HWP 1

Na de gemiste kans tegen HMC Calder bracht de 5e ronde ons in Leiden tegen het plaatstelijke LSG IntelliMagic. Hoewel de onderlinge wedstrijden in het verleden altijd spannend waren, kon ik me niet herinneren dat we ooit wonnen. Vandaag dan maar?
Koen was als eerste klaar. Na een half uurtje stond er een eindspel op het bord en werd de vrede getekend zonder dat Koen ook maar een zet zelf had hoeven te bedenken. Buurman Helmut had na een ernstige fout van zijn tegenstander een kwaliteit buitgemaakt met behoud van stelling. Dat zou wel goed komen. Niet goed ging het bij Thibaut M die kort na de opening in onoverkomelijke problemen was geraakt. De tweede remise viel aan bord 1: Thibaut V hield zonder al te veel problemen Nikolic in bedwang. Toen naast Thibaut M ook Johan tenonder was gegaan, gaf het scorebord een zorgelijke 3-1 stand te zien. Tijd voor ons om iets terug te doen en dat gebeurde ook. Tom stond de hele partij beter en wikkelde professioneel af naar een punt. Voordat we definitief toesloegen, moesten we nog een tegenvaller incasseren. Tieme slaagde er niet in na een wildwest-partij overeind te blijven: 4-2 voor LSG.
Rein had de plaats van de teamleider ingenomen en maakte een feestelijk debuut in de Meesterklasse. Hij had de hele partij controle en verzilverde het voordeel in een subtiel lopereindspel. Indrukwekkend. Ook Steven stond het grootste deel van de partij goed, had onderweg even een inzinking waarin het voordeel naar zijn tegenstander ging, maar herstelde zich knap en finishte overtuigend.
Aan Helmut de taak om de 4-5 binnen te tikken. Hij had zijn kwaliteit voorsprong ingeruild voor een gewonnen toreneindspel.
Alle ogen waren nu gericht op Adrian. Tegenstander Sprenger probeerde van bijna niets iets te maken, maar naarmate het materiaal verder uitdunde, groeide bij ons de hoop op een goede afloop. Die kwam er. Een verrassende 4,5-5,5 overwinning derhalve, die uitgebreid gevierd werd in een prima Spaans restaurant. Het was nog lang onrustig in Leiden.

We willen ons zo graag weer eens handhaven in de Meesterklasse en vandaag hadden we een flinke stap in de goede richting kunnen zetten tegen het sterke HMC Calder. De uiteindelijke 4,5-5,5 nederlaag was eigenlijk niet eens slecht, maar we hebben er niets aan en het had in deze 4e ronde wedstrijd heel anders kunnen lopen. Thibaut M had na een interessant middenspel een vol stuk veroverd, winst leek voor het oprapen, maar na een aantal gemiste kansen, moest hij zich bij remise neerleggen. Zijn buurman, Thibaut V, miste op de 42e zet winst in 1, al moet gezegd dat de partij daarvoor een enigszins wisselend verloop kende. Ook op bord 3 vergaten we onszelf te belonen. Koen kwam na een lange theoretische openingsvariant in het voordeel. Het eindspel moet gewonnen zijn geweest, maar een verkeerde afwikkeling leidde ook hier naar remise. Steven behaalde een correcte remise en Tieme had een moeilijke middag zonder kansen. Helmut veroverde een kwaliteit en hoewel zijn tegenstander lang tegensputterde, kwam de winst nooit in gevaar. Zelf was ik gedurende de partij wellicht iets te pessimistisch over mijn kansen. Toen ik echter in een beter eindspel terecht kwam, ging mijn tegenstander in de fout en kon hij direct opgeven. Adrian leek iets te gemakkelijk een halfje af te hebben gestaan. Resteren nog twee verliespartijen aan de staart, maar van geheel verschillend kaliber. Johan stond de hele partij met de rug tegen de muur, maar bij Simon waren er zeker kansen. Hij sloeg een remise-aanbod af, bereikte ook nog een gewonnen stelling, maar in tijdnood sloeg het noodlot toe.

Optimistisch waren we. Niet alleen was tegenstander Utrecht op papier nog iets zwakker dan wij, onze moraal had een flinke boost gekregen door een aantal recente individuele successen. Bij de Europacup in Skopje behaalden Thibaut M en Tom de IM titel en hield Steven niemand minder dan Grischuk op remise. Een week later eindigde Koen op een gedeelde eerste plaats in het Franse Le Touquet met een tpr van 2600.
De wedstrijd zelf begon hoopvol toen mijn jonge tegenstander zich vergaloppeerde in de opening: materiaalverlies en kort daarna mat. Bij de meeste andere partijen was op dat moment nog weinig aan de hand en waar dat wel het geval was, zag het er niet heel rooskleurig uit voor de onzen. Utrecht had zich voor de gelegenheid versterkt met de broertjes Dijkhuis; Tycho liep Tieme onder de voet en Sven had al snel groot voordeel tegen Steven. Ook bij Tom liep het (nog) niet naar wens. Nadat Tieme had opgegeven, keerde het tij echter bij Tom. Hij zag kans om allerlei stukken te ruilen en bij elk ruiltje een pion mee te snoepen: 1-2.
Dat was het sein voor een flinke oogst: overwinningen van Thibaut V (beste partij van de middag) en Adrian (overtuigende slotfase) brachten ons op een 1-4 voorsprong. Toen Koen in het middenspel duidelijk dieper inzicht toonde dan zijn tegenstander, was de wedstrijd beslist: 1-5 met nog twee remise eindspelen (Helmut en Thibaut M) en twee verloren stellingen (Steven en Johan). Daar kwam geen verandering meer in, al boekte Helmut zeker vorderingen, zij het niet genoeg.
Op het moment dat de parkeermeters bijgevuld moesten worden, verscheen dan ook de 4-6 op het wedstrijdformulier.
We staan in ieder geval tot 12 december boven de degradatiestreep.

Weer terug in De Speye, het gebouw waar lang geleden het 1e ECI-toernooi werd gehouden. De zaal is opgeknapt, er is volop ruimte om te analyseren, we hebben onze eigen bar, kortom aan het veld kon het niet liggen. Wel aan de tegenstander, de regerend landskampioen Charlois. Het eerste wapenfeit deed zich voor aan bord 3. Steven had zich uitstekend voorbereid, dat was duidelijk. De zetten werden bijna a tempo op het bord gekwakt. Tegenstander Erik van den Doel deed ook steeds de juiste zetten, maar had daar wel veel tijd voor nodig. Toen Erik op de 24e zet afweek van de hoofdvariant, vond Steven dat een mooi moment om een schijnoffer te plegen en dat vergezeld te laten gaan door een remise aanbod. Het schijnoffer bleek een blunder te zijn en het remise aanbod werd dan ook vriendelijk geweigerd. Tom voorspelde voor zijn partij een korte remise. De helft van die voorspelling kwam uit. We stonden met 0-2 achter. Na deze vervelende start fleurden we wat op. Thibaut had een klein nadeeltje tegen Bart Michiels, maar bereikte toch bijtijds de remisehaven. Het kleine voordeeltje van Johan bleek ook niet meer waard dan een halfje: 1-3. Helmut had het lastig aan bord 1 tegen de Hongaarse grootmeester Imre Hera. De problemen in het middenspel leken niet onoverkomelijk, maar het voordeel van wit werd allengs groter en tenslotte beslissend: 1-4. Ook Adrian keek lange tijd tegen een iets mindere stelling aan, maar hij slaagde er in om af te wikkelen naar een remise-achtig eindspel, dat niet werd doorgespeeld. Sasse man van de wedstrijd was Koen. In een zeer overtuigend gespeelde partij was hij steeds "in control". De bekroning vond plaats in het toreneindspel. Ik was de hele partij bezig mijn nadeeltje uit de opening weg te werken. Toen ik daar eindelijk in geslaagd was, verpestte ik het in de tijdnoodfase alsnog: 2,5-5,5. Wedstrijd gespeeld. Invaller Frederic toonde zich van zijn meest charmante kant door een helpmat te construeren. En op het moment dat iedereen naar huis wilde zag Mher Hovhanisian in dat Tieme het remise toreneindspel nooit zou verliezen: 3-7.
Een grote nederlaag, maar we doen nog volop mee, in de strijd tegen degradatie.