Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

De 1^e ronde van het nieuwe seizoen bracht ons in Tilburg voor een wedstrijd tegen onze oude rivaal uit de 1^e klasse De Stukkenjagers. Na twee vooruitgespeelde partijen keken we tegen een achterstand aan van 1½-½. Glen kwam niet door de verdediging van Tommy Grooten heen en invaller André Galle verloor van Herman Grooten, na in de opening een plotselinge kans op beslissend voordeel te hebben gemist. We wisten dus wat ons te doen stond. De gelijkmaker kwam van Rein die een mooie overwinning behaalde. De vreugde was van korte duur. In een remise eindspel ging Warre pardoes door zijn vlag. Het was zijn eerste HWP nederlaag in vele jaren. De teleurstelling werd nog groter toen Helmut ten onder ging na een vorstelijke stelling te hebben vergooid. Zo keken we tegen een 3½-1½ achterstand aan. Koen won vanuit een onduidelijke stelling met een pion minder, maar met zekere compensatie. Spannend was het bij Tom. Ik had lang de indruk dat hij ging winnen, maar de stelling werd met de zet onduidelijker en er was ook wel degelijk verlies gevaar. Zo erg werd het gelukkig niet, maar de remise stemde ook niet bepaald tot tevredenheid. Achterstand inmiddels 4-3. Enrico speelde een prima partij, veroverde een stuk en de winst leek slechts een kwestie van tijd. Zijn grootste probleem was het kiezen uit de vele goede mogelijkheden. Dat bleek nog niet eenvoudig en het voordeel werd steeds kleiner; zijn tegenstander snoepte steeds meer pionnen. Zoals zo vaak in dit soort situaties werd er te laat aan de noodrem getrokken en ging de partij alsnog verloren. 5-3 voor De Stukkenjagers. Debutant Parcival stond een kwaliteit voor en had slechts technische problemen om dit te verzilveren. Dat lukte tenslotte wel, waardoor we nog theoretische kansen op een gelijk spel hadden. Gelukkig was Slava de man die dat moest realiseren. In een zeer onduidelijke partij waarvan wij dachten dat hij slecht tot verloren stond, greep hij de geboden praktische kansen. In de tijdnoodfase lukte het hem om af te wikkelen naar een gewonnen eindspel dat hij met de nodige precisie tot winst voerde. Opluchting vanwege het op de valreep behaalde gelijk spel, maar wel in het besef dat er veel kansen gemist waren. De harde conclusie is dat we, de 5^e plaats van vorig jaar ten spijt, dit jaar weer ouderwets degradatie kandidaat zijn.

Het is al weer even geleden, de 5^e en laatste ronde van de KNSB-competitie seizoen 2021/22. Het was een bijzonder seizoen en het is goed om daar nog even bij stil te staan. Tijdens de Covid-19 break deed HWP van zich spreken in de teambattles op Lichess, maar ja, dat was online. In september 2021 mochten we weer echt.

Onze eerste tegenstander was Groninger Combinatie. Die wedstrijd wilden we halverwege spelen en in Bunschoten-Spakenburg waren we zoals gebruikelijk van harte welkom, maar niet op de dag dat de competitie gepland stond. Met medewerking van de KNSB en Groningen speelden we een weekje later. Het op papier veel sterkere Groningen werd met maar liefst 6½-3½ verslagen. Dat beschouwden we als bonuspunten. Bescheiden als we voorafgaand aan de competitie waren, gingen we er van uit dat de punten behaald moesten worden tegen Caïssa en Zuid Limburg. Deze overwinning was een bijzonder prettige meevaller.

De 2^e ronde was een uitwedstrijd tegen LSG Intellimagic, de regerend kampioen van Nederland. Het werd een kleine nederlaag: 5½-4½. Het enige dat me van deze wedstrijd is bijgebleven is de afmelding van Rein wegens ziekte en de beleidsfout waardoor we met slechts 9 man achter de borden verschenen.

Daarna volgde een thuiswedstrijd tegen Charlois Rotterdam. Opnieuw een kleine nederlaag: 5½-4½. Man van de wedstrijd was debutant William Boudry die de sterke Roger Meng versloeg.

In de 4^e ronde volgde de gebruikelijke nederlaag tegen HMC Den Bosch, wel wat groot deze keer: 6½-3½. Volgend seizoen zullen we de Brabanders gelukkig niet treffen, want door een nederlaag in de laatste ronde zijn ze verrassend gedegradeerd.

Vanwege een oplevend Covid-19 virus werd de 5^e ronde uitgesteld. Dat bleek voor het verloop van de competitie een gouden greep van de competitieleider.

In februari werd de competitie hervat, uit tegen een gehavend Caïssa. Een wedstrijd die gewonnen moest worden en dat gebeurde dan ook overtuigend: 7½-2½. We waren nog altijd niet veilig, maar de kans op handhaving was inmiddels groot.

Na de wedstrijd tegen Kennemer Combinatie verwachtte niemand dat het nog mis kon gaan. Een overtuigende 6½-3½ overwinning bracht ons op 6 matchpunten, een voorsprong van 4 punten op de degradatieplaatsen.

In Klimmen werd handhaving definitief veilig gesteld met een 5-5 tegen Zuid Limburg. Dat was mooi, want het resterende programma was niet bepaald gemakkelijk.

In de 9^e ronde kregen we een enigszins verzwakt En Passant op bezoek. Ons optimisme werd hardhandig afgestraft: een 6½-3½ nederlaag. Al moet gezegd dat het deze keer ook andersom had kunnen zijn.

De uitgestelde 5^e ronde wedstrijd tegen AMEVO Apeldoorn was een belangrijke, althans voor onze tegenstanders. Zij stonden op het punt kampioen van Nederland te worden. Een overwinning op HWP zou daarvoor voldoende zijn. Wij misten Tom, die dacht dat de competitie na de 9^e ronde klaar was. Snelle remises van Adrian en Glen en een ongewoon snelle nederlaag van Helmut brachten Apeldoorn op een 1-2 voorsprong. Kort nadat ikzelf remise had gespeeld, maakte Thibaut gelijk met een overwinning op Roeland Pruijssers: 2½-2½. Het was het begin van een voor HWP uitstekende fase. Eerst versloeg Koen in grootse stijl Nederlands kampioen Max Warmerdam, daarna volgde een mooie zege van Enrico Follesa. Wat een debuut in de Meesterklasse! Vervolgens bracht Slava het beslissende punt binnen: 5½-2½. Nederlagen van Benjamin en Rein zorgden voor een 5½-4½ eindstand. Het leverde ons een historische 5^e plaats in de eindstand op. Ook voor Apeldoorn eindigde de middag positief, want door misstappen van de concurrentie bleven zij bovenaan staan. Proficiat aan de kampioenen!

(Hans Groffen)