Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

In een ronde waarin HWP de teams slechts met de grootst mogelijke moeite gevuld wist te krijgen, heeft het vlaggenschip een lelijke steek laten vallen. Een moeizame wedstrijd tegen Amersfoort eindigde in 5-5 en daar mochten we niet eens over klagen. De wedstrijd en de uitslag waren tegelijkertijd van ondergeschikt belang. Begin deze week kregen we een bericht van onze kopman Paul Motwani dat hij plots ernstig ziek was geworden en dat zijn leven aan een zijden draadje had gehangen. Uit het feit dat hij zich verexcuseerde voor zijn afwezigheid, konden we opmaken dat hij inmiddels wat aan de beterende hand was, maar geschrokken waren we. Ook vanaf deze plek wensen we hem een voorspoedig herstel toe.
De wedstrijd zelf liet al snel een zorgelijk beeld zien. Steven Geirnaert mocht het opnemen tegen grootmeester Matthew Sadler en die bleek nog beter te kunnen schaken dan onze nieuwbakken IM. Wouter Gryson, op het laatste moment opgeroepen om de zieke Johan Goormachtig te vervangen, was een pion kwijtgeraakt en moest later nog een kwaliteit inboeten. De tegenstander van Thibaut Vandenbussche was op remise uit en ruilde al na vier zetten de dames. Tom Piceu had optisch het betere spel, maar veel was het niet en hetzelfde gold voor Gunter. Koen had zich voorbereid op de Fajarowicz van Bram van den Berg, maar wist zich gaandeweg steeds minder raad met de activiteit van de zwarte stukken en ging roemloos ten onder in het eindspel. Hans Groffen offerde in zijn geliefde Frans een stuk voor twee pionnen, maar zijn tegenstander vond de enige verdediging. Onze man dacht na de geforceerde dameruil nog enige kansen te krijgen, maar liet zich vervolgens mat zetten. En Helmut zag zich geconfronteerd met een Budapester gambiet waarin zijn tegenstander vrijwel al zijn stukken op de onderste rij terug moest trekken, maar daar bleken ze verbluffend goed te staan. Thibaut Maenhout daarentegen kon wellicht zijn extra pion ondanks zijn wat gedrongen stelling te gelde brengen.
De kentering in de wedstrijd leek te worden ingeluid door mijn overwinning op FM Dimitri van Leent, die zich lelijk vergaloppeerde in een complexe stelling en een stuk kwijtraakte. Kort daarna bleek Wouter als een ware duivelskunstenaar een vol punt te hebben weggekaapt en had ook Tom plots gewonnen. Thibaut V. overklaste zijn opponent in het eindspel en daarmee leken we toch aan het langste eind te trekken. Maar we kwamen bedrogen uit. Thibaut Maenhout verloor ondanks het feit dat hij het idee had dat hij best goede zetten had gedaan en Gunter werd op een indrukwekkende manier te grazen genomen in het verre eindspel. Daarmee moesten we hopen op Helmut en gelukkig voerde hij zijn partij uiteindelijk bekwaam naar winst.
Op 9 maart mag HWP I zijn ware kracht weer eens tonen in de kraker tegen Caissa uit Amsterdam, de ploeg van de Pief.