Nog geen kampioenschap voor HWP 1

HWP 1 heeft vanmiddag in Tilburg onder absoluut ontoelaatbare speelomstandigheden met 5,5-4,5 verloren van De Stukkenjagers. Daardoor slinkt de voorsprong op de ranglijst tot 1 matchpunt.

Tilburg vierde vandaag dat het een schamele 200 jaar geleden eindelijk ook stadsrechten kreeg. Daarvoor had men o.a. het plein voor de deur van etablissement De Kerktuin uitgekozen. De middag begon met soundchecks, waarna verscheidene concerten een normale schaakwedstrijd onmogelijk maakten. We overwogen om de klokken stil te zetten en de wedstrijd te staken, maar besloten tenslotte toch onder protest verder te spelen. Als de dienstdoende arbiter in zijn rapportage aan de competitieleider net zo duidelijk is als vanmiddag, dan krijgt dit feestje nog een staartje.

Dan het wedstrijdverloop. Beide teams misten enkele vaste krachten. Bij de Tilburgers waren dat Maurice Peek en Frans Konings (laatstgenoemde is juist meestal wel van de partij als er ergens iets te vieren is). HWP speelde zonder Thibaut Maenhout en Tieme Verlinde, die beiden proberen Belgisch jeugdkampioen bij de experten te worden, en topscorer Tom Piceu die dat kampioenschap in goede banen moet zien te leiden.

Ivo Timmermans was te pessimistisch over zijn stelling met pluspion en gaf remise. Daarna kwam HWP op een schier onoverbrugbare achterstand. Lisa Schut was enigszins in de war gebracht door de vreemde openingsopzet van haar tegenstander, bereikte evenwel een goede stelling, maar een positionele fout leidde de ondergang in. Kees Nieuwelink overschatte zijn stelling, vermeed remise en verloor verrassend snel daarna. Hans Groffen kwam er niet aan te pas en Johan Goormachtigh verblunderde een gewonnen stelling in tijdnood. Toen de tijdcontrole gehaald was, restte hem een puinhoop: 4,5 – 0,5.

Een blik op de overige borden leerde echter dat er met een beetje geluk toch nog een gelijk spel in zat.
Rob Michiels had zijn mindere stelling overleefd en won gedecideerd, Steven Geirnaert bekroonde zijn partij met een winstpunt. Bleven over de borden 1 t/m 3. Zowel Paul Motwani als Koen Leenhouts hadden een gewonnen eindspel. Zorgen baarde de stelling van Helmut Cardon. Urenlang verdedigen had geresulteerd in een toreneindspel met een pion minder dat weliswaar theoretisch remise leek. Koen won, maar net voordat ook Paul het punt binnenhaalde, schoot Helmut in een vlaag van schaakblindheid een enorme bok en kon opgeven: 5,5 – 4,5.