HWP 1

Tegen Caissa hebben we onze beste wedstrijd van het seizoen gespeeld. De ploeg uit Amsterdam is voor ons altijd een lastige ploeg die op papier ongeveer gelijkwaardig of misschien net iets minder is. De rentree van Paul leek de andere spelers vleugels te geven en al snel hadden we op veel borden mooie stellingen bijeen gespeeld.

Zelf gaf ik het goede voorbeeld door Piet van der Weide in een miniatuurtje te verslaan. Van der Weide rokeerde te vroeg, waardoor mijn koningsaanval snel aan kracht won, tot ik het met een mooie combinatie kon uitmaken. Steven won ook snel van Rob Witt. Vanuit een ogenschijnlijk onschuldige opening kreeg Steven opeens een verwoestende aanval die leidde tot een makkelijk gewonnen eindspel. De 3-0 kwam op het scorebord toen Thibaut V. in een Pirc sneller zijn plan kon uitvoeren dan zijn tegenstander. Met deze mooie start leken we goed op weg naar een overwinning, ook omdat de overige borden er ook goed voor stonden.

De kopmannen van het vlaggenschip aan het werk: v.l.n.r. Helmut Cardon, Thibaut Maenhout, Paul Motwani en Thibaut Vandenbussche. Op de achtergrond staat Johan Goormachtigh. Tegenstander van Thibaut Maenhout was grootmeester Paul van der Sterren. Fotograaf: René Olthof

Thibaut M. stelde vervolgens remise voor in een gelijke stelling tegen Paul van der Sterren. Een keurige prestatie als we terugdenken aan al die mooie partijen die Van der Sterren gespeeld heeft. Neem het Nederlands Kampioenschap van 1993, het was het eerste grote toernooi waar ik als prille jeugdschaker eens ging kijken. Hoe Van der Sterren daar huishield was toch wel heel indrukwekkend. En zijn winstpartij uit de vorige ronde tegen Timman was toch ook nog steeds heel sterk.

Hans speelde de opening niet goed en stond minder. Eerst leek het verloren te zijn, maar de analyse bracht, geloof ik, niet een duidelijke winstweg. Het halfje dat hij pakte was een meevaller en het bracht ons ondertussen op 4-1. De garantie van in ieder geval 1 matchpunt gaf Helmut ons die met zwart van Arno Bezemer won. Helmut smeet eventjes 20 zetten theorie op het bord om na afloop te vertellen dat hij 1 minuut had voorbereid. Zo kennen we hem weer. Bezemer – toch een speler met een goed openinsrepertoire – leek niet helemaal goed te reageren en onze routinier haalde een mooi punt binnen. Dat Paul er weer bij was, was natuurlijk geweldig nieuws. Dat hij een punt binnenhaalde, was nog mooier. Tegen onze oude teammaat Ivo offerde Paul ergens een kwaliteit en dat leek heel gevaarlijk. Ivo kon, onder tijdsdruk, in ieder geval niet het juiste antwoord vinden.

Wouter kwam er niet echt aan te pas. In een Engelse opening verloor hij snel een randpion en dat is vaak niet zo heel erg, maar hier wel. Tegenstander Van Hengel speelde volgens mij een prima partij, dat moet gezegd. Simon leek ook op weg naar een prima partij met zwart, maar blunderde vreselijk op het einde. Een pijnlijke 0, helaas. Johan speelde een vrij correcte remise tegen Albert Riemens. Het evenwicht is daar nooit echt verbroken geweest.

Goed, 6,5-3,5 en een podiumplek komt weer dichterbij.

In een ronde waarin HWP de teams slechts met de grootst mogelijke moeite gevuld wist te krijgen, heeft het vlaggenschip een lelijke steek laten vallen. Een moeizame wedstrijd tegen Amersfoort eindigde in 5-5 en daar mochten we niet eens over klagen. De wedstrijd en de uitslag waren tegelijkertijd van ondergeschikt belang. Begin deze week kregen we een bericht van onze kopman Paul Motwani dat hij plots ernstig ziek was geworden en dat zijn leven aan een zijden draadje had gehangen. Uit het feit dat hij zich verexcuseerde voor zijn afwezigheid, konden we opmaken dat hij inmiddels wat aan de beterende hand was, maar geschrokken waren we. Ook vanaf deze plek wensen we hem een voorspoedig herstel toe.
De wedstrijd zelf liet al snel een zorgelijk beeld zien. Steven Geirnaert mocht het opnemen tegen grootmeester Matthew Sadler en die bleek nog beter te kunnen schaken dan onze nieuwbakken IM. Wouter Gryson, op het laatste moment opgeroepen om de zieke Johan Goormachtig te vervangen, was een pion kwijtgeraakt en moest later nog een kwaliteit inboeten. De tegenstander van Thibaut Vandenbussche was op remise uit en ruilde al na vier zetten de dames. Tom Piceu had optisch het betere spel, maar veel was het niet en hetzelfde gold voor Gunter. Koen had zich voorbereid op de Fajarowicz van Bram van den Berg, maar wist zich gaandeweg steeds minder raad met de activiteit van de zwarte stukken en ging roemloos ten onder in het eindspel. Hans Groffen offerde in zijn geliefde Frans een stuk voor twee pionnen, maar zijn tegenstander vond de enige verdediging. Onze man dacht na de geforceerde dameruil nog enige kansen te krijgen, maar liet zich vervolgens mat zetten. En Helmut zag zich geconfronteerd met een Budapester gambiet waarin zijn tegenstander vrijwel al zijn stukken op de onderste rij terug moest trekken, maar daar bleken ze verbluffend goed te staan. Thibaut Maenhout daarentegen kon wellicht zijn extra pion ondanks zijn wat gedrongen stelling te gelde brengen.
De kentering in de wedstrijd leek te worden ingeluid door mijn overwinning op FM Dimitri van Leent, die zich lelijk vergaloppeerde in een complexe stelling en een stuk kwijtraakte. Kort daarna bleek Wouter als een ware duivelskunstenaar een vol punt te hebben weggekaapt en had ook Tom plots gewonnen. Thibaut V. overklaste zijn opponent in het eindspel en daarmee leken we toch aan het langste eind te trekken. Maar we kwamen bedrogen uit. Thibaut Maenhout verloor ondanks het feit dat hij het idee had dat hij best goede zetten had gedaan en Gunter werd op een indrukwekkende manier te grazen genomen in het verre eindspel. Daarmee moesten we hopen op Helmut en gelukkig voerde hij zijn partij uiteindelijk bekwaam naar winst.
Op 9 maart mag HWP I zijn ware kracht weer eens tonen in de kraker tegen Caissa uit Amsterdam, de ploeg van de Pief.

Het eerste heeft een kleine, maar belangrijke overwinning geboekt op Paul Keres in Utrecht. We stonden al snel op een ruime voorsprong, maar het werd nog erg spannend.

Het begin was dus veelbelovend, behalve dat Simon door allerlei perikelen met het openbaar vervoer een half uur te laat was. Hans remiseerde rap en kon de resterende tijd benutten om bij te praten met oude bekenden, uit de tijd dat de helft van het team nog niet geboren was. De tegenstander Helmut gaf een stuk cadeau, na een toch al niet zo goed verlopen opening. Koen won op het eerste bord overtuigend na een paar onnauwkeurigheidjes van de tegenstander. Steven vervolmaakte het feestje van de eerste uren door in een Nimzo Mark Smits lelijk beet te nemen.

Daarna raakte de boel nogal in het slop. Simon kwam de tijd die hij in het begin verloor, misschien wel tekort. Bij Paul zag het er ook niet best uit, maar onze grootmeester kon net ontsnappen met remise. Johan had echter weinig kans, zodat we nog maar een puntje voor stonden.

4-3 voor met nog drie partijen te spelen. Thibaut kwam er echter niet echt aan te pas in een partij waarin zijn tegenstander een fraaie prestatie leverde. Gelukkig haalde Tieme ons vijfde punt binnen in een ingewikkelde partij. Tom had de hele partij wat druk, maar besloot geen risico’s te nemen om zodoende de matchwinst veilig te stellen. Chapeau.

Een winst van 5,5-4,5. Onze komende tegenstanders kunnen hun borst nat maken.

Na de vorige ronde in barre omstandigheden gespeeld te hebben, konden we voor deze ronde terecht in het mooie gebouw van de KGSRL in Gent. De tegenstanders van het tweede en derde waren er blijkbaar minder blij mee, maar dat verbaast me nogal. Een klassiek gebouw in het centrum van Gent, een sfeervolle bar, vriendelijke mensen: een prachtige entourage. Natuurlijk kraakt er wel eens een deur, en zeer ruim was het inderdaad niet, maar laten we niet te kinderachtig zijn. Anders spelen we straks enkel nog in sporthallen.

Michel de Wit had een tactische opstelling uit zijn hoge hoed getoverd. Charlois zette in op de witborden. Een mooi concept, maar wij sloegen direct toe op onze witborden. Wouter had zijn scherpste mes bovengehaald om mee door de boter te gaan. Hans had een talentvolle tegenstander, maar talenten moeten natuurlijk geen Boedapester gambiet spelen. Ik heb al heel wat openingen gespeeld, en veel slechte ook, maar het Boedapester gambiet ging me toch nog te ver. Hans pakte het beheerst aan en won soepel.

Toen begon Michels plan te werken. Dgebuadze pakte Thibaut V. stevig aan en in. Die Philidor-verdediging is een mooi systeem voor zwart, maar als wit op e5 pakt en de dames ruilt, is het voor zwart geen pretje. Ook daar kan ik over meepraten. Enfin, Dgebuadze won overtuigend. Johan speelt goed dit jaar, ook gisteren. Tegen de jeugdkampioen, Julian van Overdam, leek hij fier overeind te blijven, maar misschien leek dit maar zo. Een tijdje later moest onze man nog heel veel zetten in heel weinig tijd doen en dat loopt meestal slecht af. 2-2, maar de vooruitzichten waren zonnig.

Michel had dan wel een ingenieuze opstelling, zijn partij was minder ingenieus. Eigenlijk had Simon vanuit de opening al een mooie stelling die steeds maar beter werd. Mooie winst. Ikzelf won voor de eerste keer dit seizoen, in een goede partij nog wel. Roger Meng kwam ik een moeilijk variantje terecht dat ik een jaar of tien geleden tegen Ikonnikov al eens had gehad. Mijn paarden sprongen naar mooie velden en ik maakte het – eerlijk is eerlijk – mooi af: 4-2. Dat was een tussenstand die wel wat beloofde. Zeker omdat de resterende partijen minstens twee punten leken op te leveren.

Paul won ook, maar het was ‘not so clear’. Ok, maar een punt is een punt. En Gunter, terug uit Peru, haalde het beslissende halfje binnen. Het was een gekke partij. Gunter leek me slecht te staan, maar even later had Dardha geen dame meer. Hij had wel wat andere stukken in de plaats, maar Gunter haalde soepel het halfje op het droge. Zo, 5,5-2,5. De buit is binnen. Thibaut M. wist Valery Maes, taai als altijd, uiteindelijk in het eindspel te verschalken. Helmut leek lange tijd uitzicht te hebben op een halfje, maar in tijdnood ging het mis.

6,5-3,5, we doen nog mee.