HWP II verslaat Eindhoven

Voorzichtig betreden we het post-coronatijdperk. Een halflege Speye vormde een enigszins troosteloos decor voor een uitstekende seizoensouverture van ons tweede team. Oude bekende Eindhoven was de tegenstander. Wij traden aan met twee debutanten, die meteen indruk maakten. Wlliam Boudry speelde met zwart en trof oudgediende Jos Sutmuller op het topbord. In een Hollandse partij maakte William eerst het witte initiatief op de damevluegel onschadelijk en ging vervolgens aan de andere kant van het bord richting koning. En dat deed hij met verve, want wit moest het hoofd buigen in deemoed. Onze twee nieuwe man, Arne Nemegeer, speelde aan bord vier met wit tegen de Eindhovenaar met veruit de moeilijkste naam. In een Schotse partij nam hij het initiatief en stond dat niet meer af. Een puike overwinning. Iedereen zal begrijpen dat ik als teamleider blij en trots ben dat ik er zomaar twee geweldenaars bij heb.
Aan de laatste twee borden zaten bij ons ook twee geweldenaars, die we al heel lang kennen. Herman mag dan ziek zijn, aanvallen kan hij nog steeds als de beste. Zijn tegenstander met de op één na moeilijkste naam in het Eindhovens team werd genadeloos van het bord gebulldozerd. En André Galle, terug van weggeweest, bracht met zwart Ludo Tolhuizen aan het wankelen in een soort Koningsindiër. Na de eerste tijdcontrole moest de koning van Ludo er uiteindelijk aan geloven. Een hele fraaie partij van André. Op de tussenliggende borden speelde Harry Provoost remise tegen een oud-schaatser en naast hem nam Marc Lacrosse het op tegen Jan Vosselman. Ik moest een traantje wegpinken bij het aanschouwen van dit duel der voormalige titanen. Ze gingen beiden vol voor de winst, maar moesten na harde strijd in remise berusten. Blijven over mijn persoon en onze derde jongeling uit Vlaanderen, Enrico. Hij speelde aan bord twee tegen de hoogst gerate Eindhovenaar, Brammetje Klapwijk. De strijd ging lang gelijk op, maar in tijdnood raakte onze man de draad kwijt en moest het onderspit delven. Tot slot moet ik het helaas ook nog even over mijn eigen partij hebben. Nadat ik wat moeilijkheden in het middenspel had overwonnen en een veelbelovend eindspel had bereikt, besloot ik, met drie kwartier extra op de klok, om het mijn tegenstander zo gemakkelijk mogelijk te maken. Dat lukte.