Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

Voor deze uiterst belangrijke wedstrijd werd werkelijk alles uit de kast gehaald. Ondanks enkele afzeggingen Toen Jim na de start van de ronde te laat het denksportcentrum bereikte was er even paniek in de gelederen, maar daarna konden we vol aan de bak. Etienne probeerde alles om er spel in te houden tegen het Engels van Geertsma, maar er was geen doorkomen aan.
Herman expermimenteerde in de opening tegen Van de Peut, maar moest een kwaliteit geven om een sterke aanval af te wenden. Het mocht niet baten. Marnix perste Hellenberg professioneel van het bord. Een meerderheid op de damevleugel werd netjes in een punt omgezet. Zelf kwam ik in een Nimzo steeds lichtjes beter tegen teamleider Kubbenga. Actief stukkenspel in het eindspel leverde het punt op. Emile kwam moeilijk uit de opening tegen de sterkste speler: Mol. Hij speelde echter de partij van zijn leven maar de routine van Mol gaf de doorslag: een penning was er teveel aan. Toen waren de troeven van LSG 4 echter op.
Jim wist een slechte stelling nog net remise te houden tegen De Mooij. Mark won op karakter van Pols en als kers op de kaart wist Yves Thissen te verschalken met een originele aanpak van de Leningrader.
Dit knappe resultaat kwam er door de inzet van alle spelers!
Bravo en laat ons zo verder doen!

In de 6e ronde stond voor HWP 2 de match tegen medekoploper Rijswijk op het programma. Bij winst kon de champagne al koud worden gezet. Zover kwam het echter niet. Het regende remises. De eerste puntendelingen kwamen op naam van Nele en Wouter. Beiden raakten verzeild in uitgedoofde stellingen. Vervolgens nam ook Fabian remise, mede omdat hij dacht dat we de wedstrijd gingen winnen. Deze evaluatie was op dat moment alleszins verklaarbaar. Maarten was na een dramatische opening tegen Peter Monté weer helemaal teruggekomen in de partij, Renzo stond gewonnen en de rest zou minstens remise gaan spelen. Het liep anders. Maarten overzag een vijandelijke promotie en Renzo besloot kennelijk dat het opspelen van twee verbonden vrijpionnen op de damevleugel te gemakkelijk zou winnen. Ook achteraf kon hij niet verklaren waarom hij koos voor een andere weg, die slechts tot een puntendeling leidde. Zo werd het nijpend voor ons. David stond een stuk tegen twee pionnen voor in een eindspel, maar het materiaal was dermate uitgedund dat winst wel heel moeilijk zou worden. Harry stond eveneens materiaal voor, een pionnetje, doch ook op zijn bord leek een overwinning ver weg. En inderdaad eindigden beide partijen in remise, als gevolg waarvan we tegen een 4-3 achterstand aankeken, die ik – als enige nog achter het bord – dus moest goedmaken. Mijn partij kende het gebruikelijke verloop: overweldigend voordeel in het vroege middenspel gevolgd door gepruts en getreuzel, waardoor ik mijn tegenstander de gelegenheid gaf de aanval over te nemen. Ik moest zwaar in de remmen en slaagde erin te consolideren tot een gelijke stelling, maar wel met kansen op aanval. De enige mogelijkheid om iets te bereiken leek een riskant uitziende breekzet, die ik na zeer lang nadenken op het bord bracht. De complicaties bleken niet te overzien voor mijn tegenstander en met een leuke slotcombinatie kon ik het punt binnenbrengen. De enige Sasse winstpartij van de middag.
Al met al hebben we, objectief gezien, wel iets te weinig gekregen met dit gelijkspel, maar in ieder geval hebben we alles in eigen hand. Drie keer winnen en we zijn vrijwel zeker kampioen. Moet kunnen.

Na de meevallers van ronde 5 mochten we vandaag onze status van kanshebber in 1B direct waarmaken tegen medekoploper De Toren VSV. De nederlaag tegen de Arnhemmers van vorig jaar lag nog vers in het geheugen en moest hoe dan ook gewroken worden. Het werd onverwachts een erg gemakkelijke middag. Yours truly zette HWP op voorsprong. Mijn tegenstander dacht in een iets minder eindspel te kunnen vluchten, maar zijn taxatie was veel te optimistisch. Nadat Tom had gecapituleerd, ging het snel. Thibaut V won overtuigend, maar werd daarna allengs bleker en moest later het feestelijke bezoek aan de Gele M aan zich voorbij laten gaan. Hij bofte dat hij op de terugweg niet bij Steven in de auto zat, want dat was hem zeker fataal geworden. Diezelfde Steven won fraai en trakteerde zijn tegenstander en toeschouwers na afloop op een amusante post-mortem. Thibaut M en Tieme hadden allebei duidelijk voordeel en wonnen in stijl. De tussenstand was inmiddels 1-5. Koen en Helmut moesten het opnemen tegen de “ouwetjes” van De Toren, Ruud Janssen en Willy Hendriks. Ze kweten zich uitstekend van hun taak. Koen hield met zwart Ruud in bedwang en Helmut overklaste Willy. De laatste zege kwam op naam van debutant Rein Verstraeten die een beter eindspel op subtiele wijze verzilverde en daarmee de stand op 1½-7½ bracht . Wat resteerde was een hekstelling bij Adrian. Voor ijver en vlijt een 10, maar helaas geen 1 op het scorebord. Toen de zetten een keer herhaald werden, vond de teamleider het een mooi moment om demonstratief zijn jas aan te trekken, waarna Adrian het verlossende remise aanbod deed. 2-8 is een mooi resultaat tegen een tegenstander die veel beter kan en dat in de volgende ronde tegen Apeldoorn ongetwijfeld zal laten zien. We staan 1½ bordpunt voor, maar Parijs is nog ver.

Het ZSB hoofdklasse programma werd op 7 maart 2015 afgewerkt.HWP4 speelde in Scherpenisse tegen ZSC. HWP 4 zit in een zetel met 3 matchpunten voorsprong op 3 achtervolgers waaronder ZSC. HWP 4 heeft 3 invallers in de gelederen en dat zijn zeker niet de minstens. Wat te denken van Frans Snijders, die zijn sporen voor HWP reeds ruimschoots heeft verdiend. Frans speelt een mooie partij en wint zonder noemenswaardige tegenstand. John Gommers kwam in een voor hem kenmerkende stelling terecht. Lange rochade, aanval op de koningsvleugel, schijnbaar onaanvaardbare risico’s en aanval afmaken. Het derde volle punt werd gescoord door Gert. Tegenstander Olaf van de Sloot leek voldoende weerwerk te bieden maar werd door een paar krachtzetten weggeblazen. Adrie den Hamer won heel mooi een kwaliteit maar Rick van de Breevaart haalde alles wat er te halen was uit de ontstane compensatie en ging er met een halfje vandoor. Bart de Vogelaere was gelukkig ook weer van de partij na vakanties in verre oorden. Waar ter wereld hij ook verblijft, hij volgt het wel en wee van het vierde op de voet en je moet hem ook niet vertellen wanneer het nodig is om remise te nemen. 4 punten dus, tussendoor verloor Jelle Vanhijfte van een jeugdig opkomend talent. Die partij verliep zo rommelig, dat niemand een uitspraak kon doen of die uitslag geflateerd was of niet. Henk en Manuel waren nog bezig en daar zou het benodigde halfje zeker uit komen. Toch niet! Manuel kreeg langs alle kanten het advies om remise aan te bieden omdat zijn stelling de betere was. Dit remise aanbod werd echter geweigerd want ZSC rook bloed en deze reuk werd steeds sterker te meer daar Manuel ineens een volle dame weggaf. Gek genoeg scoorde Henk geheel tegen zijn gewoonte in het halve punt niet. Henk kende de onbekende variant van het Frans die Sebastiaan Koedoot speelde niet diep genoeg en kwam in een ongunstig toreneindspel terecht. Omstaanders dachten remisemogelijkheden te hebben gezien. Jammer dat Henk geen sluitende verdediging, zo die er was, op het bord zette en het meer harken was dan schaken naarmate de klok verder tikte. 4-4 is te weinig, maar we blijven aan de leiding staan. Geloof maar, dat we de volgende wedstrijd weer eens ouderwets uithalen.