Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

In deze ronde moest er voor het eerst gecontroleerd worden op een CTB (Corona Toegangs Bewijs). Als mensen zonder CTB toch werden toegelaten in de speelzaal riskeerde de verhuurder een boete van € 4000,=. HWP had enkele van deze spelers die besloten om dus niet te komen. Zo kwam HWP 2 met 7 spelers te zitten en ook onze tegenstanders kwamen maar met 7 man op. In plaats van twee man met allebei een papieren 1 de hele middag te laten duimen draaien besloten we na overleg met alle betrokkenen om de 1e bordspeler van HWP 3 door te schuiven naar HWP 2. Zo begon HWP 3 met 0 – 0 in plaats van met 1R – 0.
Over de wedstrijd kan ik verder niet zoveel zeggen omdat ik de hele middag al mijn aandacht nodig had voor mijn eigen bord. De strijd varieerde van duidelijk beter tot verloren, allebei in tijdnood en wederzijdse blunders. Toen we met 3.5 – 2.5 achter stonden was ik nog bezig om uit een toen verloren stelling nog een remise door eeuwig schaak te toveren. In een stelling waarin wit 2 dames had tegen mijn dame + toren nam wit teveel risico en overzag een mat in 2 zetten. Zo werd het nog gelijk en werd een waardevol matchpunt binnen gesleept.

Na enige corona check vertraging konden we om even na enen beginnen met de wedstrijd tegen koploper Charlois. Hadden we in de vorige ronde een speler te weinig, dit keer hadden we er één te veel, althans vergeleken met Charlois. De Rotterdammers hadden bord 6 leeg gelaten, zodat Adrian de eerste winnaar van de dag was. Die voorsprong werd door mij teniet gedaan. Slap en passief spel is iets anders dan solide. Mijn tegenstander schoof me geruisloos van het bord. Gelukkig hadden we een debutant met grootse plannen in de ploeg. William kende geen ontzag voor zijn tegenstander en overbrugde het ratingverschil van bijna 400 punten schijnbaar moeiteloos. We stonden weer voor en de vooruitzichten op de andere borden waren uitstekend. Een kleine tegenvaller was de remise van Tom. Hij had een mooi eindspel, maar het bleek net niet mooi genoeg. Helmut vertrouwde zijn eigen stelling niet helemaal en bood remise aan; dat werd geaccepteerd. Stand inmiddels 3-2. De andere invaller, Marc, verloor in een iets mindere stelling zijn a-pion, waardoor de zwarte vrijpionnen op de damevleugel konden gaan lopen. Daarmee werd de stand weer gelijk. Maar dat was van korte duur. Aan bord 2 besliste Thibaut de Brugse klassieker tegen Steven Geirnaert in zijn voordeel. Waar de hele middag het gezondheidsvraagstuk centraal stond, pafte Steven de ene sigaret na de andere weg. 4-3 met dus nog 3 partijen te gaan. Slava had een kwaliteit geofferd tegen 3 pionnen en de winst leek binnen bereik. Een onnauwkeurigheid kostte niet alleen een pion, maar gaf zijn tegenstander bovendien de kans een passieve toren te ruilen tegen Slava’s actieve. Weg winst: 4½-3½. Koen had groot voordeel in de opening, maar kwam na een interessant middenspel in een eindspel met een pion minder terecht. Nog geen man overboord, want het leek binnen de marge te zijn. Helaas raakte hij na een verkeerde afwikkeling in een onhoudbare versie verzeild. Daarmee was het plotseling 4½-4½. En toen moest het grootste drama zich nog voltrekken. Rein had zich met zwart als een leeuw verweerd tegen Erik van den Doel. Meer dan dat nog. Zijn voordeel werd groter en groter. De engines kwamen tenslotte op ruim +5. In tijdnood werden 2 directe winsten gemist, maar de stelling was nog steeds gewonnen, tot ie niet meer gewonnen was. Tot overmaat van ramp bleef vervolgens ook de remise buiten bereik en werd hij pardoes mat gezet. Een harde klap voor Rein, die volgende keer ongetwijfeld weer gaat vlammen. Een nederlaag dus, 4½-5½. Wel weer lekker veel bordpunten, maar de achterstand op de koploper is inmiddels al 4 punten en de staart komt in zicht.

Het was geen rustige zaterdag. Net toen ik in de auto wilde stappen voor de rit naar het zuidoosten kwam er een telefoontje. Rein Verstraeten had zich ziek moeten melden en het eerste team had dus een invaller nodig. Als ik mezelf of iemand anders van ons team (Harry Provoost woont ook in de buurt) had afgestaan, was het tweede met 7 man komen opdagen. Ik voelde me daar niet goed bij en er zijn ook geen vaste afspreken gemaakt over dit soort situaties. Dus ik heb voor mijn team gekozen. Pijnlijk was dat de 9 mannen van het eerste met slechts 4.5-5.5 verloren tegen het huizenhoog favoriete LSG. Aan de andere kant brachten Harry en ik twee volle punten binnen voor het tweede, dat daardoor de match won. Met dat resultaat is iedereen blij, maar uiteraard voelde ik mij ergens wel een beetje schuldig. Ik schik mij daarom in mijn rol als zondebok.
Dat wij de wedstrijd wonnen, was misschien enigszins verrassend gezien het ratingverschil en ook omdat André en Gunter als gevolg van een monsterfile op de Antwerpse ring drie kwartier te laat kwamen.
Er waren wat mij betreft drie helden bij ons: Harry, André en Nils. Nils maakte zijn debuut voor HWP II en raakte al vrij snel in een schier hopeloze stelling beland tegen Guus Bollen. Maar hij rechtte de rug en bleef steeds tegenkansjes in de stelling vlechten, waarmee hij een essentieel half punt voor de poorten van de hel wegsleepte. André speelde tegen Zeeuws-Vlaming Bas van Doren en deed dat met verve. Hij trok met wit vol ten aanval in een scherpe Grünfeld en kwam niet eens in tijdnood. Vele witte stukken dwarrelden neer op de zwarte koningsstelling om een beslissing te forceren. En Harry, tenslotte, deed wat de teamleider had gehoopt toen hij besloot hem op het eerste bord te zetten. Zijn tegenstander was good-old Gerard Welling en van hem weet je dat hij ten aanval zal trekken. En Harry kan goed verdedigen. Dat bleek. Eén ondoordachte zet van Gerard was genoeg. Een prachtig resultaat van onze man uit het Leidse.
De overige 5 HWP-ers scoorden de benodigde 2 punten. De voorzitter verloor of offerde een kwaliteit en kreeg daarvoor vorstelijke compensatie, maar niet genoeg voor het volle pond. Naast hem zat Gunter, die tot mijn onuitsprekelijke vreugde had toegestemd in een invalbeurt. Gunter kreeg een iets beter eindspel op het bord tegen Robert Klomp en, voorbarig als ik ben, had ik het punt al geteld. Zo eenvoudig was het allemaal niet en na een onnauwkeurigheid van Gunter werd het remise. Zelf speelde ik zeer ondernemend met zwart en kreeg na een pionoffer in het middenspel een toren en twee lopers tegen dame en pion. Best lastig zo’n dame die overal schaakjes kan geven. Opponent Rudy Simons, die beweerde ooit in 1987 van mij te hebben gewonnen, toonde zich op zijn taaist, maar uiteindelijk wisten mijn lopers en toren zijn koning toch in een matnet te vangen.
En Arne Nemegeer vocht tot het gaatje. Met zwart kreeg hij een vrijwel winnende aanval tegen Thomas Kools, maar in plaats van de beslissende klap uit te delen, gaf hij ineens een stuk weg. Het gebeurt. Vervolgens slaagde Arne erin om met een stuk minder een vesting in te nemen. Helaas meende hij aan het eind van het vijfde uur kansen op meer te zien, en die waren er niet.