Na de vreselijke nederlaag in en tegen Blerick in de vorige ronde, die mij dermate aangreep dat ik het niet kon opbrengen om er een verslag over te schrijven, mochten wij thuis in Sas van Gent proberen Eindhoven te verslaan om daarmee onze laatste kans op behoud in de tweede klasse te grijpen. En dat deden we. Met verve, vond ik. Voor het eerst dit seizoen konden we gebruik maken van de diensten van Simon Provoost, die toevallig in Nederland was en beschikbaar voor het tweede. Dat was een zeer aangename verrassing, mede omdat Marc Lacrosse en André Galle er deze keer niet bij konden zijn. Dat Simon het niet redde tegen Bas van de Plassche was jammer, maar begrijpelijk. Velen zijn hem voorgegaan. Simon had met zwart uiteindelijk geen verweer tegen de witte aanvalsdrift en werd uiteindelijk genadeloos gehalijnd. Ruim voordat de partij aan het eerste bord was afgelopen, waren we al op achterstand gekomen. Wonder had wit tegen een Eindhovens talent en werd geconfronteerd met een listige zijvariant van het Weens. Wonder reageerde in eerste instantie goed, maar had het snoepen van pionnen achterwege moeten laten. Zijn ongerokeerde koning bevond zich plotsklaps in vijandelijk spervuur en wist niet te ontkomen. Toch zag het er goed uit voor ons. Nils was Ludo Tolhuizen vanuit de opening aan het overspelen en leek snel te gaan winnen en aan mijn bord gebeurde min of meer hetzelfde, zij het met verwisselde kleuren. Deze twee partijen leverden inderdaad twee punten op voor onze ploeg, maar de manier waarop was nogal afwijkend. Nils bleef strak en dwingend spelen, terwijl ik alles toch weer liet ontaarden in chaos. Pas toen mijn tegenstander meende de aanval op briljante wijzen te kunnen overnemen, kreeg ik zijn gecentraliseerde koning in het vizier en was het pleit snel beslist. Het was veel aanvallen en verdedigen deze middag. Zo ook bij William, die de ervaren René Moonen tegenover zich vond. William offerde na de opening een pionnetje voor spel en dat kreeg hij ook. Later investeerde hij nog een kwaliteit en dat bleek voldoende voor de winst. Aan het tweede bord trof Elias good-old Jan Vosselman, die zich degelijk opstelde in het Italiaans. De partij kabbelde voort en het was de oude rot die het jonkie aan het wankelen bracht. Maar toen de nood hoog dreigde te worden, wikkelde Elias keurig af naar een gelijkstaand eindspel. En Harry moest zwaar in de remmen tegen Alessandro di Bucchianico maar slaagde er uiteindelijk vrij moeiteloos in om een eindspel met een pion minder remise te houden. We leven dus nog, en alles komt aan op de laatste ronde, waarin we naar Arnhem moeten.
Zaterdag 1 april 2023 boekte HWP 3 een noodzakelijke maar zeer nuttige overwinning. Ik deed zelf ook weer eens mee en vierde dat met het eerste punt van de middag. Mijn tegenstander, een invaller uit Krimpen 4, speelde een zeldzame maar ongevaarlijk variant. Het draaide uit op een pionnenstorm tegen mijn koning nadat ik kort gerokeerd had en hij lang. Vaak gaat het er dan om wie het eerste is, dat leek wit te worden maar hier kon ik zijn pogingen effectief blokkeren. Na een dameruil bleef hij met een materiaal achterstand zitten, waarna hij (vroeg maar wel terecht) op gaf. Hierna volgde een remise van Lander van Coppenolle en een winst van vader Kurt. Stand 2.5 – 0.5 voor en ook de andere partijen waren veelbelovend. Eric van de Wynkele verloor maar broer Rudy won zodat de familie op 50% kwam en HWP op 3.5 – 1.5. Het beslissende punt werd binnengehaald door Jim van de Vreede, die zijn materiaal overwicht te gelde maakte. Hierna gaf Servaas D’Hooge zijn gewonnen kwaliteit terug, om daarna beslissend door te breken. En tenslotte won ook Marnix van der Zalm, eerder had hij al een kwaliteit gewonnen. Zo werd het een zeer ruime zege, belangrijk omdat in de derde klasse 3A t/m 3H van de acht nummers 8 de slechtste vier ook degraderen dit jaar. HWP 3 maakte nu een sprong van de 8e naar de 5e plaats. In de 9e ronde tegen het onderaan staande Bergen op Zoom zal een gelijkspel voldoende zijn om in de derde klasse te blijven. En misschien gezien ons gunstige aantal bordpunten is zelfs een kleine nederlaag genoeg. HWP 31908 Krimpen aan den IJssel 316946½-1½1Marnix van der Zalm2086 Remko Moerkerken18741-02Kurt van Coppenolle2104 Hans Ranft18511-03Jim van de Vreede1924 David Berendsen18411-04Eric van de Wynkele2047 Arthur Rongen18000-15Rudy van de Wynkele1924 Maarten Geuskens11891-06Lander van Coppenolle1704 Kees Greevenbosch1684½-½7Gert van Rij1849 Niels Groeneveld15821-08Servaas D’Hooge1628 Eduard Hoogenboom17291-0
Het seizoen 2022/23 verloopt voor ons niet bepaald soepel, maar een overwinning op Zukertort Amstelveen zou er waarschijnlijk toch nog een “eind goed, al goed” van maken. De wedstrijd ging lang gelijk op, al waren er zorgen bij Slava en later ook bij Glen. De eerste remise viel aan bord 10 bij Adrian. Tegenstander Sybolt Strating behaalde daarmee een IM-norm. Proficiat! Een fikse tegenslag was de nederlaag van Helmut. Hij verslikte zich in een elementaire combinatie en moest zijn dame inleveren. Dat was dan ook direct einde verhaal. Koen bracht ons weer op gelijke hoogte. In een scherpe partij bleek hij beter thuis dan zijn tegenstander. Bij Glen was het inmiddels van kwaad tot erger gegaan met een nederlaag tot gevolg. We konden zaterdag weer eens een beroep doen op Thibaut. In een lange manoeuvreerpartij kwam hij steeds beter te staan. Toen hij ook nog een kwaliteit veroverde was het snel gebeurd. We stonden weer gelijk. Enrico had een gelijk eindspel, maar speelde door vanwege de situatie in de wedstrijd. Toen hij de remise niet langer uit de weg kon gaan, incasseerde hij zijn verdiende halfje. Met een 3-3 stand en zeer goede vooruitzichten op de borden van Rein en Warre leek de match-overwinning binnen bereik. Rein verzilverde zijn mooie stelling, al klaagde hij achteraf wel over zijn techniek. Vervolgens ging alles mis. Warre wikkelde in een vrijwel gewonnen stelling af naar een toreneindspel met twee verbonden pluspionnen dat niet te winnen bleek. Daarna blunderde Benjamin een volle toren weg en kon Slava zijn stelling niet overeind houden. Een 4½-5½ nederlaag derhalve. We zijn inmiddels het kneusje van de Meesterklasse. Optimisten zullen zeggen dat een overwinning in de laatste ronde nog theoretische overlevingskansen biedt, de pessimisten waren in hun hoofd al bij uitwedstrijden naar Vianen/DVP en Venlo. Op 22 april zullen we het weten.
Zo'n titel suggereert dat we hier van doen hebben met een koploper, en dat is ook zo. HWP III is inmiddels het best geklasseerde team van HWP in de KNSB competitie! Waarbij aangetekend mag worden dat dat gepaard gaat met een achtste plaats op de ranglijst, die nog steeds tot degradatie zou leiden. Ik kan me niet meer herinneren wanneer we voor het laatst van Landau hebben gewonnen (N.B. Dat blijkt vorig seizoen geweest te zijn), het leek in ieder geval een eeuwigheid. Maar deze keer slaagden we daar dus wel/weer in, in een wedstrijd die lange tijd alle kanten op kon. Ook deze keer moesten er noodgedwongen een aantal spelers aan de kant blijven (waaronder teamleider Gert); we danken hen voor de bereidwilligheid. Ik was zelf een keer als eerste klaar, op de voet gevolgd door Wonder. Na een rustige opening besloot ik een paar knuppels tussen de hoenders te gooien. Positioneel zaten daar wat nadelen aan, maar het initiatief vergoedde veel. Om dat gaande te houden, bood ik mijn tegenstander ook nog twee pionnen aan. Het aannemen van de laatste was er één te veel. Daar waar een paardvork winnend leek voor de zwarten, verloren zij hun dame, hetgeen tot opgave noopte. Stelling na 23 fxg4 Voor Wonder waren de druiven zuur, deze middag. Al direct na de opening was duidelijk dat hij veel sterker was dan zijn tegenstander. De voortdurende druk op de witte vesting deed mij er op vertrouwen dat de kersverse vice-kampioen van België bij de jeugd het volle pond zou binnenbrengen. Wonder wikkelde kloek af naar een eindspel van loper tegen paard met een pion meer, dat glad verloren was. Zijn witte loper kon de zwarte pionnen niet verdedigen en die gingen er dan ook één voor één af. Shit happens en schaken is een wreed spel. Dat laatste kon ook Janco Dees beamen. Die trof een woeste Snijders tegenover zich, die de laatste dagen dat hij als niet-opa op aard’ rondwaart, luister wilde bijzetten door zich als een opstandige puber op de zwarte stelling te storten. Hij offerde eerst op klassieke wijze een paard tegen twee pionnen op b5 en daarna nog een stuk om veld g5 vrij te maken voor zijn andere ros. Janco leek niet bijster onder de indruk (ook niet nadat zijn telefoon was afgegaan en hij 10 minuten tijdstraf had gekregen), totdat hij een werkelijk schitterende blunder componeerde. Mismoedig moest hij tijdens de analyse toegeven dat de stelling een stuk complexer was geweest dan hij zelf had gedacht. In de tussentijd had Lander stilletjes een eindspel bereikt met een pion meer, dat hij geruisloos tot winst bracht. De jongste van Coppenolle begint serieus goed te worden en zijn pa naar de loef te steken. Eric had zijn dag niet, verzuimde een zwarte pion op d4 op te lossen met c3 en werd gaandeweg van het bord gedrukt door Nick Dubbeldam. Jim stond lange tijd iets minder, maar toch leek de remisemarge tot aan de 40e zet nergens te zijn…
