Jaarlijkse archieven: 2012

Bijna kon HWP 3 het exploot van vorig seizoen herhalen. Toen wonnen we van koploper Stukkenjagers 2 die nog niets had laten liggen en nu gebeurde bijna hetzelfde met Oegstgeest. We bleven echter op een zeer verdienstelijk gelijkspel steken maar kunnen ons toch stilaan de reputatie van “giant killer” aanmeten.
De vroege en goede remise van Eric tegen een IM, met een pion voor nog wel, liet vermoeden dat de taktische opstelling zou lonen. Eén der IM’s geneutraliseerd, en het zag er op de andere borden goed uit. Het optimisme werd wat getemperd door het verlies van Frans, het zit hem niet mee dit seizoen. Aan bord 6 speelden (van)Leeuwen tegen Leeuwen(burgh). Laatstgenoemde gaf de eerste klauw door de kwaliteit te winnen maar eerstgenoemde klauwde direct terug door een aanval in te zetten waar de opponent niet van terug had. Vlotte overwinning dus, zij het dat de verdediging van de tegenstander eerder slap was. De bordjes waren terug in evenwicht, maar niet voor lang. Andre had zich opgeofferd om tegen de andere IM te spelen en stond goed maar had daarvoor veel tijd moeten verbruiken. Wat hem fataal werd, hij ging door de vlag. Achteraf bleek dat hij zelfs toen nog altijd beter stond. Rudy stond een stuk achter maar had er toch enig initiatief voor wat voldoende bleek voor eeuwig schaak. Ondertussen was Marc zijn tegenstander aan het afmaken nadat deze ook niet al te sterk weerstand geboden had. Wat de stand nogmaals in evenwicht bracht. Voor Nele was het verdedigen geblazen na een koningsaanval die niet doorsloeg en een damevleugel die er niet te best uitzag. Het verdedigen deed ze goed en het werd netjes remise. Bert stond beter maar het werd een eindspel D+T tegen D+L met de koning in het open veld, eeuwig schaak was niet te vermijden.
We scoren 5 matchpunten op 10, staan vierde in het klassement en hebben eigenaardig genoeg slechts twee matchpunten meer dan de laatsten. Een reeks met veel gelijkwaardige ploegen dus, het blijft spannend.

Zoals ik in een vorig verslag reeds heb aangegeven, lijkt er een verband te bestaan tussen de resultaten van HWP 2 en mijn eigen prestaties binnen de ploeg. Deze keer verzuimde ik te verliezen, en zie: het team deed dat wel. Het zou ook met uit en thuis te maken kunnen hebben: thuis hebben we twee keer met 5-3 gewonnen en uit twee keer met 2,5-5,5 verloren. Het is merkwaardig.
In Arnhem werd het eindresultaat bepaald door blunders bij de onzen. Marnix maakte het wel heel erg bont tegen Peter Boel. In een volkomen gewonnen eindspel met een kwaliteit plus twee pionnen meer liet hij een paardvork toe die een volle toren kostte. Dat scheelde dus een vol punt. Debutant Emile Boucquet had met een simpele koningszet groot voordeel kunnen krijgen, maar in plaats daarvan offerde hij een pion in een mislukte poging om de vijandelijke dame te vangen. En aan het eerste bord leek Adrian onbedreigd op een overwinning af te stevenen, tot hij een onkarakteristieke blunder maakte, waardoor alles plots instortte.
In de tussentijd had David Roos aangetoond dat het Wolga-gambiet niets voor hem is, had Harry Provoost verzuimd een pionnetje mee te nemen dat hij in het eindspel tekort kwam, en had Renzo Ducarmon een veelbelovende stelling in een bedenkelijke zien veranderen, die hij met hard werken nog remise hield. Er waren slechts twee successen aan onze kant: Wouter Ghyselen verschalkte Richard van der Wel met zwart in een hyperscherpe partij en ikzelf sloopte al snel het ogenschijnlijk machtige centrum dat mijn tegenstander had opgebouwd. Rond de 20e zet was zijn stelling al hopeloos, maar hij verkoos kansloos door te spelen in een eindspel met steeds meer pionnen minder, zodat ik nota bene als laatste klaar was.

Alhoewel er een licht ratingoverwicht was voor Promotie hadden de HWP 3 spelers toch het gevoel dat deze ploeg binnen ons bereik moet liggen. Lichte ontgoocheling dus na de nipte maar verdiende nederlaag in Zoetermeer.
Marc, terug op bord 1 geposteerd, had het niet gemakkelijk tegen een collega FM, het leek zelfs uit te monden in een verloren toreneindspel met een pion minder. Zijn tegenstander wist het echter plots niet meer en moest na een minder goed plan tevreden zijn met remise. Etienne had een interessante taktische partij en won gemakkelijk nadat zijn tegenstander een waarschijnlijke remisekans gemist had. Bert had de ondankbare taak aan te treden tegen een jeugdtalent, een jonge jongen tussen de meer ervaren spelers van Promotie. Hij recent op het wereldkampioenschap -12 jaar 7 op 11 haalde en stond in de competitie op 3 uit 3. Evenals Bert trouwens. In het middenspel werd Bert overspeeld en moest achter de feiten aanlopen, na de tijdscontrole had hij een verloren eindspel. Maar in dit eindspel liep de jongen verloren en moest zich nog reppen om remise uit de brand te slepen. Goed gespeeld van Bert natuurlijk maar toch een curieus fenomeen, het middenspel ligt die jongeren beter dan het eindspel.Jim aan bord 4 had zich laten misleiden door teletekst en had wegens een vermeende wegafsluiting 50 km omweg gereden. Dit had blijkbaar zijn sporen nagelaten, hij moest gans de partij verdedigen, vocht nog als een leeuw in een verloren eindspel maar kon aan zijn lot niet ontsnappen. Eric had op zeker ogenblik een eindspel met dame en paard dat goede remisekansen bood, de dames werden echter geruild en de pluspion van de tegenstander was een verre vrije randpion, verlies dus onvermijdbaar. Rudy stond ook onder druk tot in de eindstelling en prees zich gelukkig met de vroege remise. Op bord 7 eindelijk nog iemand die gewonnen stond. Frans dacht echter dat alle zetten wonnen maar blijkbaar vond hij er nog eentje dat remise werd. Andre had een gelijke stelling, speelde nog even door gezien het dreigend matchverlies maar een dode stelling maakte een einde aan de partij.
Alles bij elkaar hebben we meer halve punten gewonnen dan verloren, een terechte nederlaag dus.