HWP 2 behoudt zicht op promotie

Niet ver van Alphen a/d Rijn bevindt zich Zoetermeer. Er staan flats en de wijken hebben geen namen maar nummers. De schaakclub is gehuisvest in een modern kerkgebouw dat ooit dienst heeft gedaan als gymzaal, zo werd mij verteld. Voor de schakers wordt ook soep geschonken. De tegenstander van Nele meende ergens in het derde uur dat het tijd was voor deze lekkernij. Ik zat schuin tegenover hem en mocht meegenieten. Met elke slurp zag ik mijn stelling slechter worden. Zelden heb ik iemand zo lang soep zien lepelen uit een kop die steeds meer op mijn hoofd ging lijken naarmate hij leger werd. Gelukkig had Nele er weinig last van. Kordaat wuifde zij alle remiseaanboden weg en won het eindspel na een misrekening van de nog naboerende soepverorberaar. Ook zonder die fout zou ze zeker hebben gewonnen.
De overwinning van Nele betekende de gelijkmaker. Wij waren namelijk op een ongedachte achterstand van 2-0 gezet, omdat Fabian een leuke combinatie van zijn tegenstander had overzien en Renzo een vreselijke blunder in zo goed als gewonnen stelling had gemaakt. Daarna had Marc Lacrosse tegengescoord omdat hij veel beter is dan de rest en dankzij Nele stonden we dus weer gelijk. David putte inspiratie uit haar heldendaad en zette ons op voorsprong. Op dat moment kon het eigenlijk niet meer misgaan, al deed ik mijn uiterste best om te ver te gaan in mijn winstdrang, maar het lukte me net niet om nog te verliezen. Wouter trok het beslissende punt naar zicht toe door een pionneneindspelletje als een bedaarde veteraan uit te schuiven. Harry bepaalde de eindstand nadat hij ongetwijfeld had gedacht te zullen winnen. Maar remise was uiteraard genoeg.