Schaakvereniging Het Witte Paard Sas van Gent

In de strijd om promotie naar de Meesterklasse kregen we Caissa op bezoek. De Amsterdammers hebben het ons in het verleden altijd erg lastig gemaakt. Ik herinner me een aantal gelijke spelen en verscheidene 5½-4½ overwinningen. Vorig seizoen wonnen we ruim (7-3) en die wedstrijd moest dan maar als voorbeeld dienen. Winst noodzakelijk, het liefst met grote cijfers, dat was de op papier eenvoudige opgave. Bij onze tegenstanders ontbrak alleen Hans Ree die van zijn teamcaptain seniorenverlof had gekregen. Diezelfde teamcaptain, oud-HWP-er Ivo Timmermans, gaf Steven de gelegenheid om de score te openen. Veel heb ik van die partij niet gezien, maar ik geloof graag dat het een overtuigende overwinning was. Inmiddels is Steven met 6½ uit 7 topscorer in 1B. Een kleine domper was de remise van Thibaut V. De snelheid waarmee tegenstander Overeem zijn spullen pakte en de zaal verliet, leek mij te duiden op een zege van onze man, maar de teleurgestelde blik van Thibaut sprak boekdelen: “Hij was alleen maar uit op remise”. Dat was ik ook, nadat ik in een lastige partij definitief de draad was kwijtgeraakt en in een verloren stelling was beland. In de verte gloorde nog wel een vage eeuwig schaak combinatie. Een paar onnauwkeurige zetten van mijn tegenstander later bleek ik plotseling een winnende aanval in handen te hebben. Een gestolen overwinning, maar die tellen gelukkig ook mee. Pieter Steen maakte zijn debuut in de eerste ploeg met een verdienstelijke zwartremise en bracht daarmee de stand op 3-1. Aan de overige zes borden varieerde de prognoses van heel slecht (Johan) tot heel goed (Koen, Helmut, Rein). Zoals zo vaak keerden de kansen in het vierde uur. Helmut belandde in een toreneindspel dat maximaal een half punt kon opleveren. Gelukkig logenstrafte hij de pessimisten en haalde het halfje ook daadwerkelijk binnen. Bij Johan verscheen uit de ruïnes van zijn Konings-indische stelling plotseling een eindspel met een stuk meer. Helaas verzekerde het woud aan compenserende pluspionnen wit van remise. Over de partij van Koen valt op dit moment alleen te melden dat de indruk bestond dat hij zijn voordeel was kwijtgeraakt en met een bijzonder onduidelijk eindspel zat opgescheept. Enkele zetten later was de partij klaar en het punt voor Koen. Adrian had aan een lange theoretische openingsvariant een kwaliteit overgehouden, maar het zwarte loperpaar compenseerde dit steeds overtuigender. Remise derhalve. Daarmee was de winst binnen en konden we aan de bordpunten gaan denken. Bij kopman Thibaut M hadden we lang het gevoel dat hij overeind zou blijven. Helaas trof hij in een nadelig eindspelletje juist de persoon die daar wel raad mee weet. Grootmeester Paul van der Sterren verzilverde zijn voordeel op instructieve wijze. Net als in de vorige ronde in Arnhem had Rein een beter eindspel dat heel rustig en met vaste hand tot winst werd gevoerd. Daarmee kwam de eindstand op 6½-3½. Helaas won concurrent Apeldoorn met 7-3 van De Toren, zodat onze voorsprong nu 1 bordpunt bedraagt. Over drie weken mogen we weer. Wij naar Vianen, Apeldoorn op bezoek bij Caissa.

De opdracht voor deze ronde was duidelijk: HWP 2 aan de titel helpen door eventjes te winnen van de tweede in de rangschikking. Ikzelf kreeg massieve aanval na een dubieuze pionwinst in de Grunfeld tegen Bulthuis. Frans leek vlot te gaan scoren tegen Gallardo, maar kon in lichte tijdnood de beste niet vinden en het werd remise. Jim had geen enkel probleem om het initiatief van Cupido te smoren. Eric kwam wat minder uit het Hollands maar bewees daarna zijn tactisch kunnen en overklaste Van de Berg gewoon. Marc kreeg ook Hollands op het bord tegen Hoyck van Papendrecht. Waanzinnige taferelen met matdreigingen allerhande kwamen op bord met elk nog nauwelijks tijd op de klok. Tenslotte kwam er een dame-eindspel op het bord dat voor Marc niet meer te winnen was. Chris haalde voor ons professioneel het matchpunt binnen door in zijn gewonnen stelling naar een zetherhaling te gaan.
Yves was in een gesloten Siciliaan nooit in de problemen tegen Van Liempt.
Tenslotte wist Etienne in een scherpe Siciliaan na urenlang zwoegen de sterkste speler van Rijswijk zonder enige problemen op remise te houden.

Een prachtige prestatie waar iedereen fier op kan zijn!

Op 21 maart 2015 ging Het Witte Paard 4 naar de Zwarte Dame 1. Deze teams kennen elkaar goed en hadden er allebei zin in. Dan komen er automatisch mooie stellingen op het bord. De mannen van het 4e gaan nog net niet naast hun schoenen lopen, maar deden weer krasse uitspraken na afloop. Bart begon door te zeggen: 3 Belgen 3 punten, dus wees blij met ons. Adrie dan weer: Door mijn sterk eindspelletje winnen we dan toch maar. Henk dan: Ik hou een remise-eindspel echt remise ondanks het feit dat mijn tegenstander moest winnen voor 1 matchpunt. Ondanks een valse start bleef HWP 4 er in geloven en streed verder op het scherp van de snede. John veroorzaakte de valse start door in een gewonnen stelling zijn dame weg te geven. Philip en Bart boekten succes met hun scherpe openingen en brachten HWP 4 op voorsprong. Ook Rudi nam het initiatief en haalde de angel uit de stelling die er even in zat. Maar Marnix had zijn dag niet en bleef tegen beter weten in complicaties zoeken en valletjes opzetten die tegenstander Willy Meulblok steeds pareerde. Meulblok nam de plaats in van Bliek en bewees dit aan te kunnen. Emile liep zich stuk op een gemotiveerde Peter van der Borgt. Henk zat in een stelling die het toeliet de nog bezig zijnde borden in de gaten te houden. Hij kon naar ongelijke lopers toe werken en deed dat in de wetenschap dat hij de partij dan niet zou verliezen. Eric Clarisse liet zich niet verleiden tot onzinnige zetten en tekende de vrede met Henk. Zoals verwacht verloren Emile en Marnix. Maar bij de stand van 3,5-3,5 was iedereen er van overtuigd dat routinier Adrie den Hamer zijn eindspel zou winnen. En zo werd weer een tegenstander aan de zegekar gebonden. We behouden zo onze 2 matchpunten voorsprong. De climax zou wel eens in de laatste ronde komen te liggen.

Terwijl alle aanwezigenin de zaal getuige waren van de overwinning van het derde op medekoploper Rijswijk, veegden de mannen en vrouw van HWP 2 onopvallend de vloer aan met de heren van Schaakcombinatie HTV uit het Haagse. De teamleider gaf het goede voorbeeld door aan het laatste bord via een woeste koningsaanval een snel punt binnen te slepen. Dit voorbeeld werd snel gevolgd door Renzo en Nele, die hun tegenstanders geen schijn van kans gaven. In de tussentijd had invaller Herman vd Wynkele met enige tegenzin ingestemd met remise. Harry wilde ook mooi winnen en offerde twee paarden op de vijandelijke koningsveste. Hij won er één terug, maar dat was helaas niet genoeg. David had voor de afwisseling zwart gekregen en ook met die kleur kende hij geen genade. We hadden de wedstrijd dus al gewonnen met Fabian en Wouter nog achter de borden. Beide partijen werden remise, waarbij Wouter duidelijk op meer had gehoopt en door bleef spelen tot er nog slechts twee koningen op het bord stonden.
In de volgende ronde spelen we uit tegen naaste belager De Pion 2 uit Roosendaal en bij winst is het kampioenschap binnen. Maar dat wordt nog een hele klus.