Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Afgelopen zaterdag speelden we met HWP 2 tegen Souburg, in Oost-Souburg. Donderdag was de match Souburg B – HWP A voor de Zeeuwse competitie, in Oost-Souburg. Op 23 november speelt HWP 3 tegen Souburg 1, in Oost-Souburg. De wedstrijd van HWP A tegen Souburg A vindt plaats op 13 februari in Oost-Souburg. Je verzint het niet.

Souburg is een mooie, bloeiende schaakvereniging. Sterk eerste team, 2 ploegen in  de KNSB – en ZSB-competitie, een jeugdafdeling, een redelijk bezochte clubavond en men organiseert er de nodige toernooitjes. Aardige lui ook. En ze hebben een eigen gebouw. Dat laatste is in Nederland niet heel erg gebruikelijk. Het is er niet groot: beneden een speelzaal inclusief bar, en twee toiletten; boven een bergzolder waar ook geschaakt kan worden. De speelzaal is een knusse ruimte, waar de spelers dicht op elkaar zitten. Ik vind het ook een beetje een sinister gebouw, en het kan er goed koud zijn (gelukkig niet zo erg als dat schooltje in Goes), maar de horecaprijzen zijn hartverwarmend laag. Dat kan, met zo’n eigen gebouw.

De Zeeuwse competitie is de afgelopen jaren regelmatig gewonnen door het A-team van de Souburgers. Vorig seizoen was Denk en Zet echter de verrassende kampioen en het jaar daarvoor hebben wij dat kampioenschap zowaar binnen gesleept. Voor de komende tien jaar hoeft niemand zich echter illusies te maken, nu FM Ricardo Klepke en onze Hans het team hebben versterkt. Ze gaan daar in Souburg een indrukwekkende hoeveelheid schaakklokken met inscriptie verdienen.

De wedstrijd tegen Souburg B was voor ons de eerste van het seizoen, maar wel al de tweede ronde. Het treffen met Terneuzen is wegens ziekte uitgesteld tot 25 oktober. Ik was deze keer op tijd, maar de wagen met de rest van het team liet nog even op zich wachten. Zo rond 20.10 uur stapten Kurt, André en Manuel dan toch binnen en konden de vriendelijke vijandigheden een aanvang nemen. Ik mocht voor de tweede keer binnen een jaar aantreden tegen Roel Schroevers en wederom met zwart. Roel speelde de Leningrader nu beter tegen dan de vorige keer, maar dat was geen reden om de positionele fouten te produceren zoals ik nu uit frivoliteit deed. Gelukkig vond mijn tegenstander niet de juiste weg en gaf hij in plaats daarvan een kleine kwaliteit. Daarna was het nog niet zo eenvoudig, maar een hele foute damezet maakte een abrupt einde aan de partij:

Wit speelde hier 29 Dc4?, waarmee hij de dame afsneed van de verdediging van zijn koning. Na 29 … Ld4 30 e3 Lxe3! 31 Dd3 Dxg3+ was het klaar.

Vlak daarvoor had André de vis al op het droge gehaald in de afruilvariant van het Damegambiet, waarin zwart zich f5 permitteerde, met onherstelbare schade aan enkele witte velden tot gevolg. André ging er dwars doorheen. Hoopgevend was ook het spel van Manuel, die lange tijd een klein maar duidelijk positioneel voordeel had én zijn tijdgebruik onder controle had gehouden. Met een tempo van 1 uur KO + 30 seconden increment is dat wel zo verstandig, maar onze remedial teacher is op dit vlak soms hardleers geweest. Dat was dus grote winst en belooft veel goeds voor de toekomst. Ik heb niet gezien hoe hij uiteindelijk toch het onderspit heeft gedolven, maar dat was van minder belang. Temeer daar Kurt in een ingewikkelde Franse partij in opkomende tijdnood Henrik Westerweele mooi tactisch had gevloerd, waardoor de matchpunten al binnen waren.

Een voortvarende start dus voor het A-team, in een seizoen waarin we acht wedstrijden zullen spelen bij negen deelnemers en in de zevende ronde (in maart) vrijaf hebben.