Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Het tweede gelijkspel is op zichzelf geen slecht resultaat maar er was toch iets meer verwacht. De ploegkapitein had een moeilijke en lange partij en speelde als laatste. Niet zoveel gezien dus van de andere partijen. Hij heeft naast hem wel Bert Feys een sterke gave partij zien spelen met een goed uitgebouwd voordeel naar een winnende aanval. Hij scoort daarmee 2 op 2, een prima aanwinst dus voor de ploeg. Marc kon zijn eindspeltechniek demonstreren door een toreneindspel met een pion meer overtuigend te winnen. En Jim kon zijn slipper van vorige ronde op een duidelijke manier rechtzetten. Met vroege remises van Andre en Rudy zijn onze vier punten geteld. Eric blunderde in een gewonnen stelling, Frans stond gans de partij onder druk en werd in de tijdnoodfaze mat gezet en Etienne wikkelde af naar een ongelijke loper eindspel dat echter niet te houden bleek. Met 2 matchpunten op 4 is HWP 3 op koers voor een seizoen zonder druk.

Het tweede heeft uitstekende zaken gedaan door misschien wel het sterkste team uit onze klassen met een nederlaag terug naar Leiden te sturen. LSG 2 was weliswaar enigszins verzwakt, maar had niettemin aanzienlijk meer Elo achter de borden zitten dan wij.
In een rumoerige zaal in Café Reseda begonnen we voortvarend via een prachtige zege van Renzo Ducarmon, die de koningsvleugel van zijn Leidse opponent met gepointeerd spel vernietigde. Inmiddels had ook ikzelf aan het eerste bord een vrijwel beslissende koningsaanval opgebouwd, maar in plaats van het direct af te maken, ging ik treuzelen en gaf mijn dame weg. Hoe stom kun je zijn.
Gelukkig ontwikkelde de match zich duidelijk in ons voordeel. Overal hadden de HWP-ers goede stellingen, met uitzondering misschien van bord 2, waar David Roos niet door de verdeging van Mark Irwin heenkwam, en na de eerste tijdcontrole de vlag moest strijken. De twee nullen werden ruimschoots goedgemaakt door uitstekende overwinningen van Wouter Ghyselen, die Ik Oei alle hoeken van het bord liet zien, Fabian Hulpia, die Albert Termeulen in karakteristieke stijl opknapte, en Maarten Rademakers, die als vanouds aan het walsen was geslagen. Bij de stand 4-2 stelde de Leidse teamleider twee remises aan de resterende borden voor. Aangezien beide stellingen inderdaad erg remiseachtig waren, met misschien iets meer kansen voor de onzen, werd besloten om het aanbod aan te nemen. Zo kwam een prima 5-3 op het bord.