Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Na de vreselijke nederlaag in en tegen Blerick in de vorige ronde, die mij dermate aangreep dat ik het niet kon opbrengen om er een verslag over te schrijven, mochten wij thuis in Sas van Gent proberen Eindhoven te verslaan om daarmee onze laatste kans op behoud in de tweede klasse te grijpen. En dat deden we. Met verve, vond ik.

Voor het eerst dit seizoen konden we gebruik maken van de diensten van Simon Provoost, die toevallig in Nederland was en beschikbaar voor het tweede. Dat was een zeer aangename verrassing, mede omdat Marc Lacrosse en André Galle er deze keer niet bij konden zijn. Dat Simon het niet redde tegen Bas van de Plassche was jammer, maar begrijpelijk. Velen zijn hem voorgegaan. Simon had met zwart uiteindelijk geen verweer tegen de witte aanvalsdrift en werd uiteindelijk genadeloos gehalijnd.

Ruim voordat de partij aan het eerste bord was afgelopen, waren we al op achterstand gekomen. Wonder had wit tegen een Eindhovens talent en werd geconfronteerd met een listige zijvariant van het Weens. Wonder reageerde in eerste instantie goed, maar had het snoepen van pionnen achterwege moeten laten. Zijn ongerokeerde koning bevond zich plotsklaps in vijandelijk spervuur en wist niet te ontkomen.

Toch zag het er goed uit voor ons. Nils was Ludo Tolhuizen vanuit de opening aan het overspelen en leek snel te gaan winnen en aan mijn bord gebeurde min of meer hetzelfde, zij het met verwisselde kleuren. Deze twee partijen leverden inderdaad twee punten op voor onze ploeg, maar de manier waarop was nogal afwijkend. Nils bleef strak en dwingend spelen, terwijl ik alles toch weer liet ontaarden in chaos. Pas toen mijn tegenstander meende de aanval op briljante wijzen te kunnen overnemen, kreeg ik zijn gecentraliseerde koning in het vizier en was het pleit snel beslist.

Het was veel aanvallen en verdedigen deze middag. Zo ook bij William, die de ervaren René Moonen tegenover zich vond. William offerde na de opening een pionnetje voor spel en dat kreeg hij ook. Later investeerde hij nog een kwaliteit en dat bleek voldoende voor de winst.

Aan het tweede bord trof Elias good-old Jan Vosselman, die zich degelijk opstelde in het Italiaans. De partij kabbelde voort en het was de oude rot die het jonkie aan het wankelen bracht. Maar toen de nood hoog dreigde te worden, wikkelde Elias keurig af naar een gelijkstaand eindspel.

En Harry moest zwaar in de remmen tegen Alessandro di Bucchianico maar slaagde er uiteindelijk vrij moeiteloos in om een eindspel met een pion minder remise te houden.

We leven dus nog, en alles komt aan op de laatste ronde, waarin we naar Arnhem moeten.

Het seizoen 2022/23 verloopt voor ons niet bepaald soepel, maar een overwinning op Zukertort Amstelveen zou er waarschijnlijk toch nog een “eind goed, al goed” van maken. De wedstrijd ging lang gelijk op, al waren er zorgen bij Slava en later ook bij Glen. De eerste remise viel aan bord 10 bij Adrian. Tegenstander Sybolt Strating behaalde daarmee een IM-norm. Proficiat! Een fikse tegenslag was de nederlaag van Helmut. Hij verslikte zich in een elementaire combinatie en moest zijn dame inleveren. Dat was dan ook direct einde verhaal. Koen bracht ons weer op gelijke hoogte. In een scherpe partij bleek hij beter thuis dan zijn tegenstander. Bij Glen was het inmiddels van kwaad tot erger gegaan met een nederlaag tot gevolg. We konden zaterdag weer eens een beroep doen op Thibaut. In een lange manoeuvreerpartij kwam hij steeds beter te staan. Toen hij ook nog een kwaliteit veroverde was het snel gebeurd. We stonden weer gelijk. Enrico had een gelijk eindspel, maar speelde door vanwege de situatie in de wedstrijd. Toen hij de remise niet langer uit de weg kon gaan, incasseerde hij zijn verdiende halfje. Met een 3-3 stand  en zeer goede vooruitzichten op de borden van Rein en Warre leek de match-overwinning binnen bereik. Rein verzilverde zijn mooie stelling, al klaagde hij achteraf wel over zijn techniek. Vervolgens ging alles mis. Warre wikkelde in een vrijwel gewonnen stelling af naar een toreneindspel met twee verbonden pluspionnen dat niet te winnen bleek. Daarna blunderde Benjamin een volle toren weg en kon Slava zijn stelling niet overeind houden. Een 4½-5½ nederlaag derhalve. We zijn inmiddels het kneusje van de Meesterklasse. Optimisten zullen zeggen dat een overwinning in de laatste ronde nog theoretische overlevingskansen biedt, de pessimisten waren in hun hoofd al bij uitwedstrijden naar Vianen/DVP en Venlo. Op 22 april zullen we het weten.