Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Met afgrijzen denk ik terug aan die middag in Oost-Souburg. Ik had net een remiseaanbod gekregen, dat ik aanvankelijk direct wilde afslaan. We hadden tenslotte pas een zet of twintig gedaan, en mijn tegenstander had maar drie minuten meer, en ik vijftig. Het stond gelijk, maar tijd speelt ook een rol. Maar als teamleider moet je het belang van de ploeg in het oog houden. Dat heb ik veertig minuten gedaan, tot we met 1,5-0,5 voorstonden. Toen vond ik het welletjes, ook omdat verder spelen op dat moment zinloos leek. Snijders had net groot voordeel bereikt, Harry had een gewonnen eindspel vergooid, maar kon nooit meer verliezen, Nele hield remise en Johan ging winnen. Het werd minimaal 4,5-3,5 voor ons. Ik ging even naar buiten om te kijken of ik berichtjes op mijn telefoon had ontvangen. Ja, een heleboel. Terug binnen werd ik geconfronteerd met gruwel. The horror, the horror.

De middag begon rustig met een goede remise van Chris Ghysels. Daarna volgde Andre Galle dat voorbeeld. Na nog een remise van Rudi Pauwels kwam ons eerste winstpunt: Rudy van de Wynkele won van teamleider en invaller Hans Welten. 1 1/2 – 2 1/2 voor dus. Daarna won Samuel Verbruggen met wit tegen Jos van der Kaap, die blijkbaar in de opening iets niet goed had gedaan. Gezien het forse Rating verschil was dit een opsteker. Marc Lacrosse, die de hoogste ratinghouder van Goes te bestrijden kreeg (Grochal zat voor het eerst aan bord 1!) speelde heel lang gelijk op, maar tenslotte bleek pionverlies fataal. Ik was zelf de opening goed doorgekomen, stond eerst iets beter en daarna iets minder maar het leek op remise uit te draaien. Na de eerste tijdcontrole maakte mijn tegenstander Rinus Burgerhoff echter een fout die een vol stuk kostte, en daarmee ook de partij. Tenslotte verloor Eric van de Wynkele in moeilijke stelling, nadat hij eerder een paar keer remise afgeslagen had.
Maar de 2 matchpunten waren binnen, en dat is belangrijk in deze klasse waar (bijna) iedereen van iedereen lijkt te kunnen winnen.

Het sprookje duurt voort. In de 4e ronde versloeg HWP 1 eeuwige rivaal De Stukkenjagers met maar liefst 2½-7½. Een uitslag waar niets op af te dingen valt. Na een hartelijke welkomstspeech van gastheer Cesar Becx ging de wedstrijd van start. Een wedstrijd die nooit een echte wedstrijd werd. Na ruim een uur spelen hadden vier spelers al een min of meer reusachtige plus: Thibaut, Slava, Helmut en Rein. De eerste die het punt incasseerde was Rein. Opnieuw een zeer overtuigende overwinning. Zijn voorbeeld werd gevolgd door Thibaut die een wel zeer gunstige versie van het Wolga Gambiet op het bord kreeg. Slava scoorde zijn eerste volle punt voor HWP. In een ingewikkeld middenspel hingen plotseling alle stukken van de tegenstander. Een tegenvaller was de nederlaag van Johan. Hij leek met zwart alles onder controle te hebben, maar in tijdnood greep hij mis. Stand: 1-3. Adrian stond een tikje beter, besloot wijselijk geen ijzer met handen te breken en liet een halfje bijschrijven. Koen had net na de opening een pion geofferd en kreeg daar voldoende spel voor om hem later weer terug te winnen. Het resterende eindspel leverde geen kansen op, dus ook hier een halfje. Stand: 2-4. Glen had een bijzonder ingewikkelde partij met waarschijnlijk een klein voordeel. In de tijdnoodfase toonde hij zich erg handig: hij won de dame en daarmee de partij. Intussen had Simon volledige controle over de partij gekregen en het eindspel met een kwaliteit meer werd moeiteloos uitgeschoven. Stand: 2-6. Helmut’s grote voordeel was inmiddels wat kleiner geworden. De thematische doorbraak op de damevleugel had weliswaar een pion opgeleverd, die belandde zelfs op de zevende rij, maar zijn jonge tegenstander creëerde voldoende tegenkansen om het gevaar te keren: remise. Tom leek een ingesloten loper te krijgen, maar wist deze te bevrijden met kwaliteitswinst. Heel duidelijk leek het me nog niet, maar Tom won het eindspel toch overtuigend. Daarmee werd de eindstand 2½-7½ en komen we op 6 punten. De degradatiestreep is weer wat verder uit zicht. We naderen zelfs ons scherpe Meesterklasse record uit 2005 (7 punten). De volgende horde is HMC Den Bosch, thuis op 15 december.