongen te capituleren. Warre, die in de tweede ronde al sterk remise speelde tegen Casper Schoppen, mocht het vandaag op bord acht opnieuw opnemen tegen een grootmeester. Hoewel Twan Burg beter uit de opening kwam miste hij vandaag de finesse. Op zet 24 had hij het wit met 24. … Dc2 namelijk bijzonder lastig kunnen maken. In plaats daarvan offerde hij zijn troef (een vrijpion) op de damevleugel voor wat extra druk op Warre’s koningsstelling. Toen Warre de pion vervolgens simpelweg teruggaf was al het leven uit de stelling. Wederom een puike remise, van toch wel onze man van de dag!

De meest dramatiek vond plaats op het laatste bord. Hans speelde daar met zwart een afruilvariant van het Slavisch tegen de al eerdergenoemde Michiel Abeln. Abeln pakte, na heel diep rekenen, met zijn dame een ‘vergiftigde’ pion op b7. Hoewel de evaluatie van Stockfish hier meteen naar bijna +4 voor wit springt lag het voor de menselijke zielen duidelijk een stuk ingewikkelder. De evaluatie ging in het vervolg op en neer tot wit een eindspel met een pluspion overhield. Het zag er niet goed uit voor Hans, tot de witspeler plots een vol paard weggaf. Helaas voor de onzen deed Hans in tijdnood, waarschijnlijk wat overvallen door deze onverwachte wending, precies hetzelfde. Ook hij gaf een paard weg. Sinterklaas was vroeg dit jaar en wat resteerde was een lastig toreneindspel met een pion minder voor de zwartspeler. Hans slaagde er niet in zijn stelling te verdedigen en ook hier eindigde de partij in een nederlaag voor Sas van Gent.

En zo had de Brabantse ploeg, toen ik na mijn eigen tijdnoodfase polshoogte ging nemen van de stand, de benodigde 5,5 punten al binnen. Wedstrijd verloren, de laatste twee partijen gingen dus enkel nog om de bordpunten. Aan het eerste bord zat Thibaut nog met wit te zwoegen tegen Thomas Mollema. Door de opstelling van HMC was dit het enige bord waar we een groot ratingoverwicht hadden. Zoals van onze Bruggeling verwacht mocht worden bracht hij een uitstekende stelling op het bord tegen de Russiche verdediging van Mollema. Het eindspel dat resulteerde na dameruil schatte hij echter niet helemaal goed in. Hoewel de zwarte pionnenstructuur was verzwakt en de zwarte loper wat slechter leek dan zijn witte collega, had Mollema geen moeite zijn torens te activeren. Na verdere afwikkelingen was het uiteindelijke toreneindspel volledig in balans. Thibaut nam vervolgens zoveel risico dat Mollema nog even kans had de partij naar zich toe te trekken. Gelukkig vond hij dit waarschijnlijk toch te riskant en kon Thibaut uiteindelijk een halfje bijtekenen. Ikzelf speelde op bord negen met wit tegen Geert van der Stricht. Een Engelse opening werd een Franse en Van der Stricht speelde het allemaal net wat beter. Doorslaggevend werd zijn kleine voordeel echter nooit en aan het eind van de rit bleef een gelijk eindspel over van wit paard tegen zwarte loper. Ook in deze laatste partij van de match werd derhalve nog een halfje gescoord. Eindstand 6,5-3,5.

Zo staan we na deze vierde ronde met twee matchpunten op een degelijke zevende plaats in het klassement. De duels met de meeste overige degradatiekandidaten staan nog op het programma, maar tot nu toe ziet het er allemaal nog goed uit. De grootste verrassing deze ronde leek de overwinning van En Passant op regerend landskampioen LSG IntelliMagic te zijn. Met maar liefst zeven grootmeesters in de gelederen pakten ze de tweede plaats achter koploper Charlois Europoort en blijven ze AMEVO Apeldoorn, nog een titelkandidaat, met een half bordpunt net aan voor.

Het lijkt erop dat dit voorlopig weer even de laatste KNSB-competitiewedstrijd was. De komende tijd zullen we ons weer moeten vermaken met de Lichess teambattles op zondagavond. Tot dan!

Een gehavend Goes kwam op met maar 7 spelers (Corona redenen). Ook Goes 2 speelde thuis (een klasse lager) en ik had verwacht dat ze wel een speler door zouden schuiven maar dat gebeurde niet. Later bleek waarom, Goes 2 speelde met maar 5 man!
Manuel Colsen haalde zo het eerste (reglementaire) punt voor ons binnen. Al vrij snel herhaalde mijn tegenstander Sven Stange de zetten. Ik had daar geen bezwaar tegen en zo kwamen we op 1.5 – 0.5. Het werd nog beter toen Wonder Dutré een mooi torenoffer bracht op f7. Na aannemen zou een 2e torenoffer nu op h7 volgen, met als resultaat een snel mat. Maar weigeren was ook geen optie, dus gaf zwart op.
Eric van de Wynkele had zijn redelijke stand steeds verder in een passieve zien veranderen. Toen hij een vergiftigde pion pakte won wit de dame en de partij, 2.5 – 1.5. Toen verloor Marnix van der Zalm, in een iets mindere stelling speelde hij een aktieve zet die zijn stelling grondig bedierf. En Johan de Zwart die erg aanvallend begonnen was kwam in een lastige kruispenning terecht. Hij kwam er nog uit met een pion minder, maar Johan had 4 tegen 3 pionnen op de damevleugel en Maxim le Clercq had 2 verbonden vrijpionnen op de koningsvleugel en schoof de partij soepel uit. Rudy van de Wynkele miste waarschijnlijk een goede kans door te vroeg de dames te ruilen, het resterende eindspel leek beter maar verzandde in remise. 4 – 3 voor Goes. Frans Snijders had nog spel, maar toen hij blunderde door een familieschaak mogelijk te maken deed zijn tegenstander lachend een aanbod dat je niet meer af kon slaan; remise.

We mochten niet klagen. Een aantal afzeggingen had ertoe geleid dat we minder sterk opkwamen dan voorzien en toen invaller William Baeten ook nog afhaakte wegens Covid kwamen we ook nog een speler te kort. Ons vijfde bord bleef dus open. Maar de tegenstanders van HWP III kwamen ook slechts met 7 spelers achter de borden, als gevolg waarvan wij met Kurt van Coppenolle op bord 5 mochten starten. Dat was uitermate prettig.
Er heerste een vredelievende stemming onder de spelers. André Galle stond volgens mij wat beter met wit maar vertrouwde het niet en besloot een remiseaanbod aan te nemen. Ik had het hem niet verboden, dus hij had alle recht. Spijt was er wel toen bleek dat zijn tegenstander een rampzalig plan in gedachten had. Kort daarop tekenden Harry Provoost en Fré Hoogendoorn eveneens de vrede na een partij waarin niets gebeurde en die qua saaiheid slechts werd overtroffen door het geschuif aan bord 8, waar Manuel dus een half punt scoorde en daar waren wij (en hijzelf ook) zeer blij mee. In de tussentijd ging het uitstekend op het eerste bord. Ik mocht met zwart een koningsgambiet tegenspelen en dat ligt mij wel. Na de opening zochten de zwarte stukken hordegewijs hun weg naar een beknelde witte koning en dat leverde na een zet of twintig een vol punt op. De mogelijkheid van 7 remises en één overwinning voor ons begon zich af te tekenen. Nils Vantorre verdedigde zich keurig met zwart tegen de aanvalsdrift van John Greunsven en Kurt van Coppenolle deed ongeveer hetzelfde tegen de Tilburgse teamleider. Herman van de Wynkele danste op het koord maar viel er niet vanaf. Blijft Frans Snijders over. Frans had zwart in een Italiaanse partij en kreeg een fraai uitziende stelling, die hij vervolgens door slordigheid weer weggaf. Daarna bouwde hij via ragfijn positiespel een mooi eindspel op, om op de 40e zet een absolute grafzet te produceren, die zijn stelling vrijwel hopeloos maakte. In het vervolg zag Peggy het echter ook niet altijd even scherp en het pleit eindigde weliswaar met een paard meer voor de Stukkenjaagster, doch zonder pionnen. En dan kun je niet meer winnen. Zo sleepte Frans het noodzakelijke halve punt binnen en staan we nog steeds (gedeeld) aan kop in Klasse 2 D.
Over drie weken mogen we de favoriete medekoploper Venlo bekampen in Limburg. We gaan het zien.