Jaarlijkse archieven: 2012

We openden het seizoen tegen Wageningen, een tegenstander die we ondertussen goed kennen. In het wat verdere verleden wonnen we vaak met ruime cijfers, maar die tijden liggen ondertussen achter ons. Het harde pak op de broek van vorig jaar waren we nog lang niet vergeten. De aanloop naar de wedstrijd verliep niet vlekkeloos. Onze sterke mannen Thibaut, Thibaut en Steven waren uitgenodigd voor Inventi in Antwerpen en tot overmaat van ramp werd Simon de dag voor de wedstrijd ziek.

Het begin was uiterst beroerd. Helmut bereikte niets uit de opening en moest al snel in zetherhaling berusten. Dat ging nog wel, maar wat volgde was erger. De teamleider bereikte een prachtige stelling met een pion meer. Oeps! Truc overzien en opeens stond ik mat. Pijnlijk. Pijnlijk was ook de nederlaag van Tieme die eigenlijk geen schijn van kans had tegen Afek. Tieme kon nooit echt zijn ontwikkeling voltooien en daar wist Afek wel raad mee. Dat waren twee vervelende nederlagen en het probleem was dat het op de andere borden er ook niet erg spetterend uitzag. Goed, Tom had mooi voordeel en van Paul verwachtten we ook een punt, maar de stellingen van Maarten, Wouter en Johan baarden zorgen.

Johan kon het niet bolwerken tegen Timman, maar eenrichtingsverkeer was het zeker niet. Timman speelde een zware Nimzo op een manier die past bij zijn klasse, maar in het middenspel tastte hij ergens toch een beetje mis. Johan kwam terug in de partij, maar ondertussen begon de klok ook een woordje mee te spelen. In tijdnood ging onze man ten onder. Tot zover het slechte nieuws.

Wouter behandelde de opening matig tegen de Wageningse teamleider. Even spookte het woord ´hopeloos´ door mijn hoofd, maar Wouter is (in de beste Brugse traditie) een goede rommelaar. Rommel, rommel, rommel en opeens was daar toch een punt. Oef! Tom won mooi, echt waar. Het was waarschijnlijk de beste partij van de dag. In een Najdorf leek hij heel goed te weten hoe hij de zaken moest aanpakken, terwijl Van Eijk enkele mindere zetten speelde. Het omzetten van het voordeel verliep vlekkeloos. Toen won ook Hans nog. Aanvankelijk leek het een makkelijke overwinning te worden, maar tegenstander Franssen verdedigde meerdere keren nauwkeurig. Dat leidde ertoe dat zwart in het eindspel kon kiezen tussen zetherhaling of nog gaan voor de winst. Het eerste was het verstandigste, het tweede kon wel, maar niet zoals in de partij. Hans counterde bekwaam en won.

Toen de slotfase, met nog drie partijen onderweg. Paul ging winnen, dat kwam wel goed. Marnix leek op remise af te stevenen, maar zijn stelling was minder fraai dan voorheen. Maarten knokte al urenlang in een verloren stelling. Die stelling was ook nog steeds verloren, maar het was duidelijk dat de Wageninger grote moeite had met het afmaken. De slotfase was krankzinnig. Paul won en Maarten haalde miraculeus remise en toen was Marnix nog over. Ach, Marnix. Hij speelde het eindspel zo goed, maar de klok tikte. En tikte. Marnix won een toren en de pionnen van tegenstander. Er ontstond een eindspel van toren, loper en pion voor Marnix tegen alleen een toren voor Jonker. Maar die tijd, allebei nog twintig seconden. Natuurlijk had Marnix kunnen claimen of remise aanbieden, maar hij vergat het of hij blokkeerde of hij kende de reglementen niet goed. In ieder geval kwam er geen remiseclaim of remiseaanbod en de vlag viel wel. Gelukje voor de tegenstander, maar hem viel niets te verwijten.

Een overwinning hadden we niet verdiend, maar deze afloop was hartverscheurend. Nu, een gelijkspel lijkt een rechtvaardige uitslag, waar we niet over moeten klagen. Voor de volgende ronde tegen LSG moeten enkele spelers in trainingskamp, dat bleek wel uit de match van vandaag.

HWP 5 promoveerde aan het einde van het vorige schaakseizoen naar de 1e klasse.
Deze klasse is vervangen door de promotieklasse (nieuwe opzet van de ZSB-competitie). Alle wedstrijden in deze klasse worden nu op zaterdag gespeeld.
Op zaterdag 15 september 2012 vond de 1e ronde plaats tegen nieuwkomer Landau 3.
We speelden in de Marijkeschool te Axel. Het Axelse team kwam sterk op, met Arjo Arendse aan bord 1 en Wim Sinke aan bord 3.
In een mooie stelling stelde teamleider Manuel Colsen remise voor in de partij tegen Wim Sinke. Wim speelde door, aangezien enkele tellen later bord 4 mat werd gezet. HWP-er Miguel Van de Vaerd zorgde voor deze mooie overwinning tegen jeugdspeler Job Lindeboom (Landau).
Enige tijd laten won Cees Smits van oud-HWP-er Lydia Dubbeldam. We konden dus niet meer verliezen.
In het eindspel kwam de schaakstelling van Manuel Colsen minder te staan, waardoor hij uiteindelijk verloor.
Cor Provoost kon de eerste matchpunten van het seizoen binnenhalen door knap remise te spelen tegen Arjo Arendse.
Een goede start, dus!
De 2e ronde vindt plaats op zaterdag 6 oktober a.s., maar dan is HWP 5 vrij.
Wij spelen pas weer in ronde 3 op zaterdag 3 november a.s. (thuis tegen Middelburg 2).

Een burenderby in Axel als opener van HWP 3 in de nieuwe competitie in 3F, met niet minder dan 13 Belgische spelers achter de borden. Wat niet belette, of er misschien juist voor zorgde, dat er hard voor de punten gestreden werd. Met een billijke puntendeling op het einde waar iedereen tevreden mee was.
De wedstrijd startte ideaal voor ons, Herman telde zijn tegenstander uit in anderhalf uur. De voorsprong werd echter teniet gedaan toen Jim het dubbel toren eindspel met een pion minder niet kon houden. Na een remise van Eric moest Etienne ook in remise berusten, een kwaliteit voor tegen een pion maar een sterke loper verhinderde vooruitgang. Andre stond reeds vanaf het vroege middenspel passief en toen in tijdnood pionnen sneuvelden was het bekeken en stonden we een punt achter. Bert had een onduidelijke stelling, na de ruil van de laatste toren bleek onze aanwinst beter gerekend te hebben dan zijn tegenstander. Hij haalde het eerst dame en daarmee was ook het punt binnen en de stand gelijk. En wat een debuut van Nele, onze andere aanwinst. Tegen een sterke tegenstander op bord 1 kwam ze een pion voor en speelde lang op winst. De ongelijke lopers maakten de remise echter onvermijdelijk. De laatste partij was een thriller. Marc was in het verweer met een pion minder maar na de tijdnoodfaze bleek hij voldoende tegenspel te hebben. Toen zijn tegenstander een fout maakte zagen we lang de winst zitten, een vijandelijke randpion neutraliseerde echter het extra paard en de matchwinst werd op een haartje gemist.
Toch geen reden tot klagen met deze 4-4 die ons een eerste matchpunt bezorgt tegen één der betere ploegen uit de reeks.